Niedziela - historia, znaczenie, symbolika - wstęp

Bogusław Nadolski Niedziela - historia, znaczenie, symbolika ISBN: 978-83-61533-18-4 wyd.: Wydawnictwo PETRUS 2009

Wybrane fragmenty Wstęp Niedziela a Szabat

Słowo wstępne

Chciałem poniższym refleksjom nadać tytuł misterium niedzieli, ponieważ misterium „to nie jest prawda, w której niczego nie można zrozumieć, lecz rzeczywistość, w której jest zbyt dużo do zrozumienia”(A.Feuillet), bo przecież niedziela jest streszczeniem chrześcijaństwa, swoistym „małym katechizmem dla społeczeństwa”, posiada wartość kształtowania kultury, zakorzeniona w zmartwychwstaniu Chrystusa i Jego ukazywaniu się w pierwszy dzień tygodnia swoim uczniom. Chrześcijanin, jak pisał Justyn w Apologii, (I, 67) to człowiek świętujący dzień Pański. Przytoczmy ten fragment nawróconego filozofa pogańskiego z II w. ”W dniu zwanym dniem słońca, zbierają się wszyscy w tym samym miejscu /.../ zbieramy się w dniu słońca, ponieważ jest to pierwszy dzień/.../ i ponieważ w tym dniu Jezus Chrystus zmartwychwstał”. Charakterystyczna łączność dnia pierwszego i ósmego! W dalszym ciągu autor pisze o czytaniu pamiętników (Ewangelie), sprawowaniu Eucharystii. Być chrześcijaninem to przypominać sobie to, co jedyny raz dokonało się. Można powiedzieć, że chrześcijanin jest anamnezą- żywym wspomnieniem zbawczego czynu Chrystusa. Anamneza niedzielna jest, więc wyjątkowo bogata, co wyraziło się także w imionach niedzieli. Niedzielna Eucharystia- „łamanie chleba”, dzień Eucharystii należało do podstawowych elementów niedzieli, stanowiło specyfiką tego dnia, ale nie wyłącznie. Niedziela to także fakt, że wyznawca Chrystusa uczestniczy w słuchaniu słowa Bożego- to dzień słowa- jak „uczniowie trwali w nauce apostołów (Dz 2, 42). I wreszcie chrześcijanin trwa we wspólnocie- collecta- która znajduje wyraz w czynie dla drugiego.

Nie ma niedzieli dla niej samej. Rzeczywistości: Niedziela -człowiek- społeczeństwo pozostają nierozdzielne. Niedziela pozwala pozostawać w fascynującym świecie sacrum, stanowi jasny wzorzec na każdy dzień życia. Dzień Pański promuje człowieczeństwo, oznacza maksymalną hominizację, wyniesienie królewskości każdego indywiduum, przynosząc człowiekowi sens życia, wolności, pomaga odczytać sens egzystencji i nadać jej właściwy wymiar. Pełni tym samym służbę dla świata, posiada zasadnicze znaczenie dla doświadczenia identyczności bycia chrześcijaninem, równocześnie pełni rolę sejsmografu. Zamknięcie się na wielkie dziedzictwo niedzieli, staje się wyjątkowo groźne dla społeczeństwa. Prawdziwie dzień ten „ustanowiony został d l a c z ł o w i e k a” (Mk 2,27). I paradoksalnie, im więcej jest on dniem dla Pana, tym mocniej staje się dniem dla człowieka.

Co w dzisiejszych społeczeństwach stanowi jej pewne zagrożenie, jakie niezbywalne wartości niesie ona dla dzisiejszego krytycznego społeczeństwa, jak kształtować kulturę niedzieli, oto niektóre podjęte pytania, by wzmocnić odwagę dla pełniejszej jeszcze akceptacji niedzieli w ordo amoris- porządku miłości, w tym aksjologicznym rdzeniu ludzkiej osoby. Równocześnie mówienie o niedzieli jest ryzykiem, przede wszystkim, bowiem trzeba ją przeżyć.

dalej >>

opr. aw/aw