Św. Aniela od Krzyża

Maria od Aniołów Guerrero González urodziła się 30 stycznia 1846 r. w Sewilli. Pochodziła z ubogiej wielodzietnej rodziny. Miała 13 rodzeństwa. 8 z nich zmarło przed osiągnięciem dojrzałości. Jej rodzice pracowali w pobliskim klasztorze trynitarzy.

Ojciec zaszczepił jej zamiłowanie do lektury książek katolickich. Od matki, troszczącej się o wystrój kościelnego ołtarza oraz o życie religijne swych sąsiadów, przejęła zapał do modlitwy i apostolstwa.

Po kilku latach nauki w szkole podstawowej musiała ją porzucić i rozpocząć pracę zawodową w zakładzie szewskim. Za pośrednictwem swej mistrzyni w 1862 r. poznała kan. José Torresa Padillę, który stał się jej kierownikiem duchowym. Z jego pomocą stopniowo odkrywała swoje powołanie. W 1865 r. postanowiła wstąpić do karmelitanek bosych, jednak nie przyjęto jej ze względu na słabe zdrowie. Kontynuowała więc pracę zawodową, a jednocześnie ofiarnie opiekowała się ubogimi i chorymi podczas panującej wówczas w Sewilli epidemii cholery. W 1868 r. rozpoczęła postulat w Zgromadzeniu Córek Miłości w Sewilli. Lecz również i tym razem ze względu na słabe zdrowie musiała opuścić nowicjat. W 1871 r. złożyła prywatne śluby rad ewangelicznych. Dwa lata później, 22 marca 1873 r., podczas modlitwy ujrzała w mistycznym widzeniu dwa krzyże: na jednym wisiał Chrystus, drugi był pusty. W owym pustym krzyżu odczytała swoje powołanie — zrozumiała, że ma poświęcić swoje życie w ofierze za zbawienie ubogich braci, jednocząc się z Chrystusem ukrzyżowanym. Odtąd, pewna swej życiowej drogi, starała się o założenie nowego zgromadzenia zakonnego, które realizowałoby wskazany jej przez Boga charyzmat. 2 sierpnia 1875 r. powstała pierwsza wspólnota Towarzystwa Sióstr od Krzyża. Siostry wiodły surowe życie monastyczne, a zarazem służyły ubogim. «Stać się ubogim dla ubogich, aby zaprowadzić ich do Chrystusa» — te słowa były mottem ich apostolskiej działalności.

Do nowej wspólnoty zakonnej napływały liczne kandydatki. Powstawały nowe domy zakonne, przede wszystkim w Hiszpanii. W 1879 r. zgromadzenie zostało zatwierdzone przez arcybiskupa Sewilli, a w 1904 r. przez św. Piusa X.

Św. Aniela słynęła z mądrości i głębokiego życia duchowego. Dary te ujawniały się zwłaszcza w kierownictwie duchowym oraz w obfitej korespondencji, skierowanej przede wszystkim do sióstr pracujących na nowych placówkach.

Zmarła 2 marca 1932 r. w Sewilli. Tam też beatyfikował ją Jan Paweł II 5 listopada 1982 r.

opr. mg/mg