Obietnica Ojca na czasy ostateczne

O. Augustyn Jankowski OSB

DUCH ŚWIĘTY DOKONAWCĄ ZBAWIENIA

Copyright © Wydawnictwo WAM 2003

OBIETNICA OJCA NA CZASY OSTATECZNE

Obietnica Ojca (epangelia tu Patros), takie określenie Ducha Świętego w ustach Jezusa Chrystusa występuje tylko w pismach Łukaszowych, i to w miejscach co do sensu równoległych. Mianowicie w obu przypadkach Chrystus zmartwychwstały mówi tak do uczniów przed swoim wniebowstąpieniem:

Oto Ja ześlę na was obietnicę mojego Ojca. Wy zaś pozostańcie w mieście, aż będziecie przyobleczeni w moc z wysoka (Łk 24, 49).

Oraz:

A podczas wspólnego posiłku przykazał im nie odchodzić z Jerozolimy, ale oczekiwać obietnicy Ojca: „Słyszeliście o niej ode Mnie: Jan chrzcił wodą, ale wy wkrótce zostaniecie ochrzczeni Duchem Świętym” (Dz l, 4n).

Obie te zapowiedzi dotyczą bliskiego już wtedy zesłania Ducha Świętego. Gdy zaś ono nastąpiło, św. Piotr stwierdził ten fakt i posłużył się podobnym określeniem, mówiąc o Zmartwychwstałym:

wyniesiony na miejsce po prawicy Boga, otrzymał [Chrystus] od Ojca obietnicę Ducha Świętego i zesłał Go (Dz 2, 33; por. 2, 39).

Różnica między Łukaszowym a Piotrowym sformułowaniem tylko na tym polega, że w pierwszym kerygmacie Piotra nie Osoba wysyłająca —Ojciec — jest na pierwszym planie, lecz uwyraźniona została w ten sposób Trzecia Osoba, zesłana. To samo czyni dwukrotnie św. Paweł, gdy używa zwrotów obiecany Duch (Ga 3, 14) oraz Duch obietnicy (Ef 1, 13). Pierwszy zwrot należy sparafrazować: „obietnica, jaką jest Duch”¹, drugi — „Duch obiecany przez Boga”.

Łukaszowa jednak Obietnica Ojca — jest jakby poręcznym hasłem. Wywołuje bowiem od razu u słuchacza lub czytelnika, znającego Pismo Święte, właściwe skojarzenie Ducha Świętego z takim Jego posłannictwem, jakim mamy się zająć w tej książce.

Każdy wątek biblijny snujący się przez oba Testamenty podlega prawom: ciągłości, rozwoju i transpozycji (L. Bouyer). Tak też dzieje się z nauką biblijną o działaniu Ducha Świętego, włącznie z tym, które należy już do eschatologii. Właśnie hasło Obietnica Ojca prowadzi nas po długich biblijnych drogach zbawienia od początku do końca, mianowicie od pierwszej karty Księgi Rodzaju do ostatniej karty Apokalipsy, skoro na obydwu tych kartach widnieje Duch (Rdz 1, 2; Ap 22, 17), odpowiednio jako Stwórca i jako Dokonawca. Słowo obietnica nasuwa od razu zbawczą inicjatywę podjętą wobec ludzi przez miłującego Boga. Wśród wielu obietnic Bożych szczególne miejsce zajmuje ta osobowa Obietnica Ojca, już nie coś obiecanego, lecz Ktoś — Duch Święty, Osoba-Dar, Kontynuator ziemskiego dzieła Syna Bożego, Orędownik Kościoła, jako Dokonawca dziejów zbawienia, naznaczony przez Boga Ojca posłannictwem już eschatycznym. Te wyliczone tytuły są poprawnymi kategoriami biblijnymi² Nowego Testamentu. Stanowią one ślad radosnej świadomości apostołów Jezusa Chrystusa i Kościoła apostolskiego, że ta Obietnica Ojca już została im dana.

Przypisy

¹ Jest to dopełniacz wyjaśniający - genetivus epexegeticus seu explicativus.

² Kategorią biblijną nazywają fachowcy pojęcie wprawdzie prawidłowo wysnute z danych biblijnych, które jednak nie posiada w tekście Pisma Świętego odrębnej nazwy. Taką kategorią jest np. zbawczy plan Boga.

opr. ab/ab