Biografia bł. Piotra Vigne, misjonarza (1670-1740)
Był wędrownym kaznodzieją i krzewicielem kultu Męki Pańskiej.
Urodził się 20 sierpnia 1670 r. w Privas na południu Francji w rodzinie kupieckiej, która zapewniła mu staranne wykształcenie.
Już we wczesnej młodości ukształtowała się jego duchowość, odznaczająca się żywą wiarą w obecność Jezusa Chrystusa w sakramencie Eucharystii.
W 1690 r. wstąpił do seminarium duchownego w Viviers. Święcenia kapłańskie przyjął 18 września 1694 r. w Bourge Saint-Andéol. Przez 6 lat pracował jako wikariusz w Saint-Agrčve. Tam zrozumiał, że Bóg posyła go jako misjonarza do najniższych warstw społeczeństwa. Idąc za głosem powołania, wstąpił najpierw, w 1700 r., do zgromadzenia lazarystów w Lyonie. Przez 6 lat wraz ze współbraćmi z tego zgromadzenia prowadził misje ludowe.
W 1706 r. opuścił zgromadzenie i został wędrownym kaznodzieją. Posługę tę pełnił przez ponad 30 lat, podróżując z wioski do wioski, pieszo bądź na koniu, niekiedy z własnym konfesjonałem na plecach, by udzielać sakramentów, głosić Ewangelię, odwiedzać chorych, katechizować dzieci. «Słyszałem, że szukacie sługi — mówił na powitanie — oto jestem. Przychodzę, aby wam służyć». Wszędzie odprawiał Msze św., uczył adoracji Najświętszego Sakramentu i wzywał do rozważania Męki Pańskiej. «Czytajmy — mawiał — tę księgę płomiennej miłości, którą napisał Bóg nie atramentem, lecz swą krwią, nie na papierze, lecz na swym ciele».
Choć stosował własne metody duszpasterskie, działał zawsze w porozumieniu z przełożonymi.
W 1712 r. w Boucieu-le-Roi rozpoczął budowę Kalwarii, która liczyła 39 stacji i przedstawiała sceny z życia Chrystusa od Ostatniej Wieczerzy aż po Zesłanie Ducha Świętego. Od tej pory Boucieu-le-Roi stało się jego domem, skąd wyruszał na misyjne wyprawy. Tam też zaczęły się gromadzić wokół niego pobożne niewiasty, którym powierzał materialną i duchową opiekę nad pielgrzymami, przybywającymi do Kalwarii. 30 listopada 1715 r. założył Zgromadzenie Sióstr Najświętszego Sakramentu i wręczył każdej z nich w miejscowym kościele krzyż i habit. Szczególnym zadaniem zgromadzenia było nauczanie młodzieży. Dlatego też ks. Piotr zaczął otwierać szkoły i stworzył ośrodek kształcący przyszłe nauczycielki.
Pod koniec życia zbliżył się do Księży od Najświętszego Sakramentu i 25 stycznia 1724 r. został przyjęty do tego zgromadzenia.
Zmarł w górskiej miejscowości Rencurel podczas jednej z wypraw misyjnych 8 lipca 1740 r.
opr. mg/mg
Copyright © by L'Osservatore Romano (1/2005) and Polish Bishops Conference