Kobiety prawosławne

Jeden z poprzednich numerów „Kobiety Kościół Świat” poświęcony był protestantkom, wcześniej jeszcze Żydówkom, w przyszłości mówić będziemy o muzułmankach, a w obecnym spotykamy się z kobietami prawosławnymi. Praca nad nim była dla nas bardzo wzbogacającą niespodzianką. Bowiem kalejdoskop stworzony przez głosy i opowiadane współczesne oraz przeszłe historie — od Gayle Woloschak, światowej sławy uczonej po świętą matkę Marię, mniszkę urodzoną w Rydze, która wychowała się w Sankt Petersburgu, a umarła w Ravensbrück w 1943 r. - jest naprawdę bogaty i fascynujący.

Niezależnie od formacji, przeżyć osobistych i dziedziny życia, są one kobietami, których działalność rodzi się z pragnienia, prostego lecz radykalnego, wyrażonego przez Gayle Woloschak w taki sposób: „Jestem prawosławna, praktykująca, i interesuje mnie wszystko, co dzieje się w moim Kościele”. To pełne pasji zainteresowanie — które jest jednocześnie krytyczne, konkretne i operatywne — prowadzi kobiety prawosławne, jak pokazuje historia Élisabeth Behr-Sigel, urodzonej w 1970 r. z ojca alzackiego luteranina i matki czeskiej Żydówki, do zadawania sobie nieustannie pytania, w jaki sposób każda z nich może wyrażać swój charyzmat we wspólnocie.

I tak, słuchając świadectwa żony popa („Są chwile, kiedy wydaje ci się, że tracisz wyłączne prawo do miłości, naturalnie nie co do istoty, ale w życiu codziennym) lub czytając słowa prostytutki Sonii Marmeladowej w „Zbrodni i karze” („jedynej przewodniczce duchowej” udręczonego mordercy Raskolnikowa, jak ją określa Simonetta Salvestroni), widzimy, jak wiele ten kobiecy świat — wciąż jeszcze nie znany, choć tak nam bliski — może nas naprawdę nauczyć.

Zobacz całe wydanie: (PDF, w języku włoskim) http://www.osservatoreromano.va/vaticanresources/pdf_supplement/Donne_novembre_2017_1.pdf

Wybrane teksty z włoskiego dodatku zamieszczane są w polskich wydaniach L'Osservatore, a także publikowane na stronach Opoki.

opr. mg/mg