Mistycyzm muzyki Brucknera

W poniedziałek 13 października w bazylice św. Pawła za Murami odbył się w ramach zorganizowanego w Rzymie VII Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Sakralnej koncert orkiestry Wiener Philharmoniker, zadedykowany Papieżowi i ojcom synodalnym. Po koncercie Ojciec Święty wygłosił następujące przemówienie:

po włosku:

Czcigodni księża kardynałowie, bracia w biskupstwie i kapłaństwie, drodzy bracia i siostry!

Wśród różnych inicjatyw, jakie przewiduje program obchodów specjalnego jubileuszowego Roku św. Pawła, znalazł się także dzisiejszy koncert w sugestywnej oprawie bazyliki św. Pawła za Murami, w której kilka dni temu zostało zainaugurowane Zwyczajne Zgromadzenie Synodu Biskupów. Kieruję zatem serdeczne pozdrowienia i podziękowanie do wszystkich pomysłodawców i organizatorów tego pięknego wieczoru i muzycznego wydarzenia na najwyższym poziomie. Przede wszystkim czuję się w obowiązku podziękować Fundacji Pro Musica e Arte Sacra, znanej ze swoich licznych inicjatyw. Pozdrawiam następnie i dziękuję członkom orkiestry Wiener Philharmoniker, która po mistrzowsku wykonała VI symfonię Antona Brucknera, utwór przesycony religijnością i głębokim mistycyzmem.

po niemiecku:

Z radością i wdzięcznością pozdrawiam Filharmoników Wiedeńskich, którzy po raz siódmy w ramach Międzynarodowego Festiwalu Muzyki i Sztuki Sakralnej dziś wystąpili pod dyrekcją Christopha Eschenbacha i sprawili słuchaczom głęboką radość.

Drodzy przyjaciele, dzięki profesjonalizmowi i kunsztowi artystycznemu, z jakimi wykonujecie cudowną muzykę Brucknera, zawsze docieracie do serc słuchaczy i dotykacie wszystkich strun ludzkiej wrażliwości. Dzięki waszemu talentowi muzycznemu myśl przenosi się ze sfery ludzkiej w sferę boską. Dlatego mówię wam wszystkim: «Bóg zapłać!»

po włosku:

VI symfonia jest wyrazem wiary autora, który poprzez swoje kompozycje potrafił przekazywać religijną wizję życia i świata. Anton Bruckner, czerpiąc z baroku austriackiego i opartej na pieśniach ludowych twórczości Schuberta, doprowadził na najwyższe szczyty — jak można by rzec — romantyczny proces interioryzacji. Gdy słucha się tego słynnego utworu w bazylice poświęconej św. Pawłowi, przychodzi na myśl fragment Pierwszego Listu do Koryntian, w którym Apostoł mówi o różnorodności i jedności charyzmatów, po czym porównuje Kościół do ludzkiego ciała, złożonego z członków, które są różne, ale każdy z nich jest niezbędny, by organizm dobrze funkcjonował (por. rozdz. 12). Chór i orkiestra również składają się z różnych instrumentów i głosów, które zestrajając się ze sobą, tworzą harmonijną melodię, miłą uchu i duchowi. Drodzy bracia i siostry, zapamiętajmy naukę, którą potwierdza nadzwyczajne wykonanie utworu przez nas wysłuchanego. Pozdrawiam was wszystkich serdecznie, a w sposób szczególny ojców synodalnych i inne obecne tutaj osobistości. Braterskie pozdrowienie kieruję do kard. Cordery Lanzy di Montezemolo, archiprezbitera tej papieskiej bazyliki, który raz jeszcze gościł nas z wielką serdecznością. Pragnę podziękować jemu oraz jego współpracownikom za różne inicjatywy religijne i kulturalne przewidziane w trwającym obecnie Roku św. Pawła. Niech ta bazylika rzymska, w której przechowywane są doczesne szczątki Apostoła Narodów, będzie naprawdę tyglem inicjatyw liturgicznych, duchowych i artystycznych, mających na celu ponowne odkrycie jego dzieła misyjnego i myśli teologicznej. Prosząc o wstawiennictwo tego wielkiego Świętego i o macierzyńską opiekę Maryję, Królową Apostołów, z serca udzielam wszystkim obecnym apostolskiego błogosławieństwa, którym z radością obejmuję waszych bliskich.

opr. mg/mg