Oddać życie Pasterzowi

Miałem w lutym ten przywilej, że mogłem kroczyć śladami Jezusa w Ziemi Świętej. Najniżej położony na świecie kościół katolicki – w depresji, ok. 270 m pod poziomem morza, znajduje się w starożytnym Jerycho. Świątynia ta jest poświęcona „Dobremu Pasterzowi”. Jak mówił nasz Ksiądz – Przewodnik: nie ma lepszego sposobu na zapanowanie nad swoimi duchowymi depresjami, jak powierzenie siebie Dobremu Pasterzowi.

Przecież sam Jezus powiedział:

Ja jestem dobrym pasterzem i znam owce moje, a moje Mnie znają, podobnie jak Mnie zna Ojciec, a Ja znam Ojca. Życie moje oddaję za owce.

To prawda – wiem po sobie – czasem czujemy się jak barany i biegniemy gdzieś w owczym pędzie. Oczywiście nie o to chodzi. Przede wszystkim trzeba mocno uczepić się myśli, że Jezus mnie zna. Zna mnie po imieniu. Nie jestem anonimową cząstką wielkiego stada. Jestem kimś, na kim Dobremu Pasterzowi niesamowicie zależy. Jeśli się pogubię, ON zostawi setkę innych owiec i będzie mnie szukał. Mało tego, nasz Pasterz oddał nawet swoje życie za nas, za każdego z nas, za mnie.

Warto też zwrócić uwagę na dalsze słowa Pana Jezusa:

…Ja życie moje oddaję, aby je znów odzyskać. Nikt Mi go nie zabiera, lecz Ja sam z siebie je oddaję. Mam moc je oddać i mam moc je znów odzyskać.

Chrześcijanin, który zna swojego Pasterza, chce za Nim podążać, chce żyć w „stadzie” Jezusa, winien, jak jego Pan, oddawać swoje życie. Tu trzeba mieć pełną świadomość, że Chrystus, że Kościół, że Boże Przykazania nikomu życia nie zabierają. Nikt z zewnątrz, nawet Bóg w swojej delikatności i szacunku do wolnej woli człowieka, nie jest w stanie zmusić nas do wiary, do dobra, do miłości i odrywania się od zła i grzechów.

Oddanie zaś swojego życia Jezusowi oznacza, że Bóg nam je zwróci i to w formie, która przekracza nasze najśmielsze oczekiwania. Tak to ujął św. Jan Apostoł:

Obecnie jesteśmy dziećmi Bożymi, ale jeszcze się nie ujawniło, czym będziemy. Wiemy, że gdy się objawi, będziemy do Niego podobni, bo ujrzymy Go takim, jakim jest.

Perspektywa jest niesamowita!

Daj mi Panie żyć i oddawać Tobie swoje życie – codziennie coraz bardziej.

Alleluja!

Andrzej Cichoń

Rozważanie napisane na niedzielę 22. 04. 2018 r.

opr. ac/ac