Dokończymy przerwaną misję

ARTUR STELMASIAK: — Prezydent Andrzej Duda mówił, że jest Pan jego przyjacielem.

MIN. ADAM KWIATKOWSKI: — Choć mówią, że w polityce nie ma przyjaciół, to my jesteśmy tego zaprzeczeniem. Pana Prezydenta poznałem w 2009 r., gdy ja byłem urzędnikiem, a on ministrem w kancelarii Lecha Kaczyńskiego. Przez ten czas poznaliśmy się na tyle dobrze, że możemy nazywać siebie przyjaciółmi. Powiem więcej, także nasze żony się przyjaźnią i spędzamy trochę wolnego czasu w rodzinnym gronie. Prezydent Andrzej Duda powiedział o mnie jako o swoim przyjacielu w bardzo trudnym okresie mojego życia. To było na początku kampanii, kiedy byłem przykuty do łóżka, a każdy ruch sprawiał mi ból.

— A czym przyjaciel będzie się zajmował w Pałacu Prezydenckim?

Wiem, ale nie powiem... (śmiech).

— Dlaczego?

Przydzielanie kompetencji jest w gestii Pana Prezydenta. On sobie zastrzegł, że sam ogłosi, kto jest kim w jego kancelarii. Jako jego minister jestem lojalny i nie wychylam się przed szereg.

— Teraz rozumiem, dlaczego Prezydent stawia na przyjaciół przy dobieraniu swoich najbliższych współpracowników.

Stawia na ludzi, których zna, którzy się sprawdzili, na których nigdy się nie zawiódł.

— A może po prostu daje pracę kolegom?

Nie ma nic dziwnego w tym, że chce otaczać się ludźmi, którym ufa. Zaskakujące byłoby, gdyby do kancelarii zaprosił ludzi, o których wie, że nie może mieć do nich zaufania. A jeżeli ktoś jest przyjacielem albo kolegą, z którym dobrze się rozumie, to tym lepiej. Dzięki temu prezydencka kancelaria będzie funkcjonować sprawniej i lepiej będziemy mogli służyć Polsce.

— Od razu przyjął Pan zaproszenie Prezydenta?

To dla mnie zaszczyt. Pierwszemu obywatelowi RP się nie odmawia. A gdy jest nim przyjaciel, to tym bardziej. Obaj byliśmy współpracownikami prezydenta Lecha Kaczyńskiego, którego misja służby dla Rzeczypospolitej Polskiej została przerwana. Naszym politycznym celem po 2010 r. jest jej kontynuacja.

— Przypomniał mi Pan nasze spotkanie w 2010 r., kilka miesięcy po katastrofie smoleńskiej. Odeszło wówczas wielu Waszych kolegów, przyjaciół i Prezydent. Polska została „zdemolowana” politycznie i podzielona. Czy powrót na Krakowskie Przedmieście Andrzeja Dudy, jako prezydenta, można traktować jako wyrok sprawiedliwości dziejowej?

Razem z Prezydentem wystąpiliśmy w filmie dokumentalnym „Mgła”, który ukazuje kontekst polityczny katastrofy. Na jednym z pokazów mówiłem, że nasi świętej pamięci przyjaciele nie oczekują, iż będziemy tylko ich opłakiwać. Oni chcieliby, abyśmy kontynuowali ich służbę dla Polski. Teraz po wygranych wyborach będzie to możliwe na znacznie większą skalę. Wygrana prezydenta Andrzeja Dudy to przede wszystkim wielka szansa dla Polski.

— Koledzy, przyjaciele, prezydent Lech Kaczyński są dziś z Was dumni?

Mam nadzieję, że to dopiero początek... Na pewno prezydent Andrzej Duda będzie czerpał z dziedzictwa prof. Lecha Kaczyńskiego. Polska ma bowiem bardzo duży potencjał, który w ostatnich latach nie był wykorzystywany.

— Czy prezydent Duda i jego ludzie wiedzą, jak ten potencjał odbudować?

Jestem przekonany, że doświadczenie, które wynieśliśmy z pracy w kancelarii, będzie mogło teraz zaprocentować. Gdy jest zmiana władzy, to często mówi się: Co teraz będzie? W przypadku prezydenta Andrzeja Dudy dokładnie wiemy, czego można się spodziewać. On przecież pokazał swoje najwyższe kompetencje jako minister, poseł, europoseł i kandydat na prezydenta. Teraz jako głowa państwa będzie mógł ze swych kwalifikacji i kompetencji korzystać w o wiele większym zakresie. Doskonale wie, jak powinien być sprawowany najwyższy urząd w państwie, bo osobiście pracował dla Prezydenta.

— Z naszej rozmowy wynika, że mamy świetnego Prezydenta, który dobiera sobie kompetentnych współpracowników. Ale wróćmy do listopada 2014 r., kiedy to prezes Jarosław Kaczyński mówił, że Andrzej Duda będzie kandydatem PiS i Zjednoczonej Prawicy na Prezydenta RP. Ile postawiłby Pan na jego wygraną, ile procent szans miał? Tylko proszę nie traktować tego pytania jako zachęty do hazardu.

(Śmiech). Na pewno można było sporo zarobić, bo wówczas prawie nikt nie dawał mu szans. Ja zaliczam się do tej grupy osób, które doskonale znają merytoryczne przygotowanie Andrzeja i jego pracowitość. Zawsze mówiłem, że sukces jest możliwy. Nie powiem, że byłem pewny wygranej, ale wiedziałem, że Andrzej Duda jest stworzony do tytanicznej pracy.

— Czy nie było tak, że o ile doceniano atuty Andrzeja Dudy, to nie doceniano słabości jego głównego kontrkandydata — prezydenta Bronisława Komorowskiego?

Odpowiedzi na to pytanie będzie można znaleźć w wielu analizach naukowych, bo rzeczywiście ostatnie wybory prezydenckie były bardzo ciekawe dla politologów i socjologów.

— Ale to nie jest wygrana tylko jednego człowieka — stało za nim ugrupowanie. Czy dziś możemy powiedzieć, że wszyscy się sprawdzili?

Tak, była to praca wielu osób. Przede wszystkim wielką zasługę w zwycięstwie ma pani Beata Szydło, która potrafiła połączyć różne partyjne nurty, natomiast Jarosław Kaczyński dał pełne polityczne wsparcie.

— Przecież media twierdziły, że prezes się schował. Jak więc to wsparcie wyglądało?

Gdy pojawiały się w partii głosy, że operacja z kandydatem na prezydenta jest bez szans, Prezes odpowiadał twardo. Mówił, że naszym zadaniem nie jest zastanawianie się nad szansami, ale skupienie na ciężkiej pracy, a wówczas operacja będzie miała szanse. Prezes Jarosław Kaczyński kolejny raz pokazał, że jest politycznym wizjonerem i świetnie zna Andrzeja Dudę.

— Pytałem jeszcze o ustępującego prezydenta. Okazał się słabszy, niż początkowo zakładano?

To prawda, że kandydat Bronisław Komorowski był słaby, ale kampania obnażyła również słabość całego obozu politycznego, który go wspierał. Polacy zrozumieli, że są oszukiwani i manipulowani.

— A może pomogła słynna „ustawka” na początku kampanii, kiedy Andrzej Duda pospieszył Panu z pomocą na stoku narciarskim? Poseł Ireneusz Raś śmiał się, że była to celowa zagrywka. Takie słowa muszą boleć podwójnie...

Poseł Raś nie był jedyny... Mam ogromne szczęście, że uszedłem z życiem i mogę już w miarę sprawnie się poruszać.

— Ile było operacji?

Dwie i czekają mnie jeszcze dwie. Ale lekarze mówią, że z każdą będzie lepiej... (uśmiech).

— Życzę szybkiego powrotu do zdrowia, aby ze wszystkich sił mógł Pan wspierać Prezydenta. Czego możemy spodziewać się w najbliższych tygodniach urzędowania prezydenta RP Andrzeja Dudy? Jakie są najważniejsze wyzwania?

Nie chcę mówić za Pana Prezydenta, bo to on jest pierwszym obywatelem RP. My, ministrowie i urzędnicy, jesteśmy tylko po to, aby mu pomagać. Na pewno weźmiemy się z impetem za realizację wyborczych obietnic, bo przecież Prezydent poważnie traktuje dane słowo. Ale wydaje mi się, że kluczowym wyzwaniem dla Pana Prezydenta będzie przywrócenie poczucia dumy z tego, że jesteśmy Polakami i płynącej z tego chęci życia w swojej ojczyźnie. Bardzo przykra jest sytuacja, kiedy młodzi, świetnie wykształceni ludzie chcą zakładać rodziny w tylu miejscach na świecie, tylko nie w swoim kraju. Emigracja wiąże się z największym problemem, z którym zmagamy się w Polsce, czyli demografią. Ona ma największy wpływ na przyszłość naszej ojczyzny — na sprawy budżetowe i gospodarcze. Jeśli dziś chcemy naprawdę służyć Polsce, to musimy stworzyć warunki dla młodych, aby nie uciekali ze swojej ojczyzny.

— Mówi się, że prawdziwych przyjaciół poznaje się w biedzie. Pana przyjaźń z Prezydentem zaczęła się właśnie w bardzo trudnych okolicznościach, po katastrofie smoleńskiej. Andrzej Duda mówił, że połączyła Was przyjaźń z Pawłem Wypychem, ministrem w kancelarii Lecha Kaczyńskiego. Można powiedzieć, że człowiek, który zginął 5 lat temu, nadal ma wpływ na życie publiczne w Polsce?

To nie jest tak, że człowiek umiera i ginie bez śladu. Pamięć jest żywa, a przyjaźń trwa nawet po śmierci. Z Panem Prezydentem poznałem się bliżej właśnie dlatego, że mieliśmy wspólnego przyjaciela. To Paweł Wypych mówił mi, że Andrzej jest solidnym, rzetelnym i przede wszystkim dobrym człowiekiem. Ja mogę to z całą stanowczością potwierdzić: Mamy bardzo dobrego Prezydenta!

opr. mg/mg