Słowo Boga ma wielką moc

Głosić Jezusa, a nie siebie!

Rozmowa z ks. Rafałem Jarosiewiczem, dyrektorem Szkoły Nowej Ewangelizacji diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej, ewangelizatorem i rekolekcjonistą.

Proszę Księdza, czym jest nowa ewangelizacja?

To pojęcie wprowadził św. Jan Paweł II. Pokazał tym samym, że dziś potrzebujemy nowych metod, form i sposobów głoszenia starej treści, bo Dobra Nowina pozostaje niezmienna. Depozyt wiary nie ulega zmianie. My, chrześcijanie, mamy skarb - Jezusa, ale nie wiemy, jak Go pokazać światu, co zrobić, by ten mógł się Chrystusem zachwycić. Nie mamy cenniejszego skarbu. Jan Paweł II, mówiąc o nowej ewangelizacji, nawiązywał do św. Maksymiliana Marii Kolbego jako apostoła, który nie bał się ryzyka. Nie obawiał się np. otwierania drukarni, która miała posłużyć mu w głoszeniu Ewangelii. Papież wzywał do otwartości i wrażliwości na nowe formy głoszenia. Dzisiaj mamy naprawdę bardzo dużo możliwości. Komunikacja jest rozwinięta niesamowicie. Środki, które jej służą, warto wykorzystać do obwieszczania Dobrej Nowiny.

Jakie metody ewangelizacji są dziś najczęściej wykorzystywane?

Zależą one od konkretnych charyzmatów poszczególnych wspólnot. Są takie, które wychodzą na ulicę i posługują w bezpośredniej ewangelizacji, o której mówił bł. Paweł VI, czyli głoszą Ewangelię, idąc od osoby do osoby. Są też tacy ludzie, którzy organizują różnego rodzaju spotkania, kongresy i kursy. W nową ewangelizację wpisują się także happeningi, przedstawienia i filmy. Swego czasu wydałem książkę „Ewangelizacja bez granic, czyli 144 i tysiące nieodkrytych sposobów głoszenia Pana”. Wszystko może nam posłużyć do tego, by głosić Ewangelię: od nagrania ewangelicznego pozdrowienia na automatycznej sekretarce, poprzez oklejony samochód. To, co zewnętrzne, będzie przypominać innym o Panu Bogu i może być dobrym impulsem, by ktoś zaczął o Nim myśleć, aby Ewangelia mogła zafunkcjonować w przestrzeni publicznej.

Jak ludzie reagują na przekaz Ewangelii?

Ewangelia ma swoją wewnętrzną moc, nic nie trzeba do niej dodawać ani ujmować. Jedni ją przyjmują i akceptują, dla drugich bywa zgorszeniem, wyrzutem i oskarżeniem. Pamiętamy głoszenie Pana Jezusa. Nie zawsze było ono pozytywnie przyjęte. Największy problem w przyjęciu Dobrej Nowiny mieli ci, którzy szli utartymi schematami i nie chcieli żadnych zmian. Dziś jest tak samo. Dla jednych Ewangelia jest balsamem na serce, pomocą w uzdrowieniu i przemianie życia, dla innych staje się kamieniem potknięcia. Ewangelia jest niezmienna od dwóch tysięcy lat. Problem tkwi w tym, czy my faktycznie głosimy ją w jej pierwotnej formie? Czy głosimy Chrystusa i Jego konkretny plan na nasze życie, możliwość wejścia z Nim w relację i bliskość, czy raczej swoje najróżniejsze prawdy i przekonania? Chrystus chce się podpisywać pod Ewangelią, a nie pod tym, co jest naszym wymysłem i opinią. Im bardziej głoszona jest Ewangelia, tym bardziej możemy widzieć działanie Boga w naszym życiu. On podpisuje się pod tymi konkretnymi znakami. Słowo Boże jest przecież niezmienne wczoraj, dziś i na wieki (Hbr 13,8).

Od czego zależy skuteczność ewangelizacji?

Ewangelizacja przynosi owoc najpierw w osobach, które ją podejmują. Czasem wiąże się z odrzuceniem, ale to też jest owoc! W tych, którzy przyjmują Jezusa, działa Duch Święty. On inspiruje i podpowiada, jak żyć głębiej, jak korzystać z sakramentów, jak czytać Pismo św., jak ożywić swoją modlitwę, jak rezygnować z tego, co jest z ducha tego świata. Trzeba tylko nieustannie wołać tego Ducha Świętego! Trzeba czytać Słowo Boże, bo w nim mamy aktualne przesyłanie, jak żyli apostołowie. Czytamy m.in., że spotykali się na łamaniu chleba. To jest przecież nasza Eucharystia! Oni spotykali się we wspólnocie. A to jest podstawa, by na nowo odkryć i dowartościować to, co powiedzieli biskupi i kardynałowie w czasie Soboru Watykańskiego II. Stwierdzili wtedy, że parafia ma być wspólnotą wspólnot. Ewangelizacja to też wchodzenie w nauczanie Kościoła. Duch Święty (jeśli stanie się naszym przewodnikiem na drogach wiary), będzie inicjował, czego ma być więcej i jak to wszystko ma się rozwijać.

Skuteczna ewangelizacja to ta, która jest prawdziwie zależna od nasłuchiwania tego, czego Pan Bóg od nas oczekuje, bo to On ma sposób na przyprowadzanie ludzi do siebie. Nie chce jednak zabierać nam wolnej woli. Podejmowanie bożego wezwania dokonuje się na poziomie wolnej woli i rozumu człowieka. Im bardziej jesteśmy Mu oddani, wsłuchujemy się w Niego i robimy, co On każe, tym bardziej owocna jest nasza misja w ewangelizacji i to na różnych poziomach: parafialnym - przygotowywania młodzieży do bierzmowania, miejskim - robienia akcji na ulicach, społecznym - zakładania instytucji, których życzy sobie Pan! Nasza apostolska owocność będzie wynikała od stopnia słuchania Boga i rozeznawania oraz realizowania tego, co On chce.

Dziękuję za rozmowę!