Bł. Pieta od Krzyża

Urodziła się 12 listopada 1842 r. w Bocairente w Hiszpanii. Na chrzcie otrzymała imię Tomasza. Bardzo głęboko przeżyła swoją pierwszą komunię św. To właśnie wtedy zrozumiała, że Bóg powołał ją do życia zakonnego.

Uczyła się w Kolegium Loretańskim w Walencji, prowadzonym przez Zgromadzenie Świętej Rodziny. Chciała wstąpić do nowicjatu tego zgromadzenia, lecz nie otrzymawszy zgody ojca, wróciła do rodzinnego domu w Bocairente. Opiekowała się ubogimi dziećmi, chorymi i potrzebującymi; prowadziła głębokie życie duchowe i zastanawiała się, w jaki sposób zrealizować swe powołanie.

Dwukrotnie wstępowała do klauzurowego klasztoru karmelitanek. Nie mogła jednak w nim pozostać ze względu na stan zdrowia.

W poszukiwaniu swej życiowej drogi udała się do Barcelony. Tam przeżyła głębokie doświadczenie mistyczne: zobaczyła Serce Jezusa, który, ukazując jej swój przebity bok, zapytał, czy chce pomóc Mu w niesieniu krzyża, oraz obiecał obdarzyć obfitym miłosierdziem jej zgromadzenie. Od tej pory Tomasza była przekonana, że powinna założyć nowe zgromadzenie.

Ze swoich planów zwierzyła się miejscowemu biskupowi, który zalecił jej całkowite posłuszeństwo spowiednikowi. Poszukując miejsca dla pierwszego domu przyszłego zgromadzenia, wybrała ubogi i nawiedzany powodziami region Murcia. W marcu 1884 r. wraz z pierwszymi trzema towarzyszkami osiedliła się w Puebla de Soto i za zgodą biskupa diecezji Cartagena-Murcia założyła Wspólnotę Tercjarek Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel.

Parę miesięcy później w okolicy wybuchła epidemia cholery. Siostry z nowego zgromadzenia ofiarnie opiekowały się chorymi, dla których założyły mały szpital.

Zgromadzenie zaczęło się szybko rozrastać. Kupiono nowy dom w Alcantarilli i założono nową wspólnotę w Caudete.

Dla Tomaszy, która przyjęła imię zakonne Pieta od Krzyża, zbliżał się okres najboleśniejszej próby: powstały napięcia pomiędzy wspólnotami w Alcantarilli i Caudete, w wyniku których niemal całe zgromadzenie, z wyjątkiem jednej siostry, odwróciło się od swej założycielki. Pozostała sama w Caudete. Zwróciła się wtedy o pomoc do miejscowego biskupa, który poradził jej odprawić miesięczne ćwiczenia duchowne, a po rozeznaniu woli Bożej założyć nowe zgromadzenie pod patronatem św. Franciszka Salezego. W ten sposób 8 września 1890 r. powstało Zgromadzenie Sióstr Salezjanek Najświętszego Serca Jezusa. Siostry opiekowały się sierotami, młodymi robotnicami, rozbitymi małżeństwami, chorymi i starcami, pomagając im nieść codzienny krzyż i odkrywać — jak mawiała m. Pieta — «opatrznościową miłość Ojca, objawioną w otwartym Sercu miłosiernego Jezusa rozpiętego na krzyżu».

M. Pieta od Krzyża zmarła w Murcii 26 lutego 1916 r.

Dochodzenie kanoniczne dotyczące heroiczności życia sługi Bożej rozpoczęło się 6 lutego 1982 r. Dekret o heroiczności jej cnót ogłosiła Kongregacja Spraw Kanonizacyjnych na polecenie Jana Pawła II 1 lipca 2000 r., a dekret o cudzie przypisywany jej wstawiennictwu 12 kwietnia 2003 r.

opr. mg/mg