Matka Boża z Góry Karmel

Drodzy Przyjaciele!

W ostatnich dniach wiadomości z Ziemi Świętej na nowo napełniają wszystkich wielkim niepokojem, zwłaszcza ze względu na rozszerzenie się działań wojennych również w Libanie oraz liczne ofiary pośród ludności cywilnej. Niestety, podłożem tych bezwzględnych konfliktów są obiektywne sytuacje naruszania prawa, sprzeczne z wymogami sprawiedliwości. Jednakże ani akty terrorystyczne, ani represje, zwłaszcza gdy ich tragiczne konsekwencje ponosi ludność cywilna, nie mogą znaleźć usprawiedliwienia. Na tej drodze — jak pokazuje gorzkie doświadczenie — nie osiąga się pozytywnych rezultatów.

Jak powiedziałem, dzisiejszy dzień poświęcony jest Najświętszej Maryi Pannie z góry Karmel, wznoszącej się w Ziemi Świętej w odległości niewielu kilometrów od Libanu. U stóp tej góry położone jest izraelskie miasto Hajfa, które również znalazło się ostatnio pod ostrzałem. Prośmy Maryję, Królową Pokoju, by wybłagała u Boga fundamentalny dar: zgodę, kierując przywódców politycznych na drogę rozsądku i otwierając nowe możliwości dialogu i porozumienia. W tym duchu zachęcam Kościoły lokalne, by w specjalny sposób modliły się o pokój w Ziemi Świętej i na całym Bliskim Wschodzie.

Następnie Ojciec Święty wygłosił niniejsze rozważanie:

Drodzy Bracia i Siostry!

Również w tym roku mogę cieszyć się odpoczynkiem tutaj, w Dolinie Aosty, w domu, który tak wiele razy gościł umiłowanego Jana Pawła II, i gdzie czuję się doskonale, rzeczywiście na wakacjach, w miejscu, w którym Stwórca obdarza nas świeżym powietrzem, daje przynoszące odpoczynek piękno, napełniające radością z życia. Od razu zacząłem chłonąć te wspaniałe widoki alpejskie, pomagające pokrzepić ciało i ducha, a dzisiaj cieszę się z tego rodzinnego spotkania, ponieważ — jak powiedział biskup — nie jest to tłum, ale zgromadzenie, więcej — to rodzina wiernych. Pozdrawiam każdego z was, mieszkańców i urlopowiczów. Przede wszystkim pragnę pozdrowić biskupa Aosty Giuseppe Anfossiego, pasterza Kościoła, który żyje w tej Dolinie, i mu podziękować; wyrażam mu wdzięczność za jego słowa i gościnę. Bardzo serdecznie pozdrawiam również obecnego tu metropolitę, kard. Poletta, arcybiskupa Turynu — witam, księże kardynale. Pozdrawiam kapłanów, zakonników, zakonnice oraz świeckich ze wspólnoty diecezjalnej. Zapewniam każdego o pamięci w modlitwie i dziękuję za waszą modlitwę, o której mnie zapewnił biskup Aosty i która towarzyszy mi w pracy. Szczególnie pamiętam w modlitwie o chorych i cierpiących. Z wdzięcznością myślę o salezjanach, którzy oddali do dyspozycji Papieża ten piękny dom. Pozdrawiam z szacunkiem władze państwowe i regionalne, zarząd gminy In-trod, służby porządkowe i wszystkich, którzy w jakikolwiek sposób współpracują w celu zapewnienia mi spokojnego pobytu, a jest ich wielu. Niech Pan wam wynagrodzi!

Szczęśliwym zbiegiem okoliczności dzisiejsza niedziela przypada 16 lipca, w dniu, w którym liturgia wspomina Najświętszą Maryję Pannę z góry Karmel. Karmel, wysokie zbocze, wznoszące się nad wschodnim wybrzeżem Morza Śródziemnego, dokładnie na wysokości Galilei, pełne jest naturalnych grot, które upodobali sobie eremici. Najbardziej znanym z tych Bożych ludzi był wielki prorok Eliasz, który w IX w. przed Chrystusem bronił wytrwale czystości wiary w jedynego i prawdziwego Boga przed wpływami bałwochwalczych kultów. Właśnie z inspiracji postacią Eliasza powstał kontemplacyjny zakon «karmelitów», rodzina zakonna, do której należą m.in. wielcy święci, jak Teresa z Avili, Jan od Krzyża, Teresa od Dzieciątka Jezus i Teresa Benedykta od Krzyża (Edyta Stein). Karmelici rozpowszechnili pośród ludu chrześcijańskiego nabożeństwo do Najświętszej Maryi Panny z góry Karmel, ukazując Ją jako wzór modlitwy, kontemplacji i poświęcenia Bogu.

Maryja bowiem jako pierwsza i w sposób niedościgniony uwierzyła i doświadczyła, że Jezus, Słowo Wcielone, stanowi szczyt, kulminacyjny moment spotkania człowieka z Bogiem. Przyjmując w pełni Jego Słowo, «dotarła szczęśliwie na świętą górę» (por. kolekta ze wspomnienia) i żyje na zawsze z duszą i ciałem z Panem. Królowej z góry Karmel pragnę dzisiaj powierzyć wszystkie wspólnoty życia kontemplacyjnego rozsiane po całym świecie, w sposób szczególny z zakonu karmelitańskiego, pośród których wspomnę klasztor w Quart, znajdujący się niedaleko stąd, a który odwiedziłem w tych dniach. Niech Maryja pomaga każdemu chrześcijaninowi spotkać Boga w modlitewnym milczeniu.

opr. mg/mg