Przemówienie do delegacji Latynoamerykańskiego Kongresu Żydowskiego, 10.05.2012
Rano w watykańskiej Sali Papieży Benedykt XVI przyjął delegację Latynoamerykańskiego Kongresu Żydowskiego, na której czele stał przewodniczący tej organizacji Jack Terpins. Pod wieloma względami było to historyczne spotkanie, bowiem «po raz pierwszy — powiedział Terpins — członkowie Latynoamerykańskiego Kongresu Żydowskiego uczestniczą w spotkaniu z papieżem». Z kolei Benedykt XVI mówił, że należy umacniać więzi zaufania i przyjaźni między Żydami i katolikami, którzy powinni «razem postępować drogą pojednania i współpracy». Poniżej zamieszczamy przemówienie papieskie.
Drodzy żydowscy przyjaciele!
Z ogromną przyjemnością witam tę delegację Latynoamerykańskiego Kongresu Żydowskiego. Nasze spotkanie ma wyjątkowe znaczenie, ponieważ jesteście pierwszą grupą reprezentującą organizacje i wspólnoty żydowskie Ameryki Łacińskiej, którą przyjmuję tu, w Watykanie. W całej Ameryce Łacińskiej, a zwłaszcza w Argentynie i Brazylii, istnieją dynamiczne wspólnoty żydowskie, które żyją pośród większości katolickiej. Od czasów Soboru Watykańskiego II relacje między Żydami i katolikami umocniły się również w waszym regionie i zostały podjęte różne inicjatywy, które pogłębiają nieustannie wzajemną przyjaźń.
Jak dobrze wiecie, w październiku br. będzie obchodzona 50. rocznica rozpoczęcia Soboru Watykańskiego II, którego deklaracja Nostra aetate jest nadal fundamentem i przewodnikiem w naszych wysiłkach na rzecz promowania większego zrozumienia, szacunku i współdziałania między naszymi obydwiema wspólnotami. Deklaracja ta nie tylko wyraźnie sprzeciwiała się jakiejkolwiek formie antysemityzmu, lecz stała się także podłożem nowego dowartościowania teologicznego relacji Kościoła z judaizmem, wyrażając ufność, że docenienie wspólnego dziedzictwa duchowego Żydów i chrześcijan doprowadzi do coraz większego wzajemnego zrozumienia i szacunku (n. 4).
Biorąc pod uwagę postęp, jaki nastąpił w ostatnim 50-leciu na całym świecie w relacjach żydowsko-katolickich, powinniśmy składać dziękczynienie Wszechmogącemu za ten ewidentny znak Jego dobroci i opatrzności. W miarę jak zwiększały się zaufanie, szacunek i dobra wola, grupy, których relacje cechowała na początku pewna nieufność, powoli stawały się rozmówcami darzącymi się zaufaniem i przyjaciółmi, nawet dobrymi przyjaciółmi, zdolnymi do wspólnego stawiania czoła kryzysowi i przezwyciężania konfliktów w sposób pozytywny. Z pewnością mamy jeszcze wiele do zrobienia, aby pokonać przeszkody związane z przeszłością, rozwijać coraz lepsze relacje między naszymi obydwiema wspólnotami, aby odpowiedzieć na wyzwania, przed jakimi wierzący wciąż stają w dzisiejszym świecie. W każdym razie nasze wspólne zaangażowanie w sprawę dialogu, pojednania i współpracy jest powodem do okazywania Bogu wdzięczności.
Drodzy przyjaciele, w świecie, któremu coraz bardziej zagraża utrata wartości duchowych i moralnych, czyli tych, które mogą zapewnić poszanowanie godności człowieka i trwały pokój, szczery i pełen szacunku dialog między religiami i kulturami jest fundamentem przyszłości naszej ludzkiej rodziny. Żywię nadzieję, że wasza dzisiejsza wizyta stanie się źródłem odwagi i odnowionego zaufania w czasie, gdy staramy się budować coraz głębsze więzi przyjaźni i współpracy, dawać profetyczne świadectwo mocy prawdy Bożej, sprawiedliwości i pojednującej miłości, dla dobra całej ludzkości.
Z tymi uczuciami, drodzy przyjaciele, proszę trzykroć Świętego, aby obdarzył was i wasze rodziny obfitością błogosławionych darów duchowych i towarzyszył wam na drogach pokoju.
Shalom elichém.
opr. mg/mg
Copyright © by L'Osservatore Romano (6/2012) and Polish Bishops Conference