Dar życia

DAR ŻYCIA

 źródło: photogenica.pl

Z uroczystością Bożego Narodzenia powraca urok każdego ludzkiego dzieciństwa: radość pierwszego oddechu na ziemi, pierwszego płaczu i uśmiechu, pierwszego, jeszcze nieświadomego, spojrzenia na matkę. Radość pierwszego słowa, pierwszego kroku, pierwszej myśli.

W świętą noc Bożego Narodzenia uświadamiamy sobie, że i w naszym życiu nie wszystko jest zwykłe; że są w nim sprawy cudowne, budzące podziw, zdumiewające wciąż nowych pasterzy i nowych mędrcow.

Kiedy jak kiedy, ale właśnie tej nocy uświadamiamy sobie wspaniały Boży dar rozpoczynającego się ludzkiego życia. Żadnych ludzkich narodzin nie można sobie wytłumaczyć bez Boga.

Każde ludzkie narodzenie jest w pewnej mierze Bożym Narodzeniem.

Choinka, gorące kolorowe świece, zimne ognie, gwiazda na niebie i Święty Mikołaj (czasem w kożuchu i przy kaloryferach), podarunki, kolędy – to tylko nasza świecka liturgia, ktora ma w jakiś sposob wyrazić tę radość.

Można zapytać, co Jezus uczynił z darem ludzkiego życia, a co my z tym darem czynimy.

Ile w ludzkim życiu Jezusa było całkowitego zaufania Bogu – nawet na krzyżu! Ile miłości do ludzi! Ile wierności w powołaniu do końca!

Wszystkie postacie historyczne z biegiem czasu oddalają się i nikną, ale Jezus staje się coraz bliższy, chociaż tak szybko przelatują lata. Jest On jedynym oczekiwaniem – na tym czekaniu mijają, po kolei, nasze dzieciństwo, młodość i nasze doczesne nadzieje.

Dwa tysiące lat temu Jezus przyjął cudowny dar ludzkiego, ziemskiego życia, aby i nasze życie (czasem ubogie, jak stajnia z osłem i wołem) mogło – o ile będziemy szli drogą Ewangelii – stać się ciepłem, światłem, pomocą dla innych.