W ciszy zgłębiajcie słowo Boże

Z okazji inauguracji nowego roku akademickiego 23 października 2006 r. Benedykt XVI spotkał się w Bazylice Watykańskiej z wykładowcami i studentami rzymskich uczelni kościelnych. W Rzymie istnieje 16 uczelni papieskich: 7 uniwersytetów, 2 atenea, 4 fakultety i 3 instytuty. Środowisko to liczy ok. 15 tys. studentów i 2140 wykładowców. Przed spotkaniem z Benedyktem XVI studenci i profesorowie uczestniczyli w Eucharystii, którą odprawił kard. Zenon Grocholewski, prefekt Kongregacji Edukacji Katolickiej. Po Mszy św. przybył do Bazyliki Papież i wygłosił przemówienie, w którym wskazał na znaczenie kontemplacji i ciszy w dochodzeniu do prawdy. Ten, «kto studiuje na uczelni kościelnej — powiedział — musi być gotowy do posłuszeństwa prawdzie, a zatem do szczególnej ascezy myśli i słowa. Podstawą tej ascezy jest rozmiłowanie w słowie Bożym, a wcześniej jeszcze, jak sądzę, w tej 'ciszy', z której słowo bierze początek w dialogu miłości Ojca i Syna w Duchu Świętym».

Księża Kardynałowie, czcigodni Bracia w biskupstwie i kapłaństwie, drodzy Bracia i Siostry!

Cieszę się, że mogę spotkać się z wami na zakończenie Mszy św. i złożyć wam życzenia na nowy rok akademicki. Witam w pierwszej kolejności kard. Zenona Grocholewskiego, prefekta Kongregacji Edukacji Katolickiej, który przewodniczył Eucharystii; serdecznie dziękuję mu za słowa, które do mnie skierował w waszym imieniu. Witam sekretarza i innych współpracowników tej dykasterii; wszystkim raz jeszcze dziękuję za cenną posługę Kościołowi w dziedzinie tak ważnej dla wychowania nowych pokoleń. Pozdrawiam również rektorów, wykładowców i studentów wszystkich papieskich uniwersytetów i uczelni, którzy są tu obecni bądź duchowo jednoczą się z nami w modlitwie.

Wspólnota wykładowców i studentów

W dzisiejszy wieczór, jak co roku, spotyka się tutaj wspólnota rzymskich uczelni kościelnych, obejmująca ok. 15 tys. osób i charakteryzująca się zróżnicowanym pochodzeniem jej członków. Z Kościołów na całym świecie, a zwłaszcza z niedawno utworzonych diecezji i terenów misyjnych przybywają do Rzymu seminarzyści i diakoni, by studiować na papieskich uczelniach, jak również liczni kapłani, diakoni, zakonnicy i zakonnice, a także niemało świeckich na dalsze studia licencjackie i doktoranckie, lub by uczestniczyć w różnych kursach specjalistycznych czy formacyjnych. Spotykają tu profesorów i formatorów różnej narodowości i pochodzących z różnych kultur. Ta różnorodność nie powoduje jednak zagubienia, ponieważ — czego doniosłym wyrazem jest również dzisiejsza liturgia — wszystkie atenea, wydziały i kolegia dążą do wyższej jedności, podporządkowując się ogólnym kryteriom formacji, a przede wszystkim kryterium wierności Magisterium. Dlatego na początku nowego roku wysławiamy Pana za tę szczególną wspólnotę wykładowców i studentów, która w sposób wymowny wyraża powszechność i jedność Kościoła katolickiego. Wspólnota ta jest tym cenniejsza, że służy głównie ludziom młodym, dając im możliwość kontaktu z wartościowymi instytucjami teologicznymi i kulturalnymi, a zarazem pozwalając im zdobyć cenne doświadczenia kościelne i duszpasterskie.

W przyjaźni z Jezusem

Podobnie jak podczas innych spotkań z kapłanami i seminarzystami, również i przy tej okazji chciałbym zwrócić uwagę na pierwszorzędne znaczenie życia duchowego i potrzebę dbania nie tylko o rozwój kulturalny, lecz również o harmonijne dojrzewanie osobowe, a także o głęboką formację ascetyczną i religijną. Ten, kto chce być przyjacielem Jezusa i stać się Jego prawdziwym uczniem — czy to jako seminarzysta, czy jako kapłan, zakonnik, zakonnica bądź świecki — musi poprzez medytację i modlitwę pielęgnować głęboką przyjaźń z Nim. Zgłębianie prawd chrześcijańskich i studiowanie teologii czy innej dyscypliny religijnej zakłada umiejętność milczenia i kontemplacji, ponieważ człowiek musi nauczyć się sercem słuchać Boga, który mówi. Myśl zawsze potrzebuje oczyszczenia, aby mogła osiągnąć ten wymiar, w którym Bóg wypowiada swe stwórcze i odkupieńcze Słowo, Słowo «pochodzące z milczenia», jak to pięknie powiedział św. Ignacy z Antiochii (List do Magnezjan, VIII, 2). Tylko wówczas, gdy rodzą się z ciszy kontemplacji, nasze słowa mogą mieć wartość i być użyteczne, a nie powiększają zalewu słów w światowych dyskusjach, które szukają potwierdzenia w opinii ogółu. Ten więc, kto studiuje na uczelni kościelnej, musi być gotowy do posłuszeństwa prawdzie, a zatem do szczególnej ascezy myśli i słowa. Podstawą tej ascezy jest rozmiłowanie w słowie Bożym, a wcześniej jeszcze, jak sądzę, w tej «ciszy», z której słowo bierze początek w dialogu miłości Ojca i Syna w Duchu Świętym. Do tego dialogu my także mamy dostęp poprzez święte człowieczeństwo Chrystusa. Dlatego, drodzy przyjaciele, proście Pana, tak jak to czynili Jego uczniowie: «Panie, naucz nas modlić się» (Łk 11, 1), a także: naucz nas myśleć, pisać i mówić, ponieważ wszystko to jest ze sobą ściśle związane.

Przygotowanie do apostolstwa

Oto moje rady, które daję każdemu z was, drodzy bracia i siostry, na początku tego nowego roku akademickiego. Pragnę was także zapewnić, że będę o was pamiętał w modlitwie, prosząc Ducha Świętego, aby oświecał wasze serca i prowadził was do jasnego poznania Chrystusa, który potrafi przemienić wasze życie, bo tylko On ma słowa życia wiecznego (por. J 6, 68). Miarą bogactwa i owocności waszego apostolstwa w przyszłości będzie to, w jakim stopniu w tych latach przygotujecie się do niego poprzez poważne studia, a przede wszystkim, jak będziecie pogłębiać osobistą więź z Chrystusem, dążąc do świętości i uznając urzeczywistnianie Królestwa Bożego za jedyny cel waszego życia. Te moje życzenia powierzam matczynemu wstawiennictwu Najświętszej Maryi Panny, Stolicy Mądrości. Niech Ona towarzyszy wam w tym nowym roku studiów i niech spełni wszystkie wasze oczekiwania i nadzieje. Z miłością udzielam każdemu z was, waszym wspólnotom akademickim i waszym bliskim specjalnego Błogosławieństwa Apostolskiego.

opr. mg/mg