Zdrowa ludzka seksualność

Spojrzenie młodego pokolenia na sprawy seksualności, musi zawierać także dążenie do budowania zdrowych i trwałych relacji

pixabay, CC0

Temat seksualności człowieka kojarzy się z zagadnieniami zakazanymi, o których nie powinno się mówić głośno, a jeśli już o niej mówić to albo w żartobliwym tonie albo za wszelką cenę uznając wyższość prawa naturalnego (w tym popędu) nad zasadami moralnymi. Twierdzeniem, iż zarządzanie własną seksualnością powinno podlegać wyżej ustalonym regułom i rozumowi można narazić się na śmieszność, szczególnie w świetle dzisiejszej wiedzy naukowej na temat instynktów, które rządzą człowiekiem. Niemniej jednak, trudno zaprzeczyć temu, iż za błędy nieodpowiedniego zrozumienia i realizowania seksualności należy płacić zarówno zdrowiem, jak i pieniędzmi.

Sytuacją idealną byłoby to, gdyby ludzie wchodzili w kontakty seksualne dopiero po zawarciu związku małżeńskiego, oboje nie mieliby do tej pory żadnych seksualnych doświadczeń i pozostaliby sobie dozgonnie wierni. Tak przynajmniej twierdzi Sylwester Laskowski, mówca podczas konferencji Exodus Młodych ¹. I dodatkowo kochaliby swoje dzieci, głosi Jacek Pulikowski, wykładowca akademicki oraz autor licznych książek i rekolekcji o tematyce rodzinnej. Rzeczywistość jest jednak taka, że średni wiek inicjacji seksualnej się obniża (18 lat i 1 miesiąc w 2011 roku, 17 lat i 4 miesiące w 2016 roku)², a postępująca seksualizacja jest przyczyną tego, że już 10-letnie dziecko może mieć styczność z pornografią ³.

Skutki są bardzo często katastrofalne, ponieważ podejmowanie ryzykownych praktyk seksualnych może przyczynić się do zapadania na choroby przenoszone drogą płciową, zwiększenia ilości nieplanowanych ciąż czy do ogólnego pogorszenia stanu społeczeństwa. Choroby weneryczne mają wszystkie cechy chorób społecznych, które zdefiniował profesor Marcin Kacprzak, jedyny Polak po II wojnie światowej, który był współorganizatorem Światowej Organizacji Zdrowia (WHO), ponieważ zarówno choroby społeczne jak i przenoszone drogą płciową „są bardzo rozpowszechnione i przewlekłe, podkopują siły społeczeństwa i hamują jego rozwój, atakują przede wszystkim młodych ludzi i czynią ich niedołężnymi na dłuższy czas, ograniczają ich produktywność, a nawet wymagają utrzymywania dotkniętych tymi osobników na koszt społeczeństwa”⁴. Zarażonych na całym świecie są setki milionów, głównie są to osoby w wieku 15-24 lat, które z punktu widzenia reprodukcji, produkcji dóbr materialnych i duchowych są najbardziej wartościowe. W Polsce od 1985 do 2015 roku AIDS uśmiercił około 1,5 tysiąca osób, natomiast zarażonych wirusem HIV w tych latach było około 20 tysięcy osób ⁵. Skutki innych niedoleczonych chorób wenerycznych to bezpłodność, rodzenie dzieci martwych albo niepełnosprawnych, ciężkie upośledzenie narządów wewnętrznych czy choroby umysłowe. Warto zaznaczyć w tym miejscu, że wszystko to wiąże się z ogromnymi kosztami leczenia czy wsparcia socjalnego, którymi obciążone zostaje całe społeczeństwo. Z kolei oglądanie pornografii oprócz tego, że z jednej strony jest czynnikiem przyspieszającym inicjację seksualną wśród młodzieży, może też działać w zupełnie inną stronę – powodować awersję lub obojętny stosunek wobec kontaktów seksualnych, co dzieje się obecnie w społeczeństwach bardziej rozwiniętych, jak Japonia ⁶.

Dlatego tym bardziej powinno się inwestować w działania przynoszące skutki dalekosiężne, czyli takie, które zmieniałyby spojrzenie młodego pokolenia na sprawy seksualności, kształtując w nim dojrzałe podejście nie tylko do seksu, ale także do budowania zdrowych i trwałych relacji. Powinno się ukierunkowywać myślenie młodego człowieka w stronę wartości i zasad, a przez to wpływać na jego decyzje w sferze seksualnej. Zbyt wielki potencjał jest marnowany przez błędy popełniane w dziedzinie seksualności. Należy temu przeciwdziałać, ponieważ na marnotrawstwo nas po prostu nie stać.