Św. Alojzy Scrosoppi

Urodził się 4 sierpnia 1804 r. w Udine, w północno-wschodnich Włoszech, w głęboko religijnej rodzinie katolickiej. W wieku 12 lat wstąpił do niższego seminarium, a w 1827 r. otrzymał w rodzinnym mieście święcenia kapłańskie. W uroczystości tej uczestniczyli jego dwaj starsi bracia, kapłani.

Region Friuli, w którym położone jest Udine, był w XIX w. bardzo ubogi, wyniszczony przez wojny i epidemie. Materialne i duchowe potrzeby jego mieszkańców stały się dla Alojzego wezwaniem do poświęcenia wszystkich energii działalności charytatywnej i pracy duszpasterskiej. Wzorem Jezusa Chrystusa, którego już w dzieciństwie obrał za swego jedynego Mistrza, poświęcił się służbie na rzecz najbardziej potrzebujących i opuszczonych.

W 1846 r. Alojzy Scrosoppi, aby jeszcze bardziej radykalnie naśladować Chrystusa, wstąpił do Oratorium św. Filipa Neri (księży filipinów). Już wcześniej przez kilka lat z grupą kapłanów i młodych nauczycielek prowadził dom dla opuszczonych dziewcząt («Casa delle Derelitte»), a w latach 1854-1880 był jego dyrektorem. W kształceniu i wychowywaniu dziewcząt w duchu rzetelności i prostoty ewangelicznej pomagały mu zakonnice ze Zgromadzenia Sióstr Opatrzności Bożej, które on sam założył w 1845 r. Tak pisał o tym dziele: «Opatrzność Boża, która usposabia dusze i nakłania serca ku realizacji swych dzieł, była jedynym źródłem zaistnienia tego Zgromadzenia. Tak, owa pełna miłości Opatrzność, która nie pozwala zagubić się pokładającym w Niej ufność».

Alojzy Scrosoppi współpracował w tworzeniu i organizowaniu działalności wielu stowarzyszeń dobroczynnych i duszpasterskich w rodzimej diecezji. W Udine otworzył m.in. dom opieki dla byłych wychowanek, które nie znajdowały pracy, zapoczątkował dzieło pomocy głuchoniemym, przyczynił się do powstania drukarni i katolickiej gazety «Il Cittadino italiano» («Obywatel włoski»), zorganizował opiekę nad księżmi w podeszłym wieku.

Zapał konieczny do tak szerokiej działalności apostolskiej i charytatywnej ks. Scrosoppi czerpał z bogatego życia wewnętrznego. Medytacja słowa Bożego, adoracja Najświętszego Sakramentu, codziennie odprawiana Droga Krzyżowa, różaniec, długie nocne czuwania pomagały mu harmonijnie łączyć kontemplację i działanie. Ze zjednoczenia z Bogiem płynęła jego mądrość i roztropność w prowadzeniu wielu dusz ku pełni życia w Chrystusie.

Zmarł w Udine 3 kwietnia 1884 r. Jan Paweł II zaliczył go w poczet błogosławionych w 1981 r.

opr. mg/mg