Mesjanizm

ks. prof. Tomasz Jelonek Mesjanizm ISBN: 978-83-61533-33-7 wyd.: Wydawnictwo PETRUS 2008

Wybrane fragmenty Wstęp Mesjasz to znaczy Namaszczony Oczekiwanie i Oczekiwany w Starym Testamencie

Wstęp

Termin mesjanizm jest z pewnością jednym z częściej używanych terminów, który odnosi się przede wszystkim do dziedziny religijnej, ale nie tylko, oznacza pewne idee religijne, ale również i inne, a także różnego rodzaju programy z politycznymi włącznie. Odnosi się do rzeczywistości idealnej i oczekiwanej lub realnej. W tym wielorakim używaniu rozważanego terminu nie ma jednoznaczności, a przede wszystkim w dużym stopniu zagubiliśmy właściwy jego sens i dlatego istnieje niebezpieczeństwo, że oznacza on coś niewłaściwie lub błędnie, a jego istotny sens może pozostać gdzieś na uboczu.

Dlatego w takiej sytuacji trzeba dokonać rzetelnej analizy samego terminu i oznaczanej nim rzeczywistości, a także znaleźć właściwe jego zastosowanie, co dotyczyć będzie zarówno samego terminu mesjanizm, jak i ściśle z nim związanego terminu mesjasz, który w tym wypadku jest terminem bardziej podstawowym. To jest głównym zadaniem książki, którą chcemy przedstawić szanownym Czytelnikom.

O nieporozumieniach w tej dziedzinie świadczyć może niejedno hasło słownikowe, które ma za zadanie wyjaśnienie tego terminu, natomiast wprowadza dość duże zamieszanie przez nieścisłe, a nawet błędne określenia, dające powierzchowną i mało rzetelną wiedzę, żeby nie powiedzieć, że wprost bałamutną.

Dla przykładu przytoczymy hasło Mesjasz z Encyklopedii powszechnej^*:

Mesjasz [hebr.]: 1) w Biblii hebrajskiej początkowo określenie królów z dynastii Dawidowej, później (od Izajasza) tytuł oczekiwanego władcy, który miał zbawić świat i Izrael; również Mesjasz jako nowy prorok, cierpiący „Sługa Jahwe”, Syn Człowieczy. 2) w Nowym Testamencie Mesjaszem nazywa się Jezusa (gr. odpowiednikiem jest Chrystus).

Nie będziemy ustosunkowywać się do każdego stwierdzenia tej definicji, po przeczytaniu książki każdy potrafi zrobić to sam, zwrócimy jednak uwagę na pewne punkty. W Starym Testamencie mesjaszem nazywany jest także król Saul, który nie należał do dynastii Dawidowej i nosił ten tytuł jeszcze przed powstaniem tej dynastii. Izajasz zapowiada oczekiwanego władcę, natomiast nigdzie nie nazywa go mesjaszem. Tak samo w Starym Testamencie nigdzie nie ma identyfikacji cierpiącego Sługi Jahwe, ani Syna Człowieczego z mesjaszem. Podana definicja ma taką wartość, jak gdybyśmy określili, że szewc to znaczy przywódca powstania w obronie niepodległości, a malarz oznacza twórcę państwa totalitarnego. Szewc bowiem Kiliński stanął na czele powstania w Warszawie w czasach Insurekcji Kościuszkowskiej, a malarz Adolf Hitler był Wodzem Trzeciej Rzeszy.

Z całości objawienia biblijnego wiemy, że Jezus był Chrystusem to znaczy Mesjaszem, był także zapowiadanym Sługą Jahwe i Synem Człowieczym. Z tego natomiast, że jakieś tytuły w konkretnym wypadku przysługują jednej i tej samej osobie, nie może oznaczać, że zawsze są identyczne. Dlatego tytuły Sługa Jahwe i Syn Człowieczy mają swoje znaczenia nie pokrywające się ze znaczeniem terminu Mesjasz jakby to z przytoczonej definicji wynikało.

Jednym z celów naszych rozważań będzie takie poznanie poruszanej problematyki, abyśmy za niezwykle kuriozalne mogli uznać następujące zdanie, występujące w haśle mesjanizm w pewnej z encyklopedii:

Faryzeusze głosili, że Izrael jako starszy brat wszystkich narodów zapewni im zbawienie przez wydanie ze swego grona Mesjasza, pomazańca Bożego, który założy nowe królestwo i pod jego panowaniem skupi wszystkie narody.

Zamiast poszukiwać wypowiedzi zdradzających kompletną niewiedzę w dziedzinie, do których się odnoszą, przejdziemy do systematycznego studium na temat mesjanizmu, które w odpowiednim miejscu zajmie się też poglądami faryzeuszy, którzy nie mieli nigdy aspiracji do tworzenia bratnich związków międzynarodowych. Związek nasz bratni dla zbawiania ludzkości stworzyli uczniowie Marksa, a nie faryzeuszy. Związek ten jednak zapewnił wielu narodom niewolę, a nie zbawienie.

^* Encyklopedia powszechna. Wydanie Klubu Świat Książki na licencji Wydawnictwa Naukowego PWN, Warszawa 2007, t. 4, s.138.

dalej >>

opr. aw/aw