Unici

Gerald O'Collins SJ, Edward G. Farrugia SJ

LEKSYKON pojęć teologicznych i kościelnych

z indeksem angielsko-polskim

Przełożyli Ks. Jan Ożóg SJ, Barbara Żak

Wydawnictwo WAM, Kraków 2002

Unici

(z łac. „unio = zjednoczenie”) Nazwa nadana Rusinom, którzy podczas synodu w Brześciu Litewskim w roku 1596 zgodzili się na pełną łączność z Rzymem. Wyraz, który zaczął później oznaczać także innych chrześcijan wschodnich będących w łączności z Rzymem, był używany w znaczeniu pejoratywnym i powinno się go zastępować określeniem „katolicy wschodni”. Prawosławni uważają często takich katolików za zdradziecką przeszkodę na drodze do jednego Kościoła, którego Chrystus pragnie — raczej za przykład fałszywego prozelityzmu niż rzeczywistego ekumenizmu. Mimo to w oficjalnym dialogu teologicznym z prawosławiem wschodnim wyłoniono podkomisję do spraw katolików wschodnich obrządku bizantyńskiego będących w łączności z Rzymem; celem tej podkomisji jest prowadzenie studium nad zagadnieniem prozelityzmu i unii. Katolicy wschodni mają pełny udział w tym dialogu. Zob. chrześcijaństwo ormiańskie, Kościoły wschodnie, maronici, melkici, prozelityzm, Rusini.

opr. mg/mg