Bł. Diego Oddi

Urodził się 6 czerwca 1839 r. w miejscowości Vallinfreda, niedaleko Rzymu, w pobożnej, ubogiej rodzinie rolniczej. Na chrzcie św. otrzymał imię Giuseppe.

Od najmłodszych lat ciężko pracował na roli, by utrzymać siebie i rodziców. Jako dziecko wyróżniał się pobożnością i nabożeństwem do Matki Bożej. Po pracy w polu szedł do kościoła na modlitwę. W wieku 21 lat odbył pielgrzymkę do klasztoru św. Franciszka w Bellegrze. Klasztor ten i surowe życie zakonników w nim mieszkających wywarło na nim duże wrażenie. Wiosną 1864 r. powrócił do Bellegry, gdzie poznał brata Mariana z Roccacasale, i poprosił go o radę. Brat Marian powiedział mu: «Bądź dobry, bądź dobry, synu mój». Te proste słowa przesądziły o dalszym życiu Diego Oddiego. Po powrocie do domu rodzinnego oddawał się codziennej modlitwie z jeszcze większą gorliwością.

W 1871 r. wstąpił do klasztoru w Bellegrze, gdzie w 1889 r. złożył uroczyste śluby. Przez 40 lat katechizował wieśniaków i pasterzy, przemierzając niestrudzenie kamieniste, wiejskie drogi Abruzji. Choć nie umiał pisać i czytać, odznaczał się mądrością i roztropnością. Jego słów słuchali uważnie nie tylko ludzie prości, ale także księża, biskupi i kardynałowie. Całe noce spędzał na modlitwie i rozmowie z Bogiem, która była źródłem jego mądrości i głębokiej wiary. Odznaczał się pogodą ducha i radością, które zjednywały mu ludzi i ułatwiały bezpośredni kontakt z nimi.

Zmarł 3 czerwca 1919 r.

opr. mg/mg