Zarys wiary: Spotkany w drodze

SPOTKANY W DRODZE

Wydaje się nam, że wystarczająco zdajemy sobie sprawę z tego, kto jest naszym „ bliźnim”. Są nimi najbliżsi w dosłownym tego słowa znaczeniu. Im bardziej oddalają się oni od nas, tym bardziej zmniejsza się miara i stopień naszej odpowiedzialności. Sugeruje to istnienie „reguł rozdawania miłości”, stopniowania jej. Wydaje się oczywiste, że normalne kontakty muszą być trwałe, a to czego żąda miłość bliźniego także nie powinno zostać zagubione w jakiejś nieznanej „najdalszej miłości”.

„Klasyczny” tekst Biblii, mówiący o miłości bliźniego, stawia pod znakiem zapytania to proste rozwiązanie. Dlaczego Jezus nie podjął pytania postawionego przez uczonego w Piśmie? Zamiast tego opowiedział o człowieku, który znalazł się między zbójcami, a zraniony - pozostał sam, gdyż przechodzący obok niego kapłan i lewita nie udzielili mu pomocy. Uczynił to dopiero pewien cudzoziemiec, innowierca - Samarytanin. Jezus opowiedziawszy tę przypowieść, podjął zasadnicze pytanie, ujmując je jednak trochę inaczej. „Któryż z tych trzech okazał się, według twego zdania, bliźnim tego, który wpadł w ręce zbójców?” (Łk 10, 36).

Tym samym Jezus wskazał istotę zagadnienia: nie wolno nam pytać o określony krąg osób, jeśli chcemy wiedzieć, kto jest naszym bliźnim. Jest nim każdy, kto nas potrzebuje. Nie mogę przewidzieć, kogo dziś albo jutro spotkam i dla kogo będę musiał stać się bliźnim. Mogą to być ludzie, z którymi żyję, mieszkam, pracuję. Ale też mogą to być nieznajomi, a nawet - przeciwnicy lub wrogowie. We wszystkich powinienem widzieć moich potencjalnych braci i siostry.

W Ewangelii św. Łukasza Jezus zaleca praktykowanie miłości bliźniego bez ograniczeń i uzasadnia to:
Wy natomiast miłujcie waszych nieprzyjaciół. czyńcie dobrze i pożyczajcie, niczego się za to nie spodziewając. A wasza nagroda będzie owielka, i będziecie synami Najwyższego; ponieważ On jest dobry dla niewdzięcznych i złych. Bądźcie miłosierni, jak Ojciec wasz jest miłosierny (Łk 6, 35-36).

opr. mg/lb