Wychowanie: wielkie zadanie, które Jezus pozostawia w Waszych rękach

Wydawnictwo ESPRIT, Rok wydania: 2013, ISBN 978-83-63621-28-5

Papież Franciszek s. Lidia Wrona CM (tłum.) Wymagania i pasja. O wychowaniu chrześcijańskim Według Franciszka wychowanie to nie tylko ciężka praca, ale też powołanie, radość i pasja. Teksty papieża zawarte w tej wyjątkowej książce pomogą nam, jako wychowawcom chrześcijańskim, stawić czoło wyzwaniom współczesnej kultury, a młodym pozwolą pokonać zarówno trapiące przygnębienie, jak i snobizm czy egoizm. Pokażą, jak skutecznie powoływać się na przykład Jezusa, naszego Mistrza. Ojciec Święty, sam będąc wychowawcą, przygotował tę książkę w formie prostego, przystępnego podręcznika, z którym możemy pracować na co dzień. Fragmenty rozdziału Wielkie wyzwanie: być wychowawcą katolickim w dzisiejszych czasach Świadkowie Jezusa Zmartwychwstałego / Wobec wyzwań naszej kultury / Rodzić w innych dar Chrystusa / Wychowanie: wielkie zadanie, które Jezus pozostawia w Waszych rękach / Klucze do lektury w pracy indywidualnej i grupowej

Wychowanie: wielkie zadanie, które Jezus pozostawia w Waszych rękach

Zwołuje nas dzieło miłości: wychowanie. Wychowywać to dawać życie. Miłość jest jednak wymagająca. Domaga się zaangażowania najlepszych środków, wytrwałej chęci, obudzenia pasji i wyruszenia z cierpliwością w drogę.

Nasze szkoły są uprzywilejowanym środowiskiem dla spotkania między ludźmi. Każdy mężczyzna i każda kobieta są jedyni, niezastąpieni i niepowtarzalni. To właśnie ta wyjątkowość powinna inspirować proces harmonizacji, która dokonuje się na wyższym poziomie, przekraczającym nieuniknione napięcia momentów kryzysowych. Nasze szkoły są również odpowiednim miejscem ożywiania tego doświadczenia życia, które jest ukierunkowane na spotkanie i na solidarność. To najbardziej doskonały wyraz tego, czym jest wspólnota.

Niech każda osoba, która włącza się w ten projekt i podejmuje się roli wychowawcy, czyni to w atmosferze pełnego współbrzmienia z myślą przewodnią tej idei. Niechaj obudzi w sobie dyspozycyjność wobec wspólnego dzieła, biorąc odpowiedzialność za przestrzeń, którą się jej powierza. W ten sposób każdy przyczyni się do wzbogacenia wzajemnej wymiany, służąc tym samym większemu i bardziej trwałemu projektowi. Ten natomiast jest niezmienny. To projekt Boga względem człowieka.

W całym tym działaniu musi panować wyjątkowy klimat, naznaczony poszukiwaniem mądrości. Z powagą, jakiej domagają się badania naukowe, rozwijajcie bogatą i różnorodną wiedzę, kładąc jednak nacisk na jej integrację. To trudna praca. Musi jej towarzyszyć podwójna dynamika. Z jednej strony chodzi o to, by pomóc głęboko się zanurzyć, czemu powinien towarzyszyć rozwój umiejętności dostrzegania dalszej perspektywy, a także znaków i zależności, które zawierają się w rzeczach i wydarzeniach. Z drugiej strony natomiast należy służyć wsparciem w dokonaniu syntezy opartej na katolickiej wizji świata i historii. W tym wypadku z kolei konieczna jest większa współpraca interdyscyplinarna między naukami i teologią. Ułatwi ona bowiem kontemplację symfonii stworzenia.

Drodzy wychowawcy: jak wielkie zadanie powierza Wam Jezus. Rozwijajcie Waszą osobowość. Niech sama Wasza obecność przekazuje określony styl i przekonanie. Nie ulegajcie pokusie proporcjonalnego dzielenia Prawdy. Oby Wasz udział w ojcostwie i macierzyństwie nie unicestwił możliwości wychowanków. Dzieje się tak, gdy na drodze wynegocjowanej aprobaty bądź demagogicznej umowy zaniża się poziom i godzi na stosowanie codziennych „uników”.

Rozbudzajcie miłość do Jezusa Chrystusa. Temu, kto umie patrzeć, wskazujcie blask ukazującej się prawdy, która wyłania się z każdego zakątka natury i z każdego ludzkiego dzieła. Kształtujcie światłe idee, aby przyjęte przez młodzież i dzieci jako własne, mogły im ułatwić orientację na drogach życia. Pomagajcie tworzyć więzi między ludźmi, związki między pomysłami i miejscami. Wzrasta się bowiem poprzez podtrzymywanie przynależności.

Zaakceptujcie wysiłek, tak abyście, pokonując przeszkody, mogli mocno stać na nogach. Miejcie w sobie pasję dla Prawdy, Dobra i Piękna. Nie ulegajcie pokusie zbyt łatwego, unikającego wysiłku działania. Ono czyni was słabymi. Bądźcie świadomi tego, że w egzystencji, w której nie zawiera się transcendencja, rzeczy stają się bożkami. Bożki natomiast zamieniają się w demony, niszczące i pożerające tych, którzy zamierzali się nimi cieszyć.

Drodzy dyrektorzy i wszyscy ci, którzy przyjmujecie na siebie odpowiedzialność kierownictwa. Życzę Wam wszelkiego dobra w pracy, tak ważnej w zarządzaniu Waszymi placówkami. Czasami obowiązek staje się bardzo ciężki. Nie jesteście sami. Z miłością i we właściwy sposób otaczajcie troską każdą osobę i wszystkich razem. Odczujecie w sobie w ten sposób łagodną Obecność, która będzie Was podtrzymywać i dodawać Wam ducha. Bądźcie uważni na to, czym karmicie Waszych wychowanków. Nie ma lepszej pamiątki niż ta, jaką stanowi wdzięczny uczeń.

Z całą moją życzliwością, z mocą, która pochodzi z wysoka, wraz z Apostołem pragnę życzyć wszystkim członkom naszych edukacyjnych wspólnot: „W końcu, bracia, wszystko, co jest prawdziwe, co godne, co sprawiedliwe, co czyste, co miłe, co zasługuje na uznanie: jeśli jest jakąś cnotą i czynem chwalebnym − to miejcie na myśli! Czyńcie to, czego się nauczyliście, co przejęliście, co usłyszeliście i co zobaczyliście u mnie, a Bóg pokoju będzie z wami” (Flp 4, 8−9).

opr. ab/ab