Kościół to Chrystus i my, to Chrystus z nami

Benedykt XVI

Kościół to Chrystus i my, to Chrystus z nami

10 maja — Betania za Jordanem. Uroczystość poświęcenia kamieni węgielnych pod budowę dwóch kościołów katolickich

Wasza Królewska Wysokość, drodzy bracia biskupi, drodzy przyjaciele!

Z wielką radością ducha przybywam, by poświęcić kamienie węgielne pod budowę dwóch kościołów katolickich, które zostaną wzniesione za rzeką Jordan, w miejscu naznaczonym wieloma pamiętnymi wydarzeniami z dziejów biblijnych. Prorok Eliasz z Tiszbe pochodził stąd, z położonego nieco na północ Gileadu. Niedaleko stąd, naprzeciw Jerycha, wody Jordanu rozstąpiły się przed Eliaszem, a Pan uniósł go w górę wozem ognistym (por. 2 Krl 2, 9-12). Tutaj Duch Pański powołał Jana, syna Zachariasza, aby wzywał do nawrócenia serc. Jan Ewangelista właśnie tutaj umiejscawia spotkanie Chrzciciela z Jezusem, który w czasie chrztu został «namaszczony» Duchem Bożym — który zstąpił pod postacią gołębicy — i został objawiony jako umiłowany Syn Ojca (por. J 1, 28; Mk 1, 9-11).

Jestem zaszczycony, że w tak ważnym miejscu przyjmują mnie Ich Wysokości, król Abdullah ii i królowa Rania. Pragnę raz jeszcze wyrazić szczerą wdzięczność za serdeczną gościnność, jaką okazywali mi podczas mojej wizyty w Haszymidzkim Królestwie Jordanii. Z radością pozdrawiam Wielce Błogosławionego Grzegorza iii Lahama, greckomelchickiego patriarchę Antiochii. Z serca pozdrawiam także Wielce Błogosławionego Fouada Twala, łacińskiego patriarchę Jerozolimy. Gorącymi, najlepszymi pozdrowieniami obejmuję też Wielce Błogosławionego Michela Sabbaha, obecnych tu biskupów pomocniczych, zwłaszcza arcybiskupa Yassera Ayyacha i wielce czcigodnego Salima Sayegha, któremu dziękuję za uprzejme słowa powitania. Z radością witam wszystkich biskupów, księży, zakonników i wiernych świeckich, którzy są tu dzisiaj z nami. Radujmy się z tego, że te dwie budowle — jedna łacińska, druga greckomelchicka — będą służyły, każda zgodnie z tradycjami swej wspólnoty, budowaniu jednej rodziny Bożej.

Kamień węgielny pod budowę kościoła jest symbolem Chrystusa. Kościół opiera się na Chrystusie, jest przez Niego podtrzymywany i nie może być od Niego oddzielony. On jest jedynym fundamentem każdej wspólnoty chrześcijańskiej, kamieniem żywym, odrzuconym przez budowniczych, ale cennym w oczach Boga i przez Niego wybranym na głowicę węgła (por. 1 P 2, 4-5, 7). Z Nim my również jesteśmy żywymi kamieniami, budowanymi jako duchowa budowla, mieszkanie dla Boga (por. Ef 2, 20-22, 1 P 2, 5). Św. Augustyn chętnie określał tajemnicę Kościoła jako Christus totus — Chrystus cały, całe i kompletne Ciało Chrystusa, Głowa i członki. Taka jest rzeczywistość Kościoła: Kościół to Chrystus i my, Chrystus z nami. On jest z nami tak jak winny krzew jest ze swoimi latoroślami (por. J 15, 1-8). Kościół jest w Chrystusie wspólnotą nowego życia, dynamiczną rzeczywistością łaski, która od Niego płynie. Poprzez Kościół Chrystus oczyszcza nasze serca, oświeca nasze umysły, łączy nas z Ojcem i, w jednym Duchu, skłania do praktykowania na co dzień chrześcijańskiej miłości. Głosimy tę radosną rzeczywistość jako jeden, święty, katolicki i apostolski Kościół.

Wstępujemy do Kościoła poprzez chrzest. W tym miejscu żywo nasuwa się nam na pamięć wspomnienie chrztu Chrystusa. Jezus stanął w jednym szeregu z grzesznikami i przyjął od Jana chrzest pokuty jako proroczy znak swej męki, śmierci i zmartwychwstania dla odpuszczenia grzechów. W ciągu wieków wielu pielgrzymów przybywało nad Jordan w poszukiwaniu oczyszczenia, by odnowić swoją wiarę i zbliżyć się do Pana. Tak jak pątniczka Egeria, która pozostawiła opis swej podróży, odbytej pod koniec iv w. Sakrament chrztu, czerpiący swą moc ze śmierci i zmartwychwstania Chrystusa, będzie miał szczególne znaczenie dla wspólnot chrześcijańskich, które będą się gromadzić w nowych świątyniach. Niech Jordan przypomina wam zawsze, że zostaliście obmyci wodami chrztu i staliście się członkami rodziny Jezusa. Zgodnie z Jego słowami, wasze życie zostaje przemienione, staje się na Jego obraz i podobieństwo. Wiedzcie, że gdy staracie się dochować wierności chrzcielnemu zobowiązaniu do nawrócenia, świadectwa i misji, umacnia was dar Ducha Świętego.

Drodzy bracia i siostry, niech modlitewne rozważanie tych tajemnic obficie owocuje radością duchową i odwagą moralną. Za apostołem Pawłem zachęcam was do rozwijania w sobie szlachetnych postaw, zawierających się w błogosławionym określeniu agape — miłości chrześcijańskiej (por. 1 Kor 13, 1-13). Promujcie dialog i wzajemne zrozumienie w społeczeństwie obywatelskim, zwłaszcza wtedy, gdy upominacie się o należne wam prawa. Na Bliskim Wschodzie, naznaczonym tragicznym cierpieniem, latami przemocy i nierozwiązanych konfliktów, chrześcijanie są powołani do tego, by wzorując się na Jezusie, przyczyniali się do pojednania i pokoju przez wybaczenie i wielkoduszność. Nadal okazujcie wdzięczność tym, którzy was prowadzą i wiernie wam służą jako kapłani Chrystusa. Dobrze czynicie, akceptując ich przewodzenie w wierze, bo wiecie, że przyjmując apostolskie nauczanie, które oni przekazują, przyjmujecie Chrystusa i przyjmujecie Tego, który Go posłał (por. Mt 10, 40).

Moi drodzy bracia i siostry, poświęcimy teraz te dwa kamienie węgielne pod dwie nowe budowle sakralne. Niech Pan wspiera, umacnia i powiększa wspólnoty, które w nich będą sprawować kult. I niech pobłogosławi was wszystkich, darząc pokojem. Amen!

opr. mg/mg