Zarys wiary: Służba Kościołowi i światu

Zarys wiary - katechizm

SŁUŻBA KOŚCIOŁOWI I ŚWIATU

Chrzest, który daje początek życiu chrześcijańskiemu, wskazuje na Eucharystię i bierzmowanie. Te trzy sakramenty określamy mianem sakramentów wtajemniczenia chrześcijańskiego.

Bierzmowanie otrzymuje chrześcijanin nie tylko dla siebie. Dar Ducha winien ciągle działać. Przez chrześcijan Duch Jezusa powinien nawiedzać ludzi, aby ci mogli doświadczyć Jego, powodującego Dobro, działania.

Odnosi się to przede wszystkim do życia we wspólnocie. Chrześcijanin powinien oddać swe uzdolnienia i umiejętności do dyspozycji wspólnoty, dla jej dobra, np. w przygotowaniu mszy św., w rozwiązywaniu problemów społecznych swojego otoczenia, w trosce o starych i samotnych ludzi, w pracy z młodzieżą i w radzie parafialnej. Dla bierzmowanych nie jest oważne pytanie: &#8222Co za to otrzymam?”, lecz pytanie: „Komu jestem potrzebny?”, „Gdzie mogą się przydać moje zdolności?”. W ten sposób wspólnota staje się „jednością w Duchu Świętym”, braterską wspólnotą wzbudzającą zaufanie i przyciągającą do siebie innych.

Zadania bierzmowanego nie ograniczają się jedynie do obowiązków wobec Kościoła. Został on bierzmowany dla świata: powinien być znakiem obecności Boga. Wszystko, co powiemy o życiu i działalności chrześcijanina w świecie, łączy się z tym zadaniem.

Kilka przykładów.

Wokół spotykamy ludzi zniechęconych do życia. Pocieszyć kogoś takiego - to przynieść mu światło dobroci Boga. Ten kto wie, że został wsparty przez Boga w swym zapale i radości, może liczyć na współpracę i solidarność innych. Potrafi też dla dobra kogoś drugiego rezygnować z własnych korzyści. Otwarty na działanie Ducha Świętego, odczuwa potrzebę walki z niesprawiedliwością, niesienia bezinteresownej pomocy innym i zaangażowania w działalność misyjną. Może zechcieć nawet wyłącznie oddać się służbie w Kościele sprawie Jezusa.

Należy też dodać, że chrześcijanin w każdym wypadku powołany jest do tego, aby swymi czynami dawał świadectwo o przyjaznym człowiekowi Bogu. Nie musi o tym wiele mówić, bo nie słowa w tym wypadku są najważniejsze. Ale gdy okaże się to niezbędne, musi zgodnie ze swoimi przekonaniami wyznać, co stanowi bodziec jego działania. Powinien też polegać wtedy na słowach z Ewangelii św. Mateusza: „W owej bowiem godzinie będzie wam poddane, co macie mówić, gdyż nie wy będziecie mówili, lecz Duch Ojca waszego będzie mówił przez was” (Mt 10, 19-20). Chrześcijanin musi być przygotowany także na to, że jego wiara nie dla wszystkich będzie oczywista i u wielu może wywołać sprzeciw.

Słowa Kazania na Górze ukazują powołanie chrześcijanina:
Wy jesteście światłem świata. Nie może się ukryć miasto położone na górze. Nie zapala się też światła i nie stawia pod korcem, ale na świeczniku, aby świeciło wszystkim, którzy są w domu. Tak niech świeci wasze światło przed ludźmi (Mt 5, 14-16).

opr. mg/lb