Poprzez swoje Słowo Bóg pragnie przekazać nam prawdę o sobie i o ludzkości

Benedykt XVI wystosował przesłanie do kard. Williama Josepha Levady, przewodniczącego Papieskiej Komisji Biblijnej, z okazji zgromadzenia plenarnego Komisji, które odbywało się w Watykanie w dniach 2-6 maja br. Temat obrad brzmiał: «Natchnienie i prawda Biblii». W przesłaniu Papież przypomniał, że te kluczowe pojęcia kościelnej hermeneutyki Pisma Świętego są jednym z głównych punktów jego posynodalnej adhortacji apostolskiej «Verbum Domini», a staranie się, by coraz lepiej poznawać prawdy zawarte w świętych księgach, jest równoznaczne z dążeniem do coraz lepszego poznawania Boga i tajemnicy Jego zbawczej woli.

Czcigodny Brat Ks. Kard. William J. Levada, Przewodniczący Papieskiej Komisji Biblijnej

Pragnę przesłać Księdzu Kardynałowi, Sekretarzowi oraz wszystkim Członkom Papieskiej Komisji Biblijnej serdeczne pozdrowienia z okazji dorocznego zgromadzenia plenarnego. Komisja ta zebrała się po raz trzeci, by obradować nad zleconym jej tematem: «Natchnienie i prawda Biblii».

To zagadnienie jest jednym z głównych wątków mojej posynodalnej adhortacji apostolskiej Verbum Domini, omawianym w jej początkowej części (por. n. 19). «W pojmowaniu świętego tekstu jako słowa Bożego w ludzkich słowach — napisałem w tym dokumencie — kluczowe znaczenie ma niewątpliwie pojęcie natchnienia» (tamże). Właśnie natchnienie, będące działaniem Boga, sprawia, że w słowach ludzkich wyraża się Słowo Boże. W związku z tym temat natchnienia «ma decydujące znaczenie dla właściwego podejścia do Pism oraz dla ich poprawnej hermeneutyki» (tamże). W istocie interpretacja Pism świętych, w której pomija się ich natchnienie bądź o nim zapomina, nie uwzględnia ich najważniejszej i cennej cechy — tego, że pochodzą od Boga.

Tego typu interpretacja nie odnajduje i nie pozwala odnaleźć Słowa Bożego w słowach ludzkich, umyka jej zatem nieoceniony skarb, jaki zawiera się dla nas w Piśmie Świętym. Przy tego rodzaju podejściu rozpatruje się słowa czysto ludzkie, jakkolwiek mogą to być — na różne sposoby w różnych pismach — słowa niezwykle głębokie i piękne. Przedmiotem dyskusji o natchnieniu jest głęboka natura i decydujące oraz dystynktywne znaczenie Pisma Świętego, a zatem właśnie to, że jest ono Słowem Bożym.

W tej samej adhortacji apostolskiej przypomniałem ponadto, że «ojcowie synodalni słusznie wykazali, że z tematem natchnienia wiąże się również temat prawdy Pism. Dlatego pogłębienie dynamiki natchnienia niewątpliwie doprowadzi również do lepszego zrozumienia prawdy zawartej w świętych Księgach» (tamże). Jak mówi soborowa konstytucja Dei verbum, Bóg kieruje do nas swoje Słowo, aby «objawić samego siebie i ukazać tajemnicę swej woli (por. Ef 1, 9)» (n. 2). Poprzez swoje Słowo Bóg pragnie przekazać nam całą prawdę o sobie i o swoim planie zbawienia dla ludzkości. Praca nad coraz pełniejszym odkrywaniem prawdy Ksiąg świętych jest zatem równoznaczna z dążeniem do coraz lepszego poznawania Boga i tajemnicy Jego zbawczej woli.

«W refleksji teologicznej natchnienie i prawda zawsze były uważane za dwa kluczowe pojęcia kościelnej hermeneutyki świętych Pism. Jednakże trzeba uznać, że dziś konieczne jest odpowiednie pogłębienie tych rzeczywistości, by lepiej spełnić wymogi dotyczące interpretacji świętych tekstów zgodnie z ich naturą» (Verbum Domini, 19). Podejmując temat: «Natchnienie i prawda Biblii», Papieska Komisja Biblijna winna we właściwy sobie sposób i profesjonalnie przyczyniać się do tego niezbędnego pogłębiania. Jest bowiem sprawą istotną i podstawową dla życia i misji Kościoła, aby teksty święte były interpretowane zgodnie z ich naturą: natchnienie i prawda są cechami konstytutywnymi tej natury. Dlatego też wasz trud jest prawdziwie przydatny dla życia i misji Kościoła.

Chciałbym na koniec napomknąć tylko, że w rzetelnej hermeneutyce nie można stosować w sposób mechaniczny kryterium natchnienia, jak również prawdy absolutnej w odniesieniu do wyrwanego z kontekstu pojedynczego zdania bądź wyrażenia. Poziomem, na którym możliwe jest postrzeganie Pisma Świętego jako Słowa Bożego, jest jedność dziejów Bożych, jako całość, w której poszczególne elementy rzucają na siebie światło i otwierają na zrozumienie.

Życząc każdemu z was owocnych dalszych prac, chciałbym na koniec wyrazić szczere uznanie dla działalności Komisji Biblijnej, która zabiega o większą znajomość, studiowanie i przyjmowanie Słowa Bożego w świecie. Z tymi uczuciami zawierzam każdego z was matczynej opiece Maryi Dziewicy, którą wraz z całym Kościołem wzywamy jako Sedes Sapientiae, i z serca udzielam Tobie, czcigodny Bracie, oraz wszystkim Członkom Papieskiej Komisji Biblijnej specjalnego Błogosławieństwa Apostolskiego.

Watykan, 2 maja 2011 r.

Benedictus pp XVI

opr. mg/mg