Adwent Dobrej Nowiny

Ciągle mam deficyt Dobrej Nowiny. Ciągle tęsknię za pozytywnym newsem. Może to czas pandemii sprawia? Może. Ale to przecież samo sedno Adwentu.

Niczego nie potrzebuję bardziej niż tego typu słów: „Wstąp na wysoką górę, zwiastunko dobrej nowiny na Syjonie! Podnieś mocno twój głos, zwiastunko dobrej nowiny w Jeruzalem! Podnieś głos, nie bój się! Powiedz miastom judzkim: «Oto wasz Bóg! Oto Pan Bóg przychodzi z mocą i ramię Jego dzierży władzę. Oto Jego nagroda z Nim idzie i przed Nim Jego zapłata".

Chyba każdy z nas oczekuje i cieszy się ze swojej wypłaty, emerytury czy innych poborów, które pozwalają nam żyć. To normalne. Jaka zaś będzie Jego zapłata? Już z powyższego zdania wynika, że będzie i zapłata, i nagroda. On jest hojnym Dawcą. Możemy być pewni, że Jego dary przewyższają wszystko, co możemy sobie wyobrazić. Wiedział o tym Psalmista. Ujął to w jednym zdaniu: „Pan sam szczęściem obdarzy". I gdyby ktoś miał ciągle wątpliwości, czy jego to też dotyczy, podpowiada św. Piotr: „On jest cierpliwy w stosunku do was. Nie chce bowiem niektórych zgubić, ale wszystkich chce doprowadzić do nawrócenia". Wszystkich, każdego z nas. Nikt nie jest Bogu obojętny. Bóg posłał swojego Syna, by przekonać nas o swojej miłości do mnie i do ciebie. On chce każdego z nas z osobna obdarzyć szczęściem.

Jan Chrzciciel był ograniczony w czasie i przestrzeni. Mógł działać, gdy żył i chrzcić nad Jordanem w Palestynie. Gdy mówi: „Ja chrzciłem was wodą, on zaś chrzcić was będzie Duchem Świętym", przepowiada Dobrą Nowinę. Duch Święty ma moc dotrzeć do każdego człowieka na ziemi. On jest ponad czasem i przestrzenią. On przekracza historię, kultury, a nawet religie.

Boże, pozwól mi otwierać się na Twojego Ducha. Pozwól mi chłonąć Dobrą Nowinę o szczęściu, którym obdarzasz. Pozwól mi tą Dobrą Nowiną dzielić się z innymi.

Andrzej Cichoń

Rozważanie napisane na niedzielę 6. 12. 2020 r.

opr. ac/ac