Przemówienie podczas Synodu Biskupów 13.10.2008
Słowo zawsze odgrywało decydującą rolę w zrozumieniu religii jako zjawiska. Dziedzictwo doświadczeń duchowych ukształtowało się powoli. Zostało przekazane i objaśnione. W ten sposób powstały «święte księgi». Wszystkie wielkie religie mają swoje święte księgi. W szczególności islam uważany jest przez swoich wyznawców za «religię księgi» par excellence.
Księgi te określane są jako «święte», ponieważ ci, którzy się na nie powołują, uważają, że pochodzą one «z innego świata», że zostały przekazane przez osoby natchnione i że odsłaniają część tajemnicy świata widzialnego i niewidzialnego.
Od tych religii chrześcijanie mogą wiele się nauczyć, chociaż chrześcijaństwo nie należy do «religii księgi». Byłoby rzeczą wskazaną, żeby przyszli księża, osoby konsekrowane i katecheci byli kształceni poprzez bezpośrednią lekturę głównych tekstów innych religii, miast zadowalać się komentarzem. Jednakże równie ważne jest poznanie naszych partnerów w dialogu międzyreligijnym z Biblią, w szczególności z naszym hermeneutycznym podejściem do świętego tekstu. Obdarowując się wzajemnie naszą duchową spuścizną, bez irenizmu i synkretyzmu, odkryjemy, że wszyscy pragniemy tego, by Bóg nas oświecił.
opr. mg/mg
Copyright © by L'Osservatore Romano (12/2008) and Polish Bishops Conference