Zarys wiary: Kościół przypomina Ostatnią Wieczerzę

Zarys wiary - katechizm

KOŚCIÓŁ PRZYPOMINA OSTATNIĄ WIECZERZĘ

We mszy św. Kościół czyni to, co Pan uczynił wieczorem przed swą śmiercią. Przykazał: „to czyńcie na moją pamiątkę” (Łk 22, 19; 1 Kor 11, 23-25).

„Wspominanie” i „pamięć” są w judeochrześci-janskim rozumieniu czymś więcej niż tylko nieza-pominaniem, czymś więcej niż „piękną pamiątką”, do której chętnie się powraca. „Wspominanie” oznacza, że Bóg czyni przeszłość wciąż żywą teraźniejszością, która nas w siebie wciąga. W ten sposób Ostatnia Wieczerza Jezusa jest obecna w każdej mszy św.

Wierzący gromadzą się wokół stołu - ołtarza. Całemu zgromadzeniu przewodniczy kapłan. Odmawia on z upoważnienia Chrystusa i w imieniu zgromadzonych wielką modlitwę dziękczynną - modlitwę eucharystyczną - wraz ze słowami wspominania Ostatniej Wieczerzy. Wymawia przy tym nad chlebem i winem słowa, wypowiedziane przez Jezusa: „To jest ciało moje - to jest krew moja” (przeistoczenie). Zgromadzeni potwierdzają swą wdzięczność mówiąc: &#8222Amen” i odmawiając „Ojcze nasz”. Następnie kapłan i wierni przyjmują święty chleb, Ciało Chrystusa. Ta wspólna uczta jest nie tylko przypomnieniem Ostatniej Wieczerzy, ona jest wspólnotą stołu i ofiary z ukrzyżowanym i zmartwychwstałym Panem, a zarazem zapowiedzią uczty weselnej, uczty pełnej radości, o której Jezus mówi w wielu swoich przypowieściach.

Ewangelie nie opisują w szczegółach Ostatniej Wieczerzy. Wiemy tylko, jak wyglądała żydowska uczta paschalna. Był to uroczysty posiłek z chlebem i winem, ze śpiewem i modlitwami oraz ze spożywaniem baranka paschalnego. To, co Ewangelie mówią, jest nowe i nieznane: Jezus łamiąc chleb i podając go uczniom powiedział: &#8222Bierzcie, to jest Ciało moje&#8221 (Mk 14, 22). Są to niesłychane słowa. Podając kielich powiedział: &#8222To jest moja Krew Przymierza, która za wielu będzie wylana&#8221 (Mk 14, 24). Te niezwykłe słowa Jezusa wskazują na Jego &#8222wydanie się&#8221, prowadzące aż do śmierci na krzyżu. We mszy św. - Eucharystii - uobecnia się nie tylko Ostatnia Wieczerza, lecz staje się obecny On sam, całe Jego życie i Jego śmierć &#8222za wielu&#8221 na krzyżu. </P> <P class=cytat>Liturgia posługuje się wieloma modlitwami eucharystycznymi. Niezmienione pozostają w nich słowa kapłana wypowiadane nad chlebem i winem. Są to słowa samego Jezusa:<BR> <I>Bierzcie i jedzcie z tego wszyscy: To jest bowiem Ciało moje, które za was będzie wydane.<BR> Bierzcie i pijcie z niego wszyscy: To jest bowiem kielich Krwi mojej nowego i wiecznego przymierza, która za was i za wielu będzie wylana na odpuszczenie grzechów. To czyńcie na moją pamiątkę. </I></P><BR> <DIV class=ramka2> <P class=noindent><A NAME="m0"><B>Ostatnia Wieczerza:</B></A> Pożegnalna uczta Jezusa z uczniami w noc poprzedzającą Jego śmierć. W Kościele katolickim msza św. stanowi pamiątkę i uobecnienie tej uczty. </P> <P class=noindent><A NAME="m1"><B>Manna:</B></A> Według Księgi Wyjścia (16, 4. 15) &#8222chleb z nieba&#8221 zesłany Izraelitom podczas ich wędrówki przez pustynię. Właściwie oznacza pełne zdziwienia pytanie: <I>man-hu?</I> (Co to jest?). Jadalne ziarno przypominające ryż. W Kościele wyrazem tym określa się Chleb eucharystyczny (zob. Nie troszczcie się lękliwie). </P> <P class=noindent><A NAME="m2"><B>Pascha:</B></A> Święto żydowskie na &#8222pamiątkę&#8221 uwolnienia z niewoli egipskiej, obchodzone w czasie wiosennej pełni księżyca. </P> <P class=noindent><A NAME="m3"><B>Łamanie chleba:</B></A> Podczas uczty żydowskiej ojciec rodziny dzieli chleb - tak uczynił również Jezus w czasie Ostatniej Wieczerzy. W Kościele pierwotnym określano tym mianem prawdopodobnie całą mszę św. (Dz 2, 42). Zwyczaj łamania chleba podczas mszy św. zachował się do dnia dzisiejszego. </P> <P class=noindent><A NAME="m4"><B>Modlitwa eucharystyczna:</B></A> Stanowi centralny punkt mszy św. Modlitwa uwielbienia i dziękczynienia rozpoczyna się prefacją, a kończy odmówieniem &#8222Ojcze nasz&#8221. Jest ona uwielbieniem Bożych czynów w Jezusie Chrystusie. </P> <P class=noindent><A NAME="m5"><B>Konsekracja - przeistoczenie:</B></A> Pomimo wielu prób uznania za przenośnię słów Jezusa: &#8222To jest Ciało moje&#8221, &#8222To jest Krew moja&#8221 wyrażenie to oznacza, że podczas mszy św., na mocy słów Jezusa i na mocy Jego polecenia, chleb i wino przemieniają się w Jego Ciało i Krew, nie zmieniając swej widzialnej postaci. Sobór trydencki (1545-1563) stwierdza, że w &#8222sakramencie świętej Eucharystii, po konsekracji chleba i wina, Pan nasz Jezus Chrystus, prawdziwy Bóg i prawdziwy Człowiek, prawdziwie, rzeczywiście i substancjalnie znajduje się pod postacią owych widzialnych rzeczywistości&#8221. </P> <P class=noindent><A NAME="m6"><B>Komunia:</B></A> Część mszy świętej, w której wierni przyjmują Eucharystię (uczta). Jest to również określenie pokarmu i napoju samej Eucharystii (przyjmowanie Komunii). </P> <P class=noindent><A NAME="m7"><B>Ciało i Krew:</B></A> W Biblii wyrażenia oznaczające całość ziemskiego bytowania człowieka (np. Syr. 17, 31 albo Mt 16, 17), a nie części jego ciała. </P> <P class=noindent><A NAME="m8"><B>Ciało:</B></A> W Biblii nie znajdujemy rozróżnienia między ciałem a duszą człowieka. Człowiek jest niepodzielny. Ciało to &#8222cały&#8221 człowiek - taki jaki żyje i działa. &#8222To jest moje Ciało&#8221 oznacza &#8222To Ja jestem&#8221. </P> <P class=noindent><A NAME="m9"><B>Krew:</B></A> Uważana jest w Biblii (jak i prawie we wszystkich starożytnych religiach) za siedlisko życia. &#8222To jest moja Krew&#8221 oznacza &#8222To jest moje życie, które oddaję za was&#8221 - &#8222To Ja jestem&#8221. </P> </DIV> <BR><BR><HR width=290 align=center size=1 color="#D0D0D0"><DIV class=send>[&lt;&lt;<A HREF="/biblioteka/T/TD/zarys_wiary/kosciol_glosi_oredzie_boga.html">Poprzednia kwestia</A>] [<A HREF="/biblioteka/T/TD/zarys_wiary/kosciol_pamieta_o_ofierze_swego_pana.html">Następna kwestia&gt;&gt;</A>]<HR width=290 align=center size=1 color="#D0D0D0"></DIV> <BR> <P class=redactor>opr. mg/lb </P> <BR><BR> <DIV class=copyright> <P class=copy>Copyright &copy; by <A HREF="/zycie_kosciola/media/wam/">Wydawnictwo WAM</A> 1985 </DIV>