Pokój jest darem Boga i dziełem człowieka

Benedykt XVI

Pokój jest darem Boga i dziełem człowieka

14 maja 2009 — Nazaret. Spotkanie ze zwierzchnikami religijnymi Galilei

Drodzy przyjaciele!

Wdzięczny za słowa powitania, wypowiedziane przez bpa Giacinta-Boulosa Marcuzza i wasze gorące przyjęcie, serdecznie pozdrawiam zwierzchników obecnych tu różnych wspólnot, w tym chrześcijan, muzułmanów, żydów, druzów oraz wyznawców innych religii.

Odwiedzenie miasta, czczonego przez chrześcijan jako miejsce, gdzie anioł zwiastował Dziewicy Maryi, że pocznie za sprawą Ducha Świętego, jest dla mnie szczególną łaską. Tutaj też Józef, Jej oblubieniec, ujrzał we śnie anioła i otrzymał polecenie, by nadać Dziecięciu imię «Jezus». Po cudownych wydarzeniach, które towarzyszyły Jego narodzinom, Józef i Maryja przynieśli Dziecię do tego miasta, gdzie «rosło i nabierało mocy, napełniając się mądrością, a łaska Boża spoczywała na Nim» (Łk 2, 40).

Przyczyna i cel stworzeń zawiera się w chrześcijańskiej wizji świata, która mówi o tym, że jest on darem Bożym i że Bóg wkroczył w zawiłe i zmienne ludzkie dzieje. Świat nie powstał w wyniku działania ślepego losu, ale z woli Boga i jest świadectwem Jego chwalebnej doskonałości.

W centrum wszystkich tradycji religijnych jest przekonanie, że pokój jest darem Boga, choć bez ludzkiego wysiłku nie można go osiągnąć. Trwały pokój ma swe źródło w uznaniu, że świat ostatecznie nie jest naszą własnością, lecz raczej horyzontem, w obrębie którego jesteśmy zaproszeni do uczestnictwa w miłości Bożej oraz współpracy w kierowaniu światem i historią pod Jego natchnieniem. Nie możemy czynić ze światem wszystkiego, co nam się podoba; przeciwnie — winniśmy dostosowywać nasze wybory do ledwo uchwytnych, ale jednak dostrzegalnych praw zapisanych przez Stwórcę we wszechświecie, a w naszych działaniach wzorować się na Bożej dobroci, która przenika rzeczywistość stworzoną.

Galilea, ziemia znana ze swej różnorodności etnicznej i religijnej, jest ojczyzną ludu, który dobrze wie, jakich wysiłków wymaga zgodne współżycie. W naszych różnych tradycjach religijnych tkwią wielkie możliwości w zakresie krzewienia kultury pokoju, zwłaszcza przez nauczanie i głoszenie głębszych wartości duchowych wspólnego nam człowieczeństwa. Kształtując serca młodzieży, kształtujemy przyszłość samej ludzkości. Chrześcijanie chętnie przyłączają się do żydów, muzułmanów, druzów i wyznawców innych religii, pragnąc ochronić dzieci przed fanatyzmem i przemocą, i przygotować je, aby były budowniczymi lepszego świata.

Moi drodzy przyjaciele! Wiem, że chętnie i z pozdrowieniem pokoju przyjmujecie wielu pielgrzymów, przybywających do Galilei. Zachęcam was, abyście nadal darzyli się nawzajem szacunkiem, dokładając starań, by złagodzić napięcia związane z miejscami kultu, zapewniając w ten sposób spokojną atmosferę do modlitwy i refleksji, tutaj i w całej Galilei. Reprezentując różne tradycje religijne, podzielacie pragnienie, by przyczyniać się do ulepszenia społeczeństwa i świadczyć w ten sposób o wartościach religijnych i duchowych, stanowiących pomoc w życiu publicznym. Zapewniam was, że Kościół katolicki zobowiązuje się włączyć w to szlachetne przedsięwzięcie. Współpracując z ludźmi dobrej woli, będzie się on starał, aby światło prawdy, pokoju i dobra nadal promieniowało z Galilei i prowadziło ludzi na całym świecie do poszukiwania tego wszystkiego, co sprzyja jedności rodziny ludzkiej. Niech Bóg was wszystkich błogosławi.

opr. mg/mg