Katechizm najprościej

Przedmowa pozycji zawdzięczającej swoje powstanie młodzieży poszukującej przejrzystego wykładu wiary. W układzie wzoruje się na klasycznej strukturze katechizmu

Christoph Casetti

Katechizm najprościej

„Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, miał życie wieczne”.
J 3,16

„Wiara jest odpowiedzią człowieka daną Bogu, który mu się objawia i udziela, przynosząc równocześnie obfite światło człowiekowi poszukującemu ostatecznego sensu swego życia”.
Katechizm Kościoła Katolickiego, 26

Przedmowa

Niniejsza książeczka zawdzięcza swoje powstanie w pierwszym rzędzie członkom młodzieżowego kręgu biblijnego z Zurychu. Po dłuższej wspólnej lekturze Pisma Świętego młodzi ludzie coraz bardziej zaczęli sobie uświadamiać, jak bardzo brakuje im systematycznej wiedzy na temat wiary. Tym też sposobem dla tej właśnie grupy powstał krótki wykład oparty w swojej strukturze na klasycznym katechizmie.

Później dla wspólnoty parafialnej Planken w Lichtensteinie przygotowałem z niego serię homilii, a dla „Szwajcarskiego Tygodnika Katolickiego” szereg artykułów. Pozytywne echa, z jakimi się zetknąłem, utwierdziły mnie w przekonaniu, że obecnie wielu wierzących w wdzięcznością odbiera tego rodzaju przejrzystą prezentację wiary.

W ubiegłych dziesiątkach lat katecheza starała się raczej o przekazanie doświadczeń związanych z wiarą, a przy tym nierzadko lekceważono konieczną i niezbędną wiedzę. Zdarza się, że nawet chrześcijanie regularnie uczestniczący w nabożeństwach kościelnych i starający się prowadzić pogłębione życie sakramentalne, często czują się zmieszani, mając powiedzieć coś o swojej wierze i Kościele. Wielu młodych rodziców ma spore problemy, gdy dzieci i młodzież zadają pytania o powód wyznawania wiary.

Nie zamierzałem stworzyć kompleksowego podręcznika. Nie było też moim celem uprzedzać katechizmu rodzinnego, na który wieli nacisk kładzie wielu biskupów. Chcę raczej prostym językiem umożliwić pierwszy kontakt z wiarą. Świadomie starałem się przerzucić most pomiędzy tradycyjny język Kościoła a język codzienności. Zdaję sobie sprawę z niedoskonałości mojej pracy, powstałej poniekąd obok moich zasadniczych zajęć i obowiązków, choć mam nadzieję, że posłuży on niektórym jako pierwszy punkt odniesienia.

Większość sformułowań znalazłem u moich profesorów filozofii i teologii. Okoliczności powstania oraz wyznaczony cel uniemożliwiły zaznaczenie cytatów oraz użytej literatury, co w wypadku pozycji nieroszczącej sobie prawa do naukowości i mającej służyć przepowiadaniu wydaje się być usprawiedliwione. W tym też miejscu dziękuję serdecznie wszystkim autorom, których idee oraz użyte stwierdzenia bardzo mi pomogły.

Kogo lektura tej książki nie usatysfakcjonuje lub też kto poczuje niedosyt, tego zachęcam do studium Katechizmu Kościoła Katolickiego opublikowanego w roku 1992; w tekście odnosi się do niego skrót KKK.

dalej >>