Hasło z "Leksykonu pojęć teol. i kośc." (WAM 2002)
Przełożyli Ks. Jan Ożóg SJ, Barbara Żak
Wydawnictwo WAM, Kraków 2002
Zasada interpretowania (nie selekcjonowania!) prawd wiary oparta na tym, jak się one zbliżają do centralnej tajemnicy wiary, mianowicie do objawienia Trójcy Przenajświętszej, które nam przyniósł Chrystus i przez które zostaliśmy zbawieni w Duchu Świętym. Ta zasada została jasno sformułowana na Soborze Watykańskim II (UR 11), miała ona jednak swoich poprzedników w Piśmie Świętym, szczególnie w Nowym Testamencie, który krótko ustala to, co należy do istoty wiary (np. Rz 1, 3-4; 1 Kor 15, 3-5). Wprawdzie we wszystkie prawdy objawione należy wierzyć, mimo to klasyfikacja i interpretacja tych prawd odpowiednio do względnej ich ważności może nam pomóc w wykluczeniu fałszywego ich podkreślania i ułatwić dialog ekumeniczny (zob. DH 3016; ND 132). Zob. analogia wiary, dialog, dogmat, ekumenizm, objawienie, wiara, wyznanie wiary.
opr. mg/mg