Drugie stadium: wyparcie

Jean Monbourguette

Pokochać na nowo

ISBN: 978-83-60703-15-1

wyd.: Wydawnictwo SALWATOR 2007

Drugie stadium: wyparcie

Stan szoku może w różnym stopniu powodować reakcję wyparcia (represji) rzeczywistości. Umysł może reagować w nieoczekiwany sposób, na przykład myślami typu:

"To nieprawda".

"To tylko sen".

"Nie mogę w to uwierzyć".

"Przecież widziałem go zaledwie wczoraj".

"Ona nie odeszła, na pewno wróci".

"Nie dotykałam jeszcze jego rzeczy, jak gdyby wciąż był tutaj".

"Wciąż czuję jej obecność".

Otaczający cię ludzie mogą niekiedy zachęcać cię do negowania rzeczywistości:

"Po co o tym myśleć? Będziesz się tylko smucić".

"Nie płacz. Spróbuj się czymś zająć!"

"Po co się tym martwić? I tak nic nie poradzisz".

Wypieranie doświadczania bólu może być bardzo szkodliwe. Może doprowadzić do dławiącego i nieznośnego uczucia niepokoju. Organizm próbuje się bronić, otaczając się skorupą, do której szybko się przyzwyczaja. Świadomość zostaje przytępiona, a zbroja, która miała chronić i ocalić życie, zaczyna je dławić.

Jak rozróżnić paraliżującą udręką wyparcia od ostrego bólu towarzyszącego uświadomieniu sobie ogromu straty? Ból po stracie jest nagły, palący i intensywny, ale na szczęście nie trwa długo. Wkrótce ustępuje miejsca innym emocjom, zwiastując odrodzenie się życia.

opr. aw/aw