Bł. Wilhelm Józef Chaminade

Wilhelm Józef Chaminade urodził się w Périgueux we Francji w 1761 r. jako czternaste dziecko w rodzinie o głębokich tradycjach chrześcijańskich; również trzech jego braci zostało kapłanami. Wilhelm Józef wstąpił do niższego seminarium w wieku 10 lat i już w cztery lata później złożył prywatne śluby ubóstwa, czystości i posłuszeństwa. Święcenia kapłańskie otrzymał w 1785 r. W 1790 r., już po wybuchu Rewolucji Francuskiej, przeniósł się do Bordeaux, gdzie spędził większą część życia. Ponieważ odmówił zaprzysiężenia Konstytucji Cywilnej Kleru, musiał przez kilka lat pełnić kapłańską posługę potajemnie, narażając życie. W tym okresie był też kierownikiem duchowym Marie-Thérese Charlotte de Lamourous (1754-1836), której później pomógł założyć w Bordeaux Dzieło Miłosierdzia. W 1795 r. powierzono mu delikatną misję jednania z Kościołem księży, którzy wcześniej złożyli przysięgę wymaganą przez władze rewolucyjne. Za rządów Dyrektoriatu zmuszony był emigrować na trzy lata (1797-1800) do Saragossy w Hiszpanii, gdzie powziął myśl o założeniu zgromadzenia osób świeckich i zakonnych, poświęconego Maryi. Po powrocie do Bordeaux podjął dzieło odbudowy na nowych fundamentach istniejącej od dawna Kongregacji Maryjnej. Dbając o solidną formację jej członków i wskazując im konkretne cele ewangelizacyjne, ks. Chaminade uczynił z Kongregacji podstawowe narzędzie swej niestrudzonej działalności apostolskiej, zmierzającej do rechrystianizacji Francji. Stał się w ten sposób prekursorem aktywnego uczestnictwa ludzi świeckich w życiu Kościoła. Kongregacja rozszerzała swą działalność na inne miasta i regiony Francji, gdzie powstawały grupy wiernych pragnące naśladować inspirację i metodę ks. Chaminade. On sam powołał też kilka wspólnot młodych ludzi obojga płci, którzy składali śluby prywatne i oddawali się apostolstwu Kongregacji, nie rezygnując ze swoich zajęć codziennych. W 1816 r. wraz z Adele de Batz de Tranquelléon założył w Agen Zgromadzenie Córek Maryi Niepokalanej, a rok później w Bordeaux Towarzystwo Maryi (zgromadzenie marianistów). Obydwie wspólnoty rozwijały się bardzo szybko, zajmując się głównie zakładaniem i prowadzeniem szkół podstawowych, średnich i zawodowych. Ks. Chaminade zamierzał też założyć szkoły kształcące chrześcijańskich nauczycieli, ale projekt ten został udaremniony przez rewolucję w 1830 r. W następnych latach ks. Chaminade opracował konstytucje założonych przez siebie zgromadzeń i napisał serię listów okólnych, w których przedstawił podstawy ich duchowości: akcentował w nich ideę synowskiego oddania się Matce Bożej; pobożność maryjną traktował chrystocentrycznie, głosząc, że Maryja jest wzorem naśladowania Chrystusa; propagował naukę o duchowym macierzyństwie Maryi, o powszechności Jej pośrednictwa i o Niepokalanym Poczęciu. Wspólnoty marianistów nadal rozwijały się we Francji, powstawały też nowe w Szwajcarii (1839 r.) i w USA (1849 r.). Ostatnie lata życia były dla ks. Chaminade szczególnie trudne, zmagał się bowiem z chorobami, trudnościami finansowymi, niezrozumieniem ze strony niektórych współbraci. Zmarł 22 stycznia 1850 r. w Bordeaux. Dzisiaj założona przez niego wspólnota żyje w zgromadzeniach zakonnych, stowarzyszeniach życia konsekrowanego, świeckich wspólnotach marianistów oraz innych grupach i ruchach, odwołujących się do jego nauczania i wizji apostolskiej.

opr. mg/mg