Zarys wiary: Idź, i ty czyń podobnie

IDŹ, I TY CZYŃ PODOBNIE

Chrześcijanin codziennie znajduje się w sytuacjach, w których w swoim działaniu powinien kierować się przykładem Jezusa. Często przy tym musi odstąpić od utartego postępowania - myśleć o innych, gdy chciałby raczej wpierw myśleć o sobie; szanować cudze poglądy, gdy skłonny byłby obstawać przy swoich; dzielić się z tymi, którzy mniej mają, nawet wówczas, gdy to nie sprawia mu żadnej przyjemności; być dobrym dla innych, chociaż niejednokrotnie doświadczył od nich zła.

Główne zdanie Radosnej Nowiny mówi, że „nie my umiłowaliśmy Boga, ale że On sam nas umiłował” (1 J 4, 10), i dlatego sami możemy kochać. Początkiem miłości jest dany przez Boga dar Jego miłości. Jeśli więc sami staramy się czynić dobro, jest to tylko odpowiedzią na miłość Boga. A jak to wygląda w codziennym życiu? Miłość nie może być abstrakcyjna. Głoszona jako ogólny program, jest mało odczuwana przez tego, kto potrzebuje naszej miłości. Jak można ją realizować? Czy istnieją konkretne postawy, odpowiadające przykazaniu miłości? Czy można określić zachowanie chrześcijanina w konkretnych sytuacjach? Czy można ustalić jakieś reguły postępowania? Nakreślić wzory?

opr. mg/lb