Bez fundamentu etycznego prawom człowieka brak oparcia

10 grudnia 2008 r. odbyła się w Watykanie uroczysta sesja poświęcona obchodom 60-lecia Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka, ogłoszonej 10 grudnia 1948 r. przez Zgromadzenie Ogólne Organizacji Narodów Zjednoczonych. Na program obchodów złożyły się m.in. wystąpienia Sekretarza Stanu kard. Tarcisia Bertone, przewodniczącego Papieskiej Rady „Iustitia et Pax„ kard. Renata Raffaele Martina oraz dyrektora generalnego Światowej Organizacji Pracy, Chilijczyka Juana Somavii. Po południu w Auli Pawła vi odbył się koncert, na którym był obecny Ojciec Święty. Brandenburska Orkiestra Państwowa wykonała utwory Feliksa Mendelssohna, Wolfganga Amadeusza Mozarta, Amilcare Ponchiellego i Manuela de Falli. Po koncercie Benedykt xvi wygłosił przemówienie, w którym podkreślił, że Powszechna Deklaracja Praw Człowieka do dziś stanowi podstawowy punkt odniesienia dla międzynarodowego dialogu na temat wolności i praw człowieka.

Szanowni panowie i panie, drodzy bracia i siostry!

Zwracam się z serdecznym pozdrowieniem do obecnych tu władz, a w szczególności do pana prezydenta Republiki Włoskiej, do innych przedstawicieli włoskich władz, do wielkiego mistrza Zakonu Maltańskiego oraz do wszystkich uczestników dzisiejszego koncertu, podczas którego słuchaliśmy muzyki poważnej w wykonaniu Brandenburskiej Orkiestry Państwowej z Frankfurtu pod dyrekcją pani Inmy Shary. Pani dyrygent oraz członkom orkiestry pragnę wyrazić uznanie za talent i maestrię, z jaką wykonali te piękne utwory muzyczne. Dziękuję Papieskiej Radzie «Iustitia et Pax» oraz «Fundacji św. Mateusza im. Kardynała François-Xaviera Van Thuâna» za zorganizowanie koncertu, który poprzedziła uroczystość upamiętniająca 60-lecie uchwalenia Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka oraz wręczenie nagrody im. Kardynała Van Thuâna 2008 panu Corneliowi Sommarudze, byłemu przewodniczącemu Międzynarodowego Komitetu Czerwonego Krzyża. Ponadto nagrody «Solidarność i rozwój» odebrali: o. Pedro Opeka, misjonarz z Madagaskaru, o. José Raul Matte, misjonarz opiekujący się trędowatymi w Amazonii, realizatorzy projektu Gulunap za zorganizowanie Wydziału Medycyny w Ugandzie Północnej oraz odpowiedzialni za projekt miasteczka Villaggio degli Ercolini, mającego na celu integrację dzieci i młodzieży romskiej w Rzymie. Wyrazy wdzięczności kieruję do wszystkich, którzy współpracowali przy organizacji koncertu, jak również do telewizji RAI, która go transmitowała, dając tym samym możliwość uczestniczenia w tym wydarzeniu większej liczbie osób.

10 grudnia mija 60 lat odkąd Zgromadzenie Ogólne Organizacji Narodów Zjednoczonych, zebrane w Paryżu, przyjęło Powszechną Deklarację Praw Człowieka, która po dziś dzień stanowi punkt odniesienia dla międzykulturowego dialogu na temat wolności i praw człowieka. Godność każdego człowieka jest rzeczywiście zagwarantowana tylko wtedy, gdy wszystkie jego zasadnicze prawa są uznawane, chronione i umacniane. Kościół od zawsze powtarzał, że podstawowe prawa, bez względu na to, jak są formułowane i jakie jest ich znaczenie w poszczególnych kulturach, mają charakter powszechny, gdyż wynikają z samej natury człowieka. Prawo naturalne, zapisane przez Boga w ludzkim sumieniu, jest «wspólnym mianownikiem» dla wszystkich ludzi i narodów; jest ono powszechnym przewodnikiem, którego wszyscy mogą poznać, i w oparciu o którego wszyscy mogą się porozumieć. Prawa człowieka mają ponadto swe ostateczne oparcie w Bogu Stwórcy, który obdarzył każdego człowieka rozumem i wolnością. Jeśli abstrahuje się od tego mocnego fundamentu etycznego, prawa człowieka są niepewne, ponieważ brak im mocnego oparcia.

Obchody 60. rocznicy Deklaracji stanowią ponadto okazję, aby zastanowić się, w jakiej mierze ideały przyjęte w 1948 r. przez większą część wspólnoty Narodów Zjednoczonych, są dziś respektowane przez systemy prawne poszczególnych państw, a nawet jeszcze bardziej, w sumieniach jednostek i społeczeństw. Bez wątpienia przeszliśmy już długą drogę, lecz pozostaje jeszcze do przebycia spory odcinek. Setki milionów naszych braci i sióstr wciąż jeszcze nie cieszą się pełnią praw do życia, wolności i bezpieczeństwa; nie zawsze szanowana jest równość wszystkich i godność każdego człowieka, wznoszone są natomiast nowe bariery z przyczyn związanych z rasą, religią, poglądami politycznymi lub innymi przekonaniami. Niech nie ustają zatem wspólne starania o upowszechnianie i lepsze formułowanie praw człowieka, niech nie ustają wysiłki, by zapewnić ich przestrzeganie. Tym życzeniom towarzyszy moja modlitwa, aby Bóg, Ojciec wszystkich ludzi, dał nam zbudować świat, w którym każda ludzka istota będzie czuła, że jest akceptowana z całą godnością, i gdzie stosunki między jednostkami i między narodami kształtowane będą przez szacunek, dialog i solidarność. Wszystkim udzielam mojego błogosławieństwa.

opr. mg/mg