We mnie zawsze dwóch

We mnie zawsze dwóch

Biały i Czarny

Jeden drugiemu wyrywa instrument

Obaj

przekraczają własnym stylem

oceanów próg.

Nie wiem

który całkowicie zawładnie

klawiaturą.

Biały

gra najczęściej Bacha

lub Pendereckiego „Jutrznię”

i wtedy

po szczeblach klawiszy

do Pana Niebieskiego

wstępuję na podwieczorek.

Chcę wygnać czarnego

lecz nie mam sił:

jego muzyka

palcami

zalotnicy

uwodzi mnie

do egzotycznych ogrodów

po jabłko.

We mnie zawsze dwóch

Biały i Czarny.