Błogosławiona Ryta Dolores Pujalte Sanchez i Franciszka Aldea Araujo

Obie zakonnice należą do wielkiej rzeszy (ok. 7 tys.) kapłanów, sióstr i braci zakonnych, którzy ponieśli śmierć męczeńską za wiarę w latach 1936-1939, w czasie prześladowań religijnych w Hiszpanii.

Bł. Ryta Dolores Pujalte Sánchez urodziła się 19 lutego 1853 r. w Aspe (prowincja Alicante w Hiszpanii) jako najstarsza z czworga rodzeństwa. Rodzice, Antonio Pujalte i Luisa Sánchez, wychowali ją w duchu głębokiej wiary chrześcijańskiej.

Od dzieciństwa była dla innych wzorem pobożności. Należała do stowarzyszenia Córek Maryi, a także do Konferencji św. Wincentego ŕ Paulo i Trzeciego Zakonu św. Franciszka. Była również katechetką.

W 1888 r. w Madrycie wstąpiła do zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia Najświętszego Serca Jezusa, a 21 czerwca 1890 r. złożyła pierwsze śluby zakonne. Po śmierci założycielki zgromadzenia, m. Izabelli de Larranaga w 1899 r., s. Ryta została wybrana przełożoną generalną. Pełniła tę funkcję przez cztery kolejne, sześcioletnie kadencje.

Dzięki swemu wykształceniu, wrażliwości i łagodnemu usposobieniu cieszyła się uznaniem wszystkich. Ze szczególną miłością opiekowała się chorymi siostrami, które zachęcała do pokładania ufności w Panu.

Starała się odpowiadać na potrzeby swoich czasów w dziedzinie pracy wychowawczej. Kontynuowała dzieło rozpoczęte przez założycielkę zgromadzenia, otwierała szkoły w najbiedniejszych dzielnicach, szczególną uwagę przywiązywała do kwestii wykształcenia kobiet.

Szanowana i kochana jak prawdziwa matka, była autorytetem dla całego zgromadzenia.

Bł. Franciszka Aldea Araujo, córka Pablo i Narcisy, urodziła się 17 grudnia 1881 r. w Somolinos (prowincja Guadalajara w Hiszpanii) i tu następnego dnia otrzymała sakrament chrztu św. W wieku dziewięciu lat została osierocona przez ojca, a dwa lata później straciła matkę.

W wieku 11 lat została przyjęta do Kolegium św. Zuzanny, prowadzonego przez zgromadzenie Sióstr Miłosierdzia Najświętszego Serca Jezusa w Madrycie. Koleżanki zapamiętały ją jako dziewczynkę posłuszną o dobrym charakterze i chętnie pomagającą innym.

Po skończeniu 18 lat wstąpiła do nowicjatu zgromadzenia, które ją wychowało. Jej mistrzynią była m. Ryta Dolores, która później stała się jej towarzyszką męczeństwa. 20 września 1903 r. złożyła śluby czasowe i w 1900 r. wieczyste.

Zgromadzenie skierowało ją do pracy w szkole. Po uzyskaniu dyplomu nauczycielki z dużym poświęceniem pracowała do 1916 r., kiedy to została wybrana asystentką i następnie sekretarką generalną zgromadzenia.

Trudne dzieciństwo uwrażliwiło ją na los ludzi biednych, sierot i chorych. Z własnej inicjatywy opiekowała się bardzo już starą, schorowaną i prawie niewidomą mistrzynią nowicjatu m. Rytą Dolores.

W lipcu 1936 r. sytuacja w Madrycie stała się bardzo napięta. Mimo grożących Kościołowi prześladowań wspólnota Kolegium św. Zuzanny, gdzie żyły obie błogosławione, postanowiła nie przerywać pracy.

20 lipca 1936 r. rewolucjoniści wdarli się do ich domu. Wszystkie siostry, świadome nadchodzącego niebezpieczeństwa, zgromadziły się w kaplicy na modlitwie. Przełożona poprosiła rewolucjonistów, aby pozwolili odejść starszej i niewidomej 83-letniej s. Rycie oraz s. Franciszce, która była chora. Obie zakonnice schroniły się w mieszkaniu znajdującym się niedaleko domu zgromadzenia.

Po dwóch godzinach grupa uzbrojonych mężczyzn wtargnęła do ich schronienia, kazano im wsiąść do ciężarówki i przewieziono na przedmieścia Madrytu. Zostały rozstrzelane w pobliżu miejscowego cmentarza.

W 1940 r. odbyła się ekshumacja ciał, które pochowano na cmentarzu Aldeny w Madrycie. Lekarze i świadkowie potwierdzili, że ciała sióstr nie uległy rozkładowi. W związku z rozpoczęciem dochodzenia kanonicznego w 1954 r. ich doczesne szczątki zostały przeniesione do kaplicy zgromadzenia w Villaverde nie opodal Madrytu.

Dekret dotyczący męczeństwa s. Ryty Dolores Pujalte Sánchez i s. Franciszki Aldea Araujo został ogłoszony przez Kongregację Spraw Kanonizacyjnych 7 lipca 1997 r. w obecności Jana Pawła II.