Rola Biskupa Rzymu w dążeniu do pełnej jedności

Benedykt XVI przyjął członków prawosławnej delegacji Ekumenicznego Patriarchatu Konstantynopola. Przybyli oni na rzymskie uroczystości ku czci świętych Piotra i Pawła w ramach tradycyjnej wymiany delegacji Stolicy Apostolskiej i Patriarchatu Ekumenicznego na patronalne święta Kościołów Konstantynopola i Rzymu, zapoczątkowanej przed 40 laty. Tym razem delegacji przewodniczył metropolita Francji Emanuel, kierujący również biurem Patriarchatu przy Unii Europejskiej; towarzyszyli mu: bp Atenagoras z Belgii i diakon Ioakim Billis z siedziby Patriarchatu w Fanarze w Stambule. Członkowie delegacji zostali przyjęci przez Papieża na specjalnej audiencji, uczestniczyli w Nieszporach celebrowanych w bazylice św. Pawła za Murami, a także w Mszy św. w uroczystość Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Bazylice Watykańskiej. W przemówieniu, które zamieszczamy poniżej, Ojciec Święty przypomniał, że najbliższe spotkanie katolicko-prawosławnej Komisji Mieszanej ds.Dialogu Teologicznego goszczone będzie w październiku przez Cerkiew Cypru. Zostanie na nim podjęty kluczowy dla relacji między Wschodem i Zachodem temat roli Biskupa Rzymu w Kościele pierwszego tysiąclecia chrześcijaństwa.

«Łaska wam i pokój od Boga, Ojca naszego, i od Pana Jezusa Chrystusa!» (Ef 1, 2).

Czcigodni bracia!

Tymi słowami św. Paweł, «z woli Bożej apostoł Chrystusa Jezusa», zwracał się «do świętych», którzy żyli w Efezie, i do «wiernych w Chrystusie Jezusie» (Ef 1, 1). Dzisiaj witam was tym przesłaniem pokoju i zbawienia w uroczystość patronalną świętych Piotra i Pawła, podczas której zakończymy Rok św. Pawła. W ubiegłym roku Patriarcha Ekumeniczny, Jego Świątobliwość Bartłomiej i zechciał nas zaszczycić swoją obecnością, by razem z nami świętować inaugurację tego roku modlitwy, refleksji, a także wzajemnych dowodów jedności między Rzymem i Konstantynopolem. My z kolei z przyjemnością wysłaliśmy delegację na analogiczne uroczystości, zorganizowane przez Patriarchat Ekumeniczny. Nie mogło zresztą być inaczej w tym roku poświęconym św. Pawłowi, który żywo zalecał «zachowanie jedności Ducha dzięki więzi, jaką jest pokój», pouczając nas, że «jedno jest Ciało i jeden Duch» (por. Ef 4, 3-4).

Witajcie więc, drodzy bracia, wysłani przez Jego Świątobliwość Patriarchę Ekumenicznego, któremu z kolei zawieziecie moje serdeczne i braterskie pozdrowienie w Panu. Razem będziemy dziękować Panu za wszystkie owoce i dobrodziejstwa, jakie nam przyniosły obchody 2000. rocznicy narodzin św. Pawła. Zgodnie będziemy obchodzić uroczystość świętych Piotra i Pawła, protòthroni apostołów, jak nazywa ich liturgiczna tradycja prawosławna, czyli tych, którzy zajmują pierwsze miejsce pośród apostołów i nazywani są «nauczycielami ekumenii».

Swoją obecnością, będącą znakiem eklezjalnego braterstwa, przypominacie nam o naszym wspólnym obowiązku dążenia do pełnej komunii. Wiecie już o tym, ale dzisiaj z przyjemnością jeszcze raz potwierdzam, że Kościół katolicki zamierza przyczyniać się na wszelkie możliwe sposoby do przywrócenia pełnej jedności, odpowiadając na wolę Chrystusa co do swoich uczniów i zachowując w pamięci nauczanie Pawła, który nam przypomina, że zostaliśmy wezwani «do jednej nadziei» (Ef 4, 4). W tej perspektywie możemy patrzeć z ufnością na dobry rozwój prac Międzynarodowej Komisji Mieszanej ds. Dialogu Teologicznego między Kościołem katolickim a Kościołami prawosławnymi. Zbierze się ona w październiku br., by zająć się kluczowym zagadnieniem dla relacji między Wschodem i Zachodem, a mianowicie «rolą Biskupa Rzymu w komunii Kościoła w pierwszym tysiącleciu». Zbadanie tego aspektu okazuje się bowiem nieodzowne, by móc całościowo zgłębić tę kwestię w ramach aktualnego dążenia do pełnej jedności. Wspomniana komisja, która wykonała już ważną pracę, zostanie wspaniałomyślnie przyjęta przez prawosławny Kościół na Cyprze, któremu już teraz wyrażamy wielką wdzięczność, ponieważ braterskie przyjęcie oraz modlitewny klimat, które towarzyszyć będą naszym rozmowom, z pewnością ułatwią nam zadanie i wzajemne zrozumienie.

Pragnę, żeby uczestnicy dialogu katolicko-prawosławnego wiedzieli, że towarzyszę im modlitwą i że ten dialog w pełni popiera Kościół katolicki. Życzę z całego serca, aby nieporozumienia i napięcia, do jakich doszło wśród delegatów prawosławnych w czasie ostatnich sesji plenarnych tej komisji, zostały przezwyciężone w braterskiej miłości, tak by wspomniany dialog był w większym stopniu reprezentowany przez prawosławie.

Drodzy bracia, jeszcze raz dziękuję za to, że jesteście z nami w tym dniu, i proszę was o przekazanie mojego braterskiego pozdrowienia Patriarsze Ekumenicznemu, Jego Świątobliwości Bartłomiejowi i, Świętemu Synodowi i całemu duchowieństwu, jak również społeczności wiernych prawosławnych. Niech radość uroczystości Świętych Apostołów Piotra i Pawła, którą tradycyjnie obchodzimy w tym samym dniu, napełni wasze serca ufnością i nadzieją!

opr. mg/mg