Rozchmurzyć duszę

Tak trudno przebudzić się do pełni życia. Widząc nadciągającą burzę, nie uciekać.

Zobaczyć, że jeszcze teraz świeci piękne słońce, ptaki nie przestają śpiewać. Tak trudno zaufać, rozpuścić się w danej chwili. Ile razy spadały tylko krople, a w nas szalał sam środek burzy? Jest taka Miłość, która nigdy się nie myli. Włosy, liście, łzy jak nasz czas policzone. Cud uważności to zobaczyć błękit nieba nad czarnymi chmurami. Z Miłością duszę raz na zawsze rozchmurzyć...

Jest to fragment książki Ewy Liegman, "Prognoza pogody ducha". Więcej na stronie Wydawnictwa Bratni Zew

Zajrzyj do środka książki >>

opr. ac/ac