Zarys wiary: Wprowadzenie

Zarys wiary - katechizm

WPROWADZENIE

Jeżeli chrześcijanie zdają sobie sprawę ze swojej wiary, to oczywiście mówią o „Ojcze nasz” i „Wierzę w Boga”. Musi to jednak znaleźć potwierdzenie w ich codziennym życiu. Wiara chrześcijańska jest bowiem czymś o wiele większym niż tylko nauką o Bogu i ludziach. Ona nadaje szczególne znaczenie życiu, a także wpływa na kształtowanie świata. Z wiary wypływa szczególny stosunek do wszystkich indywidualnych i społecznych spraw życia. Ona włącza ludzi w żywy i rozwijający się Kościół.

Chrześcijański sposób życia i widzenia świata nie jest sprawą prywatną. W „Ojcze nasz” zwracamy się do Boga, Ojca wszystkich wierzących - naszego Ojca. Chodzi o Jego Królestwo, Jego panowanie, Jego dobroć okazywaną wszystkim ludziom. Także „Wyznanie wiary” nie jest sprawą indywidualną. Wyraża ono wiarę wszystkich chrześcijan - wiarę całej wspólnoty wierzących. Dlatego w następnych rozdziałach będziemy mówić szczegółowo o wspólnocie wierzących, Kościele i współżyciu chrześcijan. Chrześcijanie żyją we wspólnocie. Ich praktyka życia powinna służyć dobru i zbawieniu wspólnoty, wszystkich ludzi.

Wspólnota wierzących w szczególny sposób uwidacznia w świecie działanie Ducha Świętego. W niej przez wieki jest obecne, choć często niedostrzegalne to, z czym przyszedł i za co umarł Jezus Chrystus: zbliżające się Królestwo Boże. Bóg się objawia i przychodzi w Jezusie Chrystusie i w tych, którzy za Nim idą. Chrześcijanie są bowiem w drodze ku życiu, w którym Bóg wszystko ogarnie i przemieni. Znakiem tego zbawienia jest na Ziemi Kościół. Dla chrześcijan staje się on szczególnym miejscem. W nim można doświadczyć zbawiającej bliskości Boga. Nazywa się go też „sakramentem” jedności ludzi z Bogiem i między sobą, tzn. że jest on znakiem nadchodzącego nowego świata, w którym to „przyszłe” już zaczyna być obecne.

To, że wspólnota wierzących jest swego rodzaju głównym znakiem zbawienia, przejawia się w działaniu Kościoła i staje się widoczne, gdy wierzący żyją Ewangelią, gdy swą więź z Bogiem i ludźmi uroczyście zaznaczają w przyjmowanych znakach, czyli sakramentach, szczególnie w Eucharystii i chrzcie. Dlatego też wyraźnie wspomina się oba te sakramenty w wyznaniu wiary, mówiąc o „świętych obcowaniu” i „grzechów odpuszczeniu”.

opr. mg/lb