"Odkryj swoją wartość i idź" - poradnik z zakresu rozwoju osobowego - fragmenty
Poradnik
Tytuł oryginału: Stratégies pour développer l'estime de soi et l'estime du Soi
© by NOVALIS, 2003
© by Dla polskiej edycji:
LIST, Kraków 2004
ISBN 83-913496-8-3
A ja mogę
Zainspirował mnie artykuł, który ukazał się w pewnym czasopiśmie ekonomicznym, i dlatego postanowiłem napisać dialog, obrazujący różnice między postawą pesymistyczną i optymistyczną.
Nie mogę tego zrobić: | A ja mogę: |
Nigdy tego nie robiliśmy. | Będziemy pierwsi. |
To zbyt skomplikowane. | Po prostu zacznijmy. |
Nie mamy środków. | Potrzeba matką wynalazków. |
To się nigdy nie uda. | Spróbujmy. |
Jest mało czasu. | Ustalmy priorytety. |
Już tego próbowaliśmy. | Czego nauczyło nas to doświadczenie? |
To się nie może udać. | Możemy to zrobić. |
To wbrew naszym tradycjom. | To będzie nowość. |
To strata pieniędzy. | Inwestycja jest tego warta. |
Nie mamy doświadczenia. | Skorzystajmy z doświadczeń innych. |
Nasze przedsiębiorstwo jest zbyt małe. | Powiększymy je. |
Klienci się nie zgodzą. | Poinformujemy ich o zmianach. |
Przedsiębiorstwo dobrze funkcjonuje. | Zawsze możemy poprawić jego funkcjonowanie. |
Nie mamy dość pieniędzy. | Zrezygnujemy z niepotrzebnych wydatków. |
To podenerwuje ludzi. | Zaskoczymy wszystkich. |
Mamy za mało miejsca. | Wynajmijmy dodatkowe lokum na jakiś czas. |
Tego nie da się zrealizować. | Nie będziemy tego wiedzieć, jeśli nie spróbujemy. |
Brak nam sprzętu. | Możemy wynająć. |
To zbyt radykalna zmiana. | Zrealizujemy to w odpowiednim czasie. |
To nierealne. | To wyzwanie, które powinniśmy podjąć. |
W naszym przedsiębiorstwie jest zły | Zorganizujemy lepszy obieg informacji. |
Nie przychodzi mi nic do głowy. | Zróbmy burzę mózgów. |
Pozostawmy to innym. | To trudne wyzwanie, ale chcę spróbować. To będzie cenne doświadczenie. |
Nie mogę. | A ja mogę. |
Jean Monbourquette
-Sporządzić listę przekonań osłabiających szacunek dla siebie.
-Zastąpić je przekonaniami budującymi.
Przekonanie to osobista opinia, która staje się regułą postępowania. Nabywamy je poprzez ocenę szczęśliwych i nieszczęśliwych wydarzeń życiowych.
Niektóre przekonania wzmacniają w nas poczucie własnej wartości. To takie, które rodzą się w wyniku szczęśliwych wydarzeń. Istnieją również przekonania ograniczające i osłabiające nasz szacunek dla siebie. Musimy się ich pozbyć.
Jakaś część naszych przekonań pochodzi od rodziców i nauczycieli, którzy przekazali nam swoje przekonania, zbudowane na szczęśliwych lub nieszczęśliwych doświadczeniach. W gronie rodzinnym przekonania nabierają formy porzekadeł, przysłów, zasad życiowych itp.
Spisz sentencje, przysłowia rodzinne i zasady życiowe, które przekazali ci rodzice na temat: pieniędzy, obcych ludzi, seksu, podejmowania ryzyka, pracy, wolnego czasu, organizacji czasu, uprzejmości itp.
Przeczytaj poniższą listę ograniczających przekonań i zaznacz te, którymi nadal się kierujesz.
- Nie mam prawa być niedoskonały, muszę wiedzieć wszystko, muszę być najlepszy itd.
- Muszę robić wszystko najlepiej. Jeśli już coś robię, robię to najlepiej.
- Muszę znaleźć idealne rozwiązania moich trudności.
- Muszę traktować wszystkich jednakowo. Muszę mieć dobre relacje ze wszystkimi.
- Ganię siebie z powodu pomyłek.
- Odczuwam lęk przed popełnieniem pomyłki czy gafy.
- Mam trudności z uznaniem swoich błędów.
- Jeśli uznaję swoją winę, czuję się poniżony.
- Niechętnie przyjmuję komplementy. Zawsze spodziewam się oblania kubłem zimnej wody.
- Sukces życiowy — to znaczy realizacja wszystkich planów.
- Nie toleruję krytyki.
- Nie doceniam swoich drobnych sukcesów, ponieważ zawsze mogę być lepszy.
- Czuję się gorszy, kiedy porównuję się z innymi.
- Deprecjonuję siebie, kiedy porównuję się z gwiazdami sportu, filmu itd.
- Jestem przekonany, że urodziłem się nie po to, by marzyć o czymś wyjątkowym.
- Nie mogę odczuwać dumy z powodu swoich sukcesów. To wszystko szybko przeminie.
- Wierzę, że moje wady decydują o moim charakterze i dlatego nie mogę być tak dobry, jak inni.
- Kiedy coś się nie udaje, to zawsze jest moja wina.
- Mam wrażenie, że jestem hipokrytą, a w każdym razie jestem kimś, kto udaje kogoś innego niż jest w rzeczywistości.
- Kiedy wydarzenia rozgrywają się inaczej niż planowałem, uważam, że życie jest zbyt trudne.
- Mam wrażenie, że inni są odpowiedzialni za to, co odczuwam. To inni mnie uszczęśliwiają, unieszczęśliwiają, irytują itp.
- Wydarzenia i ludzie często mnie przytłaczają.
- Źle znoszę rozczarowania.
- Zawsze niepokoję się o osoby, które kocham.
- Jeśli napotykam na przeszkody, szybko się poddaję.
- Nie mogę podjąć działania, jeśli wszyscy nie aprobują moich zamiarów.
- Nie ośmielam się odmówić, gdy ktoś powierza mi nowe zadania lub funkcję.
- Moje szczęście zależy od innych.
- Nie mogę odmówić, gdy inni proszą mnie o przysługę.
- Potrzebuję akceptacji innych do dobrego funkcjonowania.
- Pragnę, by wszyscy mnie kochali i podziwiali.
- Odczuwam głęboką potrzebę akceptacji.
- Przygniata mnie ciężar odpowiedzialności.
- Obawiam się, że inni nie będą mnie kochać, jeśli zobaczą mnie takim, jaki jestem.
- Przytłaczają mnie oczekiwania innych.
- Czuję się dobrze, kiedy mogę się uważać za lepszego od innych.
- Kiedy spotykam kogoś, czuję się albo lepszy, albo gorszy od niego.
- W grupie odczuwam głęboką potrzebę afirmacji swojej wartości.
- Czuję się zagrożony, kiedy ktoś myśli inaczej niż ja.
- Uważam, że najlepiej jest zrobić wszystko samemu.
- Nie mogę powierzyć innym wykonania ważnego zadania.
- W grupie robię więcej niż inni, by udowodnić, że jestem najlepszy.
- Czuję się zagrożony.
- Nie mogę zmienić swojego zachowania z powodu bolesnej przeszłości.
- Nigdy nie odzyskam straconego czasu i dlatego muszę zaakceptować się takim, jaki jestem, czyli głupszym i gorszym niż inni.
- Przeszłość determinuje przyszłość.
- W moim wieku jest już za późno na zmianę.
- Lękam się przyszłości. Widzę ją w ciemnych barwach.
- Po co miałbym pokochać kogoś, skoro śmierć nas rozłączy?
- Odkładam do jutra to, co powinienem zrobić dzisiaj.
- Obawiam się ryzyka, ponieważ przyszłość może mnie zaskoczyć.
- Mam problemy z dotrzymaniem terminów.
- Odczuwam wyrzuty, że nie wykorzystałem okazji do rozwoju.
- Życie jest pełne zasadzek. Wyobrażam sobie w przyszłości wszystko, co najgorsze.
- Przecież nie mogę być dumny ze swojego postępowania w przeszłości.
- W dzieciństwie cierpiałem na brak miłości, co zawsze będzie stało na przeszkodzie mojemu szczęściu.
1. Przeczytaj wszystkie ograniczające przekonania. Skreśl uogólnienia, słowa abstrakcyjne i nieprecyzyjne (na przykład: osoba, zawsze, nigdy, każdy, wszyscy itp.) i zastąp je konkretnymi, precyzyjnymi słowami.
2. Odkryj uprzedzenia skrywające się w każdym przekonaniu.
Przykład:
„Przeszłość decyduje o mojej przyszłości” — to jedno z moich przekonań. Wierząc w nie zakładam, że nie mogę się zmienić, że moja przyszłość jest zdeterminowana przeszłością oraz że nie ponoszę odpowiedzialności za przyszłość. Na zawsze pozostaję więc więźniem przeszłości.
3. Odkryj, jakie traumatyczne wydarzenie zdecydowało u ciebie o takim sposobie myślenia.
Przykład:
Ojciec drwił ze mnie.
4. Odkryj powód swoich przekonań: rodzinne lęki, porzekadła, przysłowia itp. Przykład:
Matka przekazała mi taki mit: „Mężczyźni dominują. Musisz się im podporządkować”.
5. Sformułuj przeciwieństwo każdego błędnego przekonania, co pozwoli ci zweryfikować jego zasadność.
Przykład:
- Przeszłość nie decyduje o każdym aspekcie mojej przyszłości.
- Przeszłość nie jest najważniejszym czynnikiem determinującym moją przyszłość.
- Moje pragnienia są najważniejsze. To one w największym stopniu kreują moją przyszłość.
6. Przypomnij sobie sytuacje, w których twoje przekonania okazały się błędne.
Przykład:
Pomimo nieszczęśliwego dzieciństwa, moje życie uczuciowe jest udane.
7. Zapisz nowe przekonanie (afirmację), która sprzyja twemu rozwojowi.
Przykład:
Rozwiązałem częściowo problemy spowodowane bolesną przeszłością. Przyszłość jawi mi się w jaśniejszych barwach.
8. Powtórz nowe przekonanie i zastanów się, w jakiej sytuacji możesz z niego skorzystać.
Przykład:
Dzięki bolesnej przeszłości stałem się silniejszy i bardziej zaradny.
opr. aw/aw