Przemówienie do członków Odnowy w Duchu Świętym we Włoszech, 26.05.2012
Papież spotkał się z włoskimi charyzmatykami, należącymi do Odnowy w Duchu Świętym. Ruch ten powstał w Kościele katolickim po Soborze Watykańskim II, a obecnie obchodzi we Włoszech swe 40-lecie. Benedykt XVI zwrócił uwagę, że prowadząc formację i nową ewangelizację, charyzmatycy pomogli wielu ludziom doznać duchowego uzdrowienia, a licznym rodzinom przezwyciężyć chwile kryzysu. W grupach charyzmatycznych nie brak powołań do kapłaństwa i życia konsekrowanego. Ojciec Święty wyraził też charyzmatykom uznanie za pracę nad duchowym odrodzeniem więźniów i tych, którzy wracają do życia w społeczeństwie po odbyciu kary. Ponadto wspomniał o tworzonym przez włoską Odnowę w Duchu Świętym «Międzynarodowym Centrum Rodziny» w Nazarecie.
Drodzy bracia i siostry!
Z ogromną radością przyjmuję was, zgromadzonych z okazji 40. rocznicy narodzin Odnowy w Duchu Świętym we Włoszech, która stała się przejawem szerszego ruchu odnowy charyzmatycznej, jaki rozwinął się w Kościele katolickim nazajutrz po Ekumenicznym Soborze Watykańskim II. Serdecznie was wszystkich witam, poczynając od przewodniczącego krajowego, któremu dziękuję za piękne słowa, pełne Ducha, skierowane do mnie w imieniu was wszystkich. Witam duchowego asystenta, członków Komitetu i Rady, odpowiedzialnych i animatorów grup i wspólnot rozsianych po całych Włoszech. Obyście przez tę waszą pielgrzymkę, która daje wam sposobność pomodlenia się przy grobie św. Piotra, mogli ożywić waszą wiarę, dojrzewać do chrześcijańskiego świadectwa i, kierowani przez Ducha Świętego, bez lęku podejmować wymagające trudu zadania nowej ewangelizacji.
Cieszę się, że spotykam się z wami w przeddzień uroczystości Zesłania Ducha Świętego — święta mającego podstawowe znaczenie dla Kościoła i tak ważnego dla waszego ruchu — i zachęcam was do otwierania się na miłość Boga, która objawia się przez dar Ducha Świętego, zwornika jedności Kościoła. W ciągu tych dziesięcioleci — upłynęło 40 lat — staraliście się wnosić wasz szczególny wkład w szerzenie królestwa Bożego i budowanie chrześcijańskiej wspólnoty, umacniając jedność z Następcą Piotra, z pasterzami i z całym Kościołem. Na różne sposoby potwierdzaliście pierwszeństwo Boga, któremu należy się zawsze nasza najwyższa cześć. Staraliście się przekazywać to doświadczenie nowym pokoleniom, ukazując radość z nowego życia w Duchu, poprzez szeroką działalność formacyjną i liczne inicjatywy związane z nową ewangelizacją oraz z missio ad gentes. Wasze zaangażowanie apostolskie przyczyniło się do wzrostu życia duchowego we wspólnocie eklezjalnej i społecznej Włoch, poprzez drogi nawrócenia, które wiele osób doprowadziły do głębokiego uzdrowienia przez miłość Boga, a liczne rodziny do przezwyciężenia kryzysu. Niektórzy młodzi ludzie należący do waszych grup wielkodusznie odpowiedzieli na powołanie do specjalnej konsekracji Bogu w kapłaństwie lub w życiu zakonnym. Za to wszystko dziękuję wam i Panu!
Drodzy przyjaciele, dawajcie nadal świadectwo radości płynącej z wiary w Chrystusa, tego, jak pięknie jest być uczniami Chrystusa, mocy miłości, którą Jego Ewangelia wyzwala w historii, a także nieocenionej łaski, której każdy wierzący może doświadczać w Kościele, przystępując do uświęcających sakramentów i przez pokorne i bezinteresowne korzystanie z charyzmatów, które, jak mówi św. Paweł, zawsze powinny być używane dla wspólnego dobra. Nie ulegajcie pokusie przeciętności i przyzwyczajenia! Pielęgnujcie w sercu wzniosłe i wielkoduszne pragnienia! Myśli, uczucia i postawy Jezusa uczyńcie waszymi! Tak, Pan wzywa każdego z was, byście byli niezmordowanymi współpracownikami w Jego dziele zbawienia, które przemienia serca; potrzebuje również was, aby wasze rodziny, wasze wspólnoty i wasze miasta uczynić miejscami miłości i nadziei.
Dzisiejsze społeczeństwo pod pewnymi względami żyje w sytuacji niestabilnej, doświadczając braku poczucia bezpieczeństwa i zawężonej wolności wyborów. Często brakuje ważnych punktów odniesienia, pomocnych do ukierunkowania własnego życia. Dlatego coraz ważniejsze staje się, aby budować własne życie i wszystkie złożone relacje społeczne na mocnej skale Słowa Bożego i pozwolić się kierować nauczaniu Kościoła. Przekonujemy się coraz bardziej o decydującej wartości słów Jezusa, który mówi: «Każdego więc, kto tych słów moich słucha i wypełnia je, można porównać z człowiekiem roztropnym, który dom swój zbudował na skale. Spadł deszcz, wezbrały rzeki, zerwały się wichry i uderzyły w ten dom. On jednak nie runął, bo na skale był utwierdzony» (Mt 7, 24-25).
Pan jest z nami, działa mocą swojego Ducha. Zachęca nas do coraz większego zaufania i powierzania się Jego woli, do wierności naszemu powołaniu i starania się, by dojrzewać w wierze, nadziei i miłości. Według Ewangelii dorosłym nie jest ten, kto nikomu nie podlega i nikogo nie potrzebuje. Dorosłym, to znaczy dojrzałym i odpowiedzialnym może być tylko ktoś, kto staje się mały, pokorny i sługą Boga, a nie daje się unosić po prostu podmuchom wichrów czasu. Konieczne jest zatem formowanie sumień w świetle Słowa Bożego i osiągnięcie w ten sposób stałości i prawdziwej dojrzałości; Słowa Bożego, w którym można znaleźć sens i inspirację do wszelkiego kościelnego i ludzkiego planu, również co do budowania miasta ziemskiego (por. Ps 127 [126], 1). Trzeba odnowić «ducha» instytucji i zasiać w historii nasiona nowego życia. Wierzący są dzisiaj wezwani, by dawać przekonujące, szczere i wiarygodne świadectwo wiary, ściśle złączone z czynami miłosierdzia. Dzięki miłości bowiem również osoby dalekie czy obojętne na orędzie Ewangelii mogą przybliżyć się do prawdy i otworzyć się na miłosierną miłość Ojca niebieskiego. W związku z tym wyrażam zadowolenie z tego, co robicie, by szerzyć w środowiskach społecznych «kulturę Pięćdziesiątnicy» poprzez inicjatywy ożywienia duchowego na rzecz osób cierpiących z powodu niedostatku i marginalizacji. Myślę szczególnie o waszej działalności na rzecz odnowy duchowej i materialnej więźniów i byłych więźniów; myślę o ośrodku promocji ludzkiej i solidarności (Polo di Eccellenza della Promozione Umana e della Solidarieta) «Mario i Luigi Sturzo» w Caltagirone; a także o «Międzynarodowym Centrum Rodziny» w Nazarecie, dla którego poświęciłem kamień węgielny. Pełnijcie nadal swą posługę na rzecz rodziny, niezastąpionego miejsca wychowania do miłości i do poświęcenia.
Drodzy przyjaciele z Odnowy w Duchu Świętym! Nie przestawajcie zwracać się do nieba: świat potrzebuje modlitwy. Potrzeba mężczyzn i kobiet, którzy w swym życiu czują się przyciągani przez niebo, którzy by wielbienie Pana uczynili stylem nowego życia. I bądźcie chrześcijanami radosnymi! Zawierzam was wszystkich Najświętszej Maryi, która była w Wieczerniku w czasie zesłania Ducha Świętego. Trwajcie wraz z Nią na modlitwie, postępujcie kierowani światłem Ducha Świętego, żyjąc przesłaniem Chrystusa i głosząc je. Niech was umacnia błogosławieństwo apostolskie, którego udzielam wam z przyjemnością, obejmując nim wszystkich członków ruchu i wasze rodziny. Dziękuję!
opr. mg/mg
Copyright © by L'Osservatore Romano (7-8/2012) and Polish Bishops Conference