Błogosławieni męczennicy hiszpańscy

O. Wincenty Soler i jego sześciu towarzyszy oraz ks. Emanuel Martín Sierra, męczennicy hiszpańscy, którzy ponieśli śmierć w lipcu i sierpniu 1936 r. w Motril, w pobliżu Granady w Hiszpanii, to tylko kilku z wielotysięcznej rzeszy duchownych i wiernych świeckich, zabitych «z nienawiści do wiary» w czasie prześladowań Kościoła w latach hiszpańskiej wojny domowej. Jan Paweł II beatyfikował poprzednio (25 października 1992 r., 10 października 1993 r. i 1 października 1995 r.) trzy grupy męczenników hiszpańskich z tego okresu — łącznie 178 osób. Augustianie z Motril już od 1931 r., to jest od powstania republiki, narażeni byli na szykany i prześladowania ze strony republikańskich milicji, działających za przyzwoleniem władz. Po zwycięstwie wyborczym Frontu Ludowego w lutym 1936 r. i zbrojnym wystąpieniu gen. Franco w lipcu tego roku, które dało początek wojnie domowej, na terenach kontrolowanych przez republikanów przystąpiono do fizycznej eliminacji duchownych. Augustianie z Motril nie opuścili miasta mimo narastającego zagrożenia, napaści na klasztor, zamknięcia kościołów i zakazu odprawiania Mszy św. 25 lipca rano pięciu z nich — ojcowie Deogracias Palacios, Leon Inchausti, Józef Rada i Julian Moreno oraz brat Józef Ryszard Díez — zostało siłą wyprowadzonych z klasztoru i rozstrzelanych na ulicy. Następnego dnia zginął o. Wincenty Pinilla, który schronił się w jednej z parafii miasta: został zastrzelony wraz z proboszczem, ks. Emanuelem Martinem Sierrą na dziedzińcu kościoła. O. Wincenty Soler, który znalazł schronienie w zaprzyjaźnionym domu, został aresztowany 29 lipca na skutek donosu. W więzieniu dał świadectwo męstwa i niezłomnej wiary, prowadził wspólną modlitwę, spowiadał, zdołał nawet nawrócić jednego ze współwięźniów. Rozstrzelano go wraz z osiemnastoma innym osobami o świcie 15 sierpnia. Do ostatniej chwili błogosławił i udzielał rozgrzeszenia towarzyszom. Poniżej przedstawiamy krótkie informacje o poszczególnych męczennikach z Motril.

O. Wincenty Soler (ur. 4 kwietnia 1867 r.) złożył śluby zakonne w 1883 r. i jako misjonarz wyjechał na Filipiny, gdzie przyjął święcenia kapłańskie. Do Hiszpanii wrócił w 1906 r. Przez pięć lat był przełożonym prowincji andaluzyjskiej augustianów, a w 1926 r. został wybrany na generała zgromadzenia. Był szczególnie wrażliwy na problemy społeczne i z wielkim oddaniem pracował wśród ubogich. W Motril otworzył tzw. Warsztaty św. Ryty, kształcące rzemieślników, założył Katolickie Koło Robotników i wieczorową szkołę dla pracujących. Jego apostolat był przeniknięty miłością do Matki Bożej.

O. Deogracias Palacios (ur. 22 maja 1901 r.) przyjął święcenia kapłańskie w 1925 r., po czym został wysłany na misje do Brazylii i Argentyny. Do Hiszpanii powrócił, aby pełnić funkcje administracyjne w zakonie. W 1936 r. był przełożonym klasztoru w Motril. Wszyscy członkowie tej wspólnoty opowiedzieli się wówczas za pozostaniem w Motril, choć byli w pełni świadomi zagrożenia.

O. Leon Inchausti (ur. 27 czerwca 1859 r.) wstąpił do nowicjatu augustianów w wieku 19 lat. W 1884 r. został wysłany na misje na Filipiny, gdzie w tym samym roku przyjął święcenia kapłańskie. Po wybuchu powstania antyhiszpańskiego musiał wrócić do Hiszpanii w 1898 r., ale już w 1903 r. podjął pracę misyjną w Brazylii. Do Hiszpanii wrócił ponownie w 1921 r. i do męczeńskiej śmierci służył wiernym w Granadzie i Motril.

O. Józef Rada (ur. 17 listopada 1861 r.) wstąpił do nowicjatu augustianów w 1877 r. Studiował razem z o. Inchaustim, z którym również wyjechał na misje na Filipiny. Po przyjęciu święceń kapłańskich w 1884 r. pracował na wyspie Bohol. W czasie powstania filipińskiego był więziony przez trzy miesiące. W 1912 r. został wysłany na misje do Brazylii. Od 1925 r. pracował ponownie w Hiszpanii, poświęcając się posłudze konfesjonału i kaznodziejstwu.

O. Julian Moreno (ur. 17 marca 1871 r.) wstąpił do nowicjatu augustianów w Monteagudo w 1885 r., gdy przełożonym tego domu był jego wuj, Ezechiel Moreno (późniejszy święty). Po przyjęciu święceń kapłańskich w 1894 r. został wysłany na misje na Filipiny, skąd powrócił w 1898 r. Od 1902 r. ponownie pracował na misjach w krajach Ameryki Łacińskiej — w Kolumbii, Panamie, Wenezueli i Brazylii. Był również człowiekiem pióra: opublikował setki artykułów w czasopismach wenezuelskich i hiszpańskich na bardzo różnorodne tematy, między innymi o kinie, pisał także wiersze i opowiadania.

Br. Józef Ryszard Díez (ur. 16 lutego 1909 r.), wcześnie osierocony przez rodziców, złożył śluby zakonne w 1926 r., ale jeszcze w tym samym roku poprosił o dymisję. Po okresie rozeznania powrócił do zgromadzenia i w 1934 r. ślubował ubóstwo, czystość i posłuszeństwo jako brat zakonny.

O. Wincenty Pinilla (ur. 5 kwietnia 1870 r.) złożył śluby zakonne na ręce Ezechiela Moreno, a święcenia kapłańskie przyjął na Filipinach, gdzie był misjonarzem aż do uwięzienia przez powstańców w r. 1898. Uwolniony w 1900 r., wrócił do Hiszpanii. W 1902 r. został wysłany na misje do Brazylii, gdzie rozwinął owocne duszpasterstwo. Do Hiszpanii powrócił w 1927 r. i zamieszkał w klasztorze w Motril. Wierni cenili jego prostotę, radosne usposobienie, cierpliwość w słuchaniu spowiedzi i nabożeństwo do Matki Bożej Pocieszycielki Strapionych. Umierał z krzyżem w ręku, przebaczając zabójcom.

Ks. Emanuel Martín Sierra (ur. 2 października 1892 r.) po uzyskaniu tytułu bakałarza wstąpił do seminarium diecezjalnego w Granadzie i został wyświęcony na kapłana w 1915 r. Przez kolejnych piętnaście lat wykładał w seminarium i pracował duszpastersko. Od 1929 r. był proboszczem jednej z parafii w Motril. Zawsze żył w wielkim ubóstwie, wyrzekając się nawet rzeczy najpotrzebniejszych, aby nieść pomoc ubogim. Znane były jego pracowitość i zapał apostolski.