W Sercu Jezusa nasze źródło życia i świętości

Wizyta apostolska Ojca Świętego w Elblągu jest nawiedzeniem młodego — bo powstałego w r. 1992 — Kościoła elbląskiego. Kościół ten został odnowiony z woli Ojca Świętego, bo początki chrześcijaństwa są tu bardzo dawne. Wszak 30 km od Elbląga znajduje się miejscowość Święty Gaj — miejsce męczeńskiej śmierci św. Wojciecha, pierwszego patrona naszej diecezji. Obecna pielgrzymka — z okazji 1000-lecia kanonizacji św. Wojciecha — jest kontynuacją poprzedniego pielgrzymowania Piotra naszych czasów. W okresie oczekiwania na Ojca Świętego w r. 1997 relikwie św. Wojciecha nawiedziły wszystkie parafie diecezji elbląskiej. Przygotowaniem do tej brzemiennej w łaskę peregrynacji były rekolekcje i misje parafialne, a trwałym śladem, który pozostał — różnego rodzaju dzieła miłosierdzia. Wielka modlitwa Ludu Bożego diecezji elbląskiej w intencji przyjazdu Ojca Świętego do Elbląga została wysłuchana. Obchody 1000-lecia śmierci św. Wojciecha odnowiły pamięć o Patronie nowej ewangelizacji, która ma przygotować nas do Wielkiego Jubileuszu Odkupienia. Św. Wojciech ukazuje nam trwałe wartości chrześcijańskie, tak bardzo dzisiaj potrzebne. Był to mąż i świadek żywej wiary, nie tylko głoszonej słowem, ale świadectwem męczeństwa. W diecezjalnym programie duszpasterskim nowej ewangelizacji znalazła się również wielka idea wierności przykazaniom. Wynika to z wiary. Szczególnie wiele uwagi poświęcono w tym programie zagadnieniu święcenia niedzieli. Wielkim i bardzo pomocnym w realizowaniu tego zobowiązania darem stał się list apostolski Ojca Świętego Jana Pawła II Dies Domini. Dokument papieski został omówiony we wszystkich parafiach. Trwałym darem diecezji na milenium śmierci św. Wojciecha jest wybudowanie w Świętym Gaju Domu Pielgrzyma, który nosi imię Papieża Jana Pawła II. Rok św. Wojciecha nie zakończył się w 1000-lecie jego śmierci, lecz trwa do milenijnej rocznicy jego kanonizacji. W kościołach pod wezwaniem św. Wojciecha odbywały się raz w miesiącu rejonowe nabożeństwa ku jego czci. Rok Świętowojciechowy zakończy pielgrzymka Ojca Świętego do Elbląga.

Diecezja elbląska kontynuuje tradycje historyczne diecezji pomezańskiej. Ponad 90% jej terytorium to dawna diecezja pomezańska. Jej siedzibą były Kwidzyn i Prabuty, dzisiaj konkatedry diecezji elbląskiej. Wspaniała historia tej diecezji, a zwłaszcza wybitni jej przedstawiciele to trwałe dziedzictwo teologiczne tych ziem. Znaczenie kwidzyńskiej katedry wzrosło, kiedy znalazł się tam grób bł. Doroty z Mątowów, patronki diecezji elbląskiej obok św. Wojciecha i św. Maksymiliana. Do jej grobu pielgrzymowało wielu znakomitych ludzi, by modlić się i dziękować Panu Bogu. Był wśród nich król Władysław Jagiełło, który nawiedził Kwidzyn po zwycięstwie pod Grunwaldem. Miejsce urodzenia bł. Doroty — Mątowy Wielkie — również znalazło się na terenie diecezji elbląskiej i jest diecezjalnym sanktuarium. Bł. Dorota z Mątowów zmarła jako rekluza w katedrze kwidzyńskiej. Jest dla nas wzorem żony i matki, współczesnej kobiety, która potrafi łączyć obowiązki wynikające z jej powołania z wiernością Bogu oraz znajduje czas na modlitwę i Mszę św.

W czasach reformacji wielu wiernych z diecezji pomezańskiej przeszło na protestantyzm. Jednak po drugiej wojnie światowej zmieniło się całkowicie jej oblicze, zarówno pod względem ludnościowym, jak i wyznaniowym. Ludności niemieckiej zostało tutaj niewiele. Na nową ziemię przybyli głównie Polacy z kresów wschodnich, a także liczni żołnierze Armii Krajowej i uczestnicy Powstania Warszawskiego. Tutaj też przybyli katolicy obrządku bizantyjsko-ukraińskiego. Wielką rolę w integracji tego środowiska odegrał Kościół. Pielgrzymka Ojca Świętego do Elbląga ma duże znaczenie dla procesu scalania tej ludności.

Ojciec Święty odprawi w Elblągu nabożeństwo ku czci Najświętszego Serca Jezusowego. Już teraz kaznodzieje poświęcają rekolekcje wielkopostne miłości Bożego Serca, której najwyższym wyrazem jest męka, śmierć i zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa. Trzeba nam wrócić do źródeł życia. Boże Serce jest prawdziwym źródłem życia. Życie wymaga ochrony i rozwoju. Nasze duchowe przygotowanie do wizyty papieskiej musi zatem uwzględnić szeroko pojęte rozumienie życia. Chrześcijaństwo jest służbą życiu. Cywilizacja życia to bezkompromisowa obrona życia nie narodzonych, wspieranie rodzin wielodzietnych, ludzi wsi, szczególnie potrzebujących pomocy po upadku Państwowych Gospodarstw Rolnych, troska o życie eucharystyczne i pełny udział we Mszy św.

Serce Jezusa jest źródłem świętości. Wszyscy jesteśmy powołani do świętości, a świętość to humanior modus vivendi, bardziej ludzki, godny człowieka sposób życia (Lumen gentium, 40). Święty to piękny, wspaniały człowiek.

Przed wizytą Ojca Świętego odbędą się we wszystkich parafiach diecezji rekolekcje, których tematem będzie tajemnica Serca Jezusowego. W pierwszy piątek czerwca wszyscy wierni poświęcą się Najświętszemu Sercu Jezusowemu i w ten sposób diecezja przygotuje się na wielki dzień spotkania z Janem Pawłem II. Aktualne są dzisiaj słowa Piusa XII z encykliki Haurietis aquas, ogłoszonej 15 maja 1956 r. z okazji 100-lecia rozszerzenia święta ku czci Najświętszego Serca Jezusowego na cały świat: «Kult ten szczególnie dziś może zaradzać potrzebom Kościoła i świata: przyczynić się do osiągnięcia pełnej i ostatecznej doskonałości Ciała Mistycznego Jezusa Chrystusa, zwalczać w świecie grzech i apostazję, przyspieszyć powrót odłączonych braci chrześcijan, usunąć wzajemną nienawiść i niechęć do Kościoła i jego przedstawicieli, ożywić stygnącą miłość jako podstawę sprawiedliwości i pokoju» (n. 348-351).

Bp Andrzej Józef Śliwiński
Ordynariusz diecezji elbląskiej