Nie utrudniajcie pojednania z Bogiem

Podczas piątej audiencji jubileuszowej — która odbyła się 30 kwietnia na placu św. Piotra — Papież Franciszek mówił o związku istniejącym między miłosierdziem a pojednaniem. Uczestniczyło w niej ok. 60 tys. osób, w większości byli to przedstawiciele sił zbrojnych i policji z różnych krajów świata, przybyli z okazji Roku Świętego Miłosierdzia.

Drodzy Bracia i Siostry, dzień dobry!

Dzisiaj pragnę wraz z wami zastanowić się nad ważnym aspektem miłosierdzia, jakim jest pojednanie. Bóg nigdy nie odmawiał ludziom swojego przebaczenia: Jego miłosierdzie jest odczuwane z pokolenia na pokolenie. Często uważamy, że nasze grzechy oddalają nas od Pana: rzeczywiście, grzesząc oddalamy się od Niego, ale On, widząc, że grozi nam niebezpieczeństwo, tym bardziej nas szuka. Bóg nigdy nie godzi się z możliwością, aby dana osoba pozostawała nieobjęta Jego miłością, jednakże pod warunkiem, że znajdzie w niej jakiś znak skruchy z powodu popełnionego zła.

Nie jesteśmy w stanie pojednać się z Bogiem jedynie o własnych siłach. Grzech jest naprawdę wyrazem odrzucenia Jego miłości, a jego następstwem jest zamknięcie się w sobie, łudząc się, że w ten sposób zyskamy większą wolność i autonomię. Ale będąc daleko od Boga, nie mamy już celu i zamiast być pielgrzymami na tym świecie, stajemy się «tułaczami». Potocznie mówi się, że kiedy grzeszymy, «odwracamy się od Boga». To prawda; grzesznik widzi tylko siebie i w związku z tym uważa, że jest samowystarczalny; dlatego grzech powiększa coraz bardziej dystans między nami a Bogiem, który może stać się otchłanią. Mimo to Jezus idzie nas szukać, jak dobry pasterz, który nie zazna radości, dopóki nie odnajdzie zagubionej owcy, jak czytamy w Ewangelii (por. Łk 15, 4-6). On odbudowuje most, który nas łączy na nowo z Ojcem, i pozwala nam odzyskać godność dzieci. Przez ofiarę swego życia pojednał nas z Ojcem i dał nam życie wieczne (por. J 10, 15).

«Pojednajcie się z Bogiem!» (2 Kor 5, 20) — wezwanie, które apostoł Paweł skierował do pierwszych chrześcijan w Koryncie, dziś z taką samą siłą i przekonaniem jest kierowane do nas wszystkich. Pojednajmy się z Bogiem! Ten Jubileusz Miłosierdzia jest czasem pojednania dla wszystkich. Wiele osób chciałoby pojednać się z Bogiem, ale nie wiedzą, jak to zrobić, lub nie czują się godne, albo nie chcą tego przyznać nawet przed samymi sobą. Wspólnota chrześcijańska może i powinna sprzyjać szczeremu powrotowi do Boga osób odczuwających za Nim tęsknotę. Zwłaszcza ci, którzy sprawują «posługę jednania» (2 Kor 5, 18), są wezwani, by byli posłusznymi narzędziami Ducha Świętego, aby tam, gdzie wielki był grzech, jeszcze obficiej przejawiło się miłosierdzie Boga (por. Rz 5, 20). Oby nikt nie pozostał z dala od Boga z powodu przeszkód stawianych przez ludzi! Dotyczy to zwłaszcza — kładę na to nacisk — spowiedników; dotyczy to ich. Proszę was, nie stawiajcie przeszkód osobom, które pragną pojednać się z Bogiem. Spowiednik musi być ojcem! Zajmuje bowiem miejsce Boga Ojca! Spowiednik powinien przyjmować osoby, które do niego przychodzą, aby pojednać się z Bogiem, pomagać im na drodze tego pojednania. To bardzo piękna posługa — nie jest to sala tortur ani przesłuchanie, nie, to Ojciec przyjmuje i przygarnia daną osobę, i przebacza. Pojednajmy się z Bogiem! Wszyscy! Niech obecny Rok Święty będzie czasem sprzyjającym odkryciu na nowo potrzeby czułości i bliskości Ojca, aby powrócić do Niego całym sercem.

Doświadczenie pojednania z Bogiem pozwala odkryć potrzebę innych form pojednań: w rodzinach, w relacjach międzyludzkich, we wspólnotach kościelnych, a także w stosunkach społecznych i międzynarodowych. W minionych dniach ktoś mi powiedział, że w świecie jest więcej nieprzyjaciół niż przyjaciół, i sądzę, że miał rację. Ale nie — budujmy mosty pojednania, także między nami, zaczynając właśnie od rodziny. Jakże wielu braci pokłóciło się i oddaliło od siebie tylko z powodu spadku. To nie jest w porządku! Obecny rok jest rokiem pojednania — z Bogiem i między nami! Pojednanie jest bowiem także posługą dla pokoju, dla uznania podstawowych praw człowieka, dla solidarności i gościnności wobec wszystkich.

Przyjmijmy zatem zachętę do pojednania się z Bogiem, abyśmy stali się nowymi stworzeniami i mogli promieniować Jego miłosierdziem pośród braci, pośród ludzi.

Po wygłoszeniu katechezy Ojciec Święty powiedział:

Z radością witam przedstawicieli sił zbrojnych i policji, pochodzących z wielu stron świata, którzy przybyli z pielgrzymką do Rzymu z okazji Nadzwyczajnego Jubileuszu Miłosierdzia. Misją sił porządkowych — żołnierzy i policji — jest zapewnienie bezpieczeństwa w środowisku, aby każdy obywatel mógł żyć w pokoju i z pogodą ducha. W waszych rodzinach, w różnych dziedzinach, w których działacie, bądźcie narzędziami pojednania, budowniczymi mostów i siewcami pokoju. Jesteście bowiem powołani nie tylko do zapobiegania konfliktom, kierowania nimi i kładzenia im kresu, ale także do przyczyniania się do budowania ładu opartego na prawdzie, sprawiedliwości, miłości i wolności, zgodnie z definicją pokoju podaną przez św. Jana XXIII w encyklice Pacem in terris (por. n.18 i nn.).

Zapewnianie pokoju nie jest zadaniem łatwym, zwłaszcza z powodu wojny, która znieczula serca i potęguje przemoc i nienawiść. Zachęcam was, byście nie tracili ducha. Idźcie dalej waszą drogą wiary i otwierajcie wasze serca na Boga, miłosiernego Ojca, który niestrudzenie nam przebacza. W obliczu wyzwań każdego dnia niech jaśnieje wasza chrześcijańska nadzieja, która jest pewnością zwycięstwa miłości nad nienawiścią i pokoju nad wojną.

Do Polaków:

Serdecznie pozdrawiam polskich pielgrzymów. W sposób szczególny witam wojskowych, którzy przybyli do Rzymu w jubileuszowej pielgrzymce. Moi drodzy, bądźcie nosicielami pojednania, budowniczymi mostów i siewcami pokoju. Serdeczne pozdrowienie kieruję również do licznie zgromadzonych tu seminarzystów: postępujcie na drodze wiary i otwórzcie wasze serca na miłosierdzie Pana. Wobec wyzwań każdego dnia niech jaśnieje wasze świadectwo o miłości Chrystusa, najwyższego i wiecznego Kapłana i Pasterza. Wszystkim tu obecnym z serca błogosławię. Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!

opr. mg/mg