Mądrość substancjalna i niestworzona to Syn Boży, druga Osoba Trójcy Przenajświętszej, inaczej Mądrość Przedwieczna w wieczności albo Jezus Chrystus w czasie
Mądrość substancjalna i niestworzona to Syn Boży, druga Osoba Trójcy Przenajświętszej, inaczej Mądrość Przedwieczna w wieczności albo Jezus Chrystus w czasie
Jest wiele rodzajów mądrości.
Najpierw dzielą się one na mądrość prawdziwą i mądrość fałszywą: prawdziwa jest kosztowaniem prawdy bez kłamstwa i osłonek; fałszywa zaś jest smakowaniem kłamstwa przykrytego pozorami prawdy.
Owa fałszywa mądrość jest mądrością albo raczej roztropnością światową, którą Duch Święty dzieli na trzy rodzaje:
Sapientia terrena, animalis, diabolica: mądrość ziemska, zmysłowa i szatańska.
Prawdziwa mądrość dzieli się na mądrość naturalną i nadprzyrodzoną.
Mądrość naturalna jest poznaniem rzeczy naturalnych w sposób wybitny w samych ich podstawach. Mądrość nadprzyrodzona zaś jest poznaniem rzeczy nadprzyrodzonych i boskich w ich źródle.
Mądrość nadprzyrodzoną można podzielić na: mądrość substancjalną i niestworzoną oraz mądrość akcydentalną i stworzoną. Mądrość akcydentalna i stworzona jest wiedzą, jaką przekazuje ludziom sama Mądrość niestworzona, inaczej mówiąc, jest to dar mądrości.
Mądrość substancjalna i niestworzona to Syn Boży, druga Osoba Trójcy Przenajświętszej, inaczej Mądrość Przedwieczna w wieczności albo Jezus Chrystus w czasie.
Właśnie o tej Mądrości Przedwiecznej będziemy mówić.
Będziemy zatem kontemplować Mądrość Przedwieczną w wieczności, spoczywającą od początku na łonie Ojca, jako przedmiot Jego upodobania.
Zobaczymy ją potem objawioną w czasie, jaśniejącą w stworzeniu wszechświata.
Zobaczymy ją następnie upokorzoną we wcieleniu i w życiu doczesnym, ale później odnajdziemy ją chwalebną i tryumfującą w niebiosach.
Wreszcie zobaczymy, jakimi środkami należy się posłużyć, by zdobyć ją i zachować.
Pozostawiam więc filozofom argumenty ich filozofii jako bezużyteczne; pozostawiam alchemikom tajniki ich światowej mądrości.
Sapientiam loquimur inter perfectos: Mówmy więc o prawdziwej Mądrości, o Mądrości Przedwiecznej, niestworzonej i wcielonej, duszom doskonałym i wybranym.
Święty Ludwik Maria Grignion de Montfort (1673–1716), francuski teolog i misjonarz, pozostawił bogaty dorobek pisarski, dzięki któremu poznajemy go jako wybitnego mariologa i orędownika szczególnego nabożeństwa do Matki Bożej. Miłość Mądrości Przedwiecznej ukazuje wagę kultu maryjnego, ale przesuwa akcent ku innemu fundamentalnemu obszarowi rozważań Montforta. To traktat chrystologiczny skupiający się na takich wątkach jak: istota i wcielenie Mądrości Przedwiecznej, jej obecność i działanie w świecie i ludzkim życiu, a wreszcie jej rola zbawcza. Wszystko to stanowi klucz do zrozumienia pełni przekazu Montforta. Nie jest to lektura łatwa, ale wydaje się bezcenna, jeśli szuka się pogłębienia duchowości, wybitnych komentarzy do Biblii i pism ojców Kościoła, a wreszcie lepszego pojęcia tajemnic Trójcy Świętej i Matki Bożej, ze szczególnym uwzględnieniem odkupienia, które dokonuje się za sprawą Chrystusa, wcielonej Mądrości Bożej. Co istotne, dzieło św. Ludwika Marii zawiera też esencjonalną wiedzę praktyczną – czytelne drogowskazy dla każdego, kto pragnie świadomie postępować drogą wiary ku duchowej jedności z Bogiem.
Jest to fragment książki:
św. Ludwik Maria Grignion de Montfort, Miłość Mądrości Przedwiecznej
Wydawnictwo PROMIC
opr. ac/ac