Tak trudno przebudzić się do pełni życia. Widząc nadciągającą burzę, nie uciekać.
Zobaczyć, że jeszcze teraz świeci piękne słońce, ptaki nie przestają śpiewać. Tak trudno zaufać, rozpuścić się w danej chwili. Ile razy spadały tylko krople, a w nas szalał sam środek burzy? Jest taka Miłość, która nigdy się nie myli. Włosy, liście, łzy jak nasz czas policzone. Cud uważności to zobaczyć błękit nieba nad czarnymi chmurami. Z Miłością duszę raz na zawsze rozchmurzyć...
Jest to fragment książki Ewy Liegman, "Prognoza pogody ducha". Więcej na stronie Wydawnictwa Bratni Zew
opr. ac/ac
Copyright © by Bratni Zew
Podziel się tym materiałem z innymi:
