Wszyscy chrześcijanie powinni głosić Ewangelię

Benedykt XVI spotkał się w auli Pawła VI z przedstawicielami Drogi Neokatechumenalnej z całego świata. W audiencji wzięli udział m.in. założyciele neokatechumenatu Kiko Argüello, Carmen Hernández i ks. Mario Pezzi,prezbiterzy wspólnot, wędrowni katechiści oraz rodziny przebywające na misjach. Papież pozdrowił szczególnie prezbiterów i kleryków seminariów duchownych «Redemptoris Mater» z całej Europy, a także rzymskie wspólnoty na misjach.Wręczył też krzyże misyjne członkom Drogi Neokatechumenalnej, którzy otwierają 13 nowych misji «ad gentes» w silnie zlaicyzowanych środowiskach różnych krajów oraz w miejscach, do których nie dotarła jeszcze Ewangelia.

Drodzy przyjaciele!

Przyjmuję was z radością i serdecznie witam. Witam w szczególności Kika Argüella i Carmen Hernández, inicjatorów Drogi Neokatechumenalnej, oraz ks. Maria Pezziego; dziękuję za słowa powitania i wprowadzenia, które do mnie skierowali. Z prawdziwą serdecznością witam was wszystkich tutaj obecnych: kapłanów, seminarzystów, rodziny oraz członków Drogi. Dziękuję Panu za to, że daje nam możliwość tego spotkania, podczas którego odnawiacie swoją więź z Następcą Piotra, przyjmując na nowo polecenie dane uczniom przez zmartwychwstałego Chrystusa: «Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu!» (Mk 16, 15).

Od ponad 40 lat Droga Neokatechumenalna przyczynia się do ożywiania i umacniania w diecezjach i w parafiach inicjacji chrześcijańskiej, pomagając odkrywać na nowo, stopniowo i radykalnie, bogactwo chrztu, pomagając zakosztować życia boskiego, życia niebieskiego, które Pan zapoczątkował przez swoje wcielenie, przychodząc do nas, rodząc się jako jeden z nas. Ten dar Boga dla Jego Kościoła «służy biskupowi jako jeden ze sposobów diecezjalnej realizacji wtajemniczenia chrześcijańskiego i stałego wychowania wiary» (Statut, art. 1, § 2). Ta posługa, jak przypomniał mój poprzednik sługa Boży Paweł VI podczas pierwszego spotkania z wami w 1974 r., «będzie mogła odnowić we współczesnych wspólnotach chrześcijańskich te owoce dojrzałości i pogłębienia, które w pierwotnym Kościele były osiągane w okresie od przygotowania do chrztu» (Insegnamenti di PaoloVI, XII [1974], 406).

W ostatnich latach został przeprowadzony z pożytkiem proces opracowywania Statutu Drogi Neokatechumenalnej, który po odpowiednim okresie obowiązywania ad experimentum uzyskał ostateczne zatwierdzenie w czerwcu 2008 r. W tych dniach został uczyniony inny ważny krok, a mianowicie zatwierdzenie przez kompetentne dykasterie Stolicy Apostolskiej «Dyrektorium katechetycznego Drogi Neokatechumenalnej». Przez te kościelne przypieczętowania Pan potwierdza dziś i powierza wam na nowo to cenne narzędzie, jakim jest Droga, abyście mogli, w synowskim posłuszeństwie Stolicy Apostolskiej i pasterzom Kościoła, przyczyniać się z nowym zapałem i żarliwością do radykalnego i radosnego odkrywania na nowo daru chrztu oraz wnosić swój oryginalny wkład w sprawę nowej ewangelizacji. Kościół uznał Drogę Neokatechumenalną za szczególny dar, wzbudzony przez Ducha Świętego; jako taki pragnie on naturalnie włączyć się w wielką harmonię ciała kościelnego. W świetle tego napominam was, abyście zawsze dążyli do ścisłej jedności z pasterzami oraz z wszystkimi, którzy należą do Kościołów partykularnych, jak i do bardzo różnych środowisk kościelnych, do pracy w których jesteście powołani. Braterska jedność uczniów Jezusa jest bowiem pierwszym i największym świadectwem dawanym imieniu Jezusa Chrystusa.

Ze szczególną radością posyłam dzisiaj w różne strony świata ponad 200 nowych rodzin, które z ogromną wielkodusznością wyraziły swoją dyspozycyjność i wyjeżdżają na misje, łącząc się duchowo z blisko 600 rodzinami, które już pracują na pięciu kontynentach. Drogie rodziny, wiara, którą otrzymałyście w darze, niech będzie owym światłem umieszczonym na świeczniku, zdolnym wskazywać ludziom drogę do nieba. Z podobnym uczuciem roześlę 13 nowych missiones «ad gentes», które będą miały za zadanie uobecnianie na nowo Kościoła w silnie zlaicyzowanych środowiskach różnych krajów lub w miejscach, do których nie dotarło jeszcze orędzie Chrystusa. Obyście zawsze czuli przy sobie żywą obecność zmartwychwstałego Pana i wsparcie bardzo licznych braci, jak również modlitwę Papieża, który jest z wami!

Serdecznie pozdrawiam kapłanów pochodzących z seminariów diecezjalnych Redemptoris Mater w Europie oraz ponad 2 tys. obecnych tutaj seminarzystów. Moi drodzy, wy jesteście szczególnym i wymownym znakiem tego, jakie owoce dobra mogą się zrodzić z odkrycia na nowo łaski własnego chrztu. Patrzymy na was ze szczególną nadzieją: bądźcie kapłanami zakochanymi w Chrystusie i w Jego Kościele, potrafiącymi przekazywać światu radość ze spotkania Pana oraz z tego, że możecie Mu służyć.

Pozdrawiam także katechistów wędrownych oraz katechistów ze wspólnot neokatechumenalnych Rzymu i Lacjum, a ze szczególną serdecznością communitates in missionem. Opuściliście, jeśli można tak powiedzieć, bezpieczne schronienie, jakie dawały wasze wspólnoty, z których się wywodzicie, aby udać się do miejsc odleglejszych i niedogodnych, zgadzając się być posłanymi, by pomagać parafiom doświadczającym trudności oraz by szukać zagubionej owcy i przyprowadzić ją z powrotem do Chrystusowej owczarni. W cierpieniach lub poczuciu jałowości, jakich możecie doświadczać, jednoczcie się z cierpieniem Chrystusa na krzyżu oraz z Jego pragnieniem dotarcia do jakże licznych braci dalekich od wiary i od prawdy, aby ich przywieść z powrotem do domu Ojca.

Jak napisałem w adhortacji apostolskiej Verbum Domini, «misji Kościoła nie można traktować jako nieobowiązkowej albo dodatkowej części życia kościelnego. Trzeba pozwolić Duchowi Świętemu, aby ukształtował nas na wzór samego Chrystusa (...), abyśmy przekazywali Słowo całym życiem» (n. 93). Cały lud Boży jest ludem «posłanym», a głoszenie Ewangelii jest zadaniem wszystkich chrześcijan, wynikającym z chrztu (por. tamże, 94). Zachęcam was do refleksji nad adhortacją Verbum Domini, a w szczególności do rozważania tych miejsc, gdzie — w trzeciej części dokumentu — mowa jest o «Posłannictwie Kościoła: głoszeniu Słowa Bożego światu» (nn. 90-98). Drodzy przyjaciele, podzielajmy troskę Pana Jezusa o zbawienie, o misję, którą On powierza całemu Kościołowi. Niech Błogosławiona Maryja Dziewica, która zainspirowała waszą Drogę i która dała wam Rodzinę z Nazaretu za wzór dla waszych wspólnot, pozwoli wam żyć waszą wiarą w pokorze, z prostotą i w chwale; niech oręduje za wami wszystkimi i niech wam towarzyszy w waszej misji. Niech was wspiera również moje błogosławieństwo, którego z serca udzielam wam oraz wszystkim członkom Drogi Neokatechumenalnej, rozsianym po świecie.

opr. mg/mg