Synkretyzm

Gerald O'Collins SJ, Edward G. Farrugia SJ

LEKSYKON pojęć teologicznych i kościelnych

z indeksem angielsko-polskim

Przełożyli Ks. Jan Ożóg SJ, Barbara Żak

Wydawnictwo WAM, Kraków 2002

Synkretyzm

(gr. „związek dwóch miast kreteńskich przeciw trzeciemu”) Próba pogodzenia, a nawet wymieszania różnych — często niemożliwych do połączenia — zasad i praktyk. Synkretyzm — często powierzchowny i przemijający — może zachodzić między religiami, filozofiami, a także wewnątrz samego chrześcijaństwa. Pierwszym człowiekiem, który na szeroką skalę próbował doprowadzić do synkretyzmu ekumenicznego, był Georg Callixtus (1586-1656), teolog protestancki dążący do pogodzenia luteranów, kalwinów i katolików; opierał się on na Piśmie Świętym, wierze pierwszych pięciu stuleci chrześcijaństwa i apostolskim wyznaniu wiary. Zob. apostolskie wyznanie wiary, ekumenizm, religioznawstwo, szkoła historyczno-religijna.

opr. mg/mg