Trzeba czynić więcej dla ubogich

Papież Franciszek

Trzeba czynić więcej dla ubogich

17 I 2015 — Spotkanie z kapłanami, zakonnikami, seminarzystami i rodzinami w Palo

Po Mszy św. na lotnisku Ojciec Święty udał się do pobliskiego Palo, gdzie w rezydencji arcybiskupiej spożył obiad z 30 członkami rodzin ofiar tajfunu Yolanda, wśród których byli również klerycy. Następnie poświęcił Ośrodek dla Ubogich im. Papieża Franciszka, prowadzony przez koreańską wspólnotę charyzmatyczną. W katedrze pw. Przemienienia Pańskiego w Palo Papież jedynie krótko pozdrowił i pobłogosławił zebranych, gdyż ze względu na złą pogodę trzeba było przyspieszyć o 4 godz. lot powrotny do Manili. Poniżej zamieszczamy przygotowane na spotkanie przemówienie, które zostawił członkom episkopatu, kapłanom, zakonnikom, zakonnicom, klerykom i rodzinom.

Drodzy Bracia i Siostry!

Witam was wszystkich z wielką miłością w Panu. Cieszę się, że możemy się spotkać w tej katedrze Przemienienia Pańskiego. Ten dom modlitwy, jak wiele innych, został odrestaurowany dzięki znacznej ofiarności wielu ludzi. Wznosi się niczym wymowny znak ogromnego wysiłku odbudowy, który podjęliście wy i wasi sąsiedzi po zniszczeniach spowodowanych przez tajfun Yolanda. Jest to również dla nas wszystkich konkretne przypomnienie, że nawet pośród klęsk i cierpienia nasz Bóg nieustannie działa, czyniąc wszystko nowe.

Wielu z was bardzo ucierpiało, nie tylko ze względu na zniszczenia spowodowane przez tajfun, ale także z powodu utraty członków rodziny i przyjaciół. Powierzmy dziś miłosierdziu Boga wszystkich, którzy zginęli, i prośmy Go o pocieszenie i pokój dla wszystkich, którzy nadal są pogrążeni w żałobie. Pamiętajmy w szczególności o tych, którym ból utrudnia dostrzeżenie możliwości podążania naprzód. Równocześnie dziękujmy Panu za tych, którzy w tych miesiącach pracowali przy usuwaniu gruzów, trudzili się, by odwiedzić chorych i umierających, aby dodać otuchy cierpiącym i pochować zmarłych. Ich dobroć oraz hojna pomoc, która docierała od bardzo wielu ludzi na całym świecie, jest prawdziwym znakiem, że Bóg nigdy nas nie opuszcza!

W tym miejscu w sposób szczególny pragnę podziękować licznym księżom i osobom konsekrowanym, którzy z ogromną wielkodusznością odpowiedzieli na dramatyczne potrzeby ludzi na obszarach, które najbardziej ucierpiały. Swoją obecnością i miłością daliście świadectwo o pięknie i prawdzie Ewangelii. Sprawiliście, że Kościół był obecny jako źródło nadziei, uzdrowienia i miłosierdzia. Wraz z wieloma waszymi sąsiadami daliście także dowód głębokiej wiary i niezłomności narodu filipińskiego. Wiele przykładów dobroci i poświęcenia, jakie ujawniły się w tych mrocznych dniach, trzeba zapamiętać i przekazywać przyszłym pokoleniom.

Przed chwilą poświęciłem nowy ośrodek dla ubogich, który jest kolejnym znakiem troski Kościoła o naszych potrzebujących braci i siostry i uwrażliwienia na nich. Jest ich wielu! A jak bardzo Bóg ich kocha! Dzisiaj z tego miejsca, w którym doświadczono tak wielkich cierpień i ludzkich potrzeb, proszę, aby czyniono jeszcze więcej dla ubogich. Proszę przede wszystkim, aby ubodzy w całym kraju byli traktowani sprawiedliwie — aby była szanowana ich godność, aby sprawiedliwe i integrujące były decyzje polityczne i gospodarcze, aby zwiększano możliwości zatrudnienia i kształcenia oraz aby usunięte zostały przeszkody w realizacji świadczeń socjalnych. Sposób, w jaki traktujemy ubogich, będzie kryterium, na podstawie którego będziemy sądzeni (por. Mt 25, 40. 45). Proszę was wszystkich oraz osoby odpowiedzialne za dobro społeczeństwa o umocnienie zaangażowania na rzecz sprawiedliwości społecznej i polepszenia losu ubogich, zarówno tutaj, jak i w całych Filipinach.

Na koniec chciałbym skierować słowa szczerego podziękowania do obecnych tu ludzi młodych, w tym seminarzystów i młodych zakonników. Wielu z was w sytuacji spowodowanej przez tajfun wykazało heroiczną ofiarność. Mam nadzieję, że zawsze będziecie zdawali sobie sprawę z tego, że prawdziwe szczęście bierze się z pomagania innym, z dawania im samych siebie z poświęceniem, miłosierdziem i współczuciem. W ten sposób będziecie potężną siłą odnowy społeczeństwa, nie tylko w dziele rekonstrukcji budynków, ale przede wszystkim w budowaniu królestwa Bożego, królestwa świętości, sprawiedliwości i pokoju w waszej ojczyźnie.

Drodzy kapłani, osoby konsekrowane, drogie rodziny i drodzy przyjaciele, w tej katedrze Przemienienia Pańskiego prośmy, aby nasze życie nadal było wspierane i przemieniane przez moc Jego zmartwychwstania. Powierzam was wszystkich serdecznej opiece Maryi, Matki Kościoła. Niech Ona wyjedna dla was i dla wszystkich umiłowanych mieszkańców tych ziem błogosławieństwo pocieszenia, radości i pokoju Pana. Niech Bóg błogosławi was wszystkich!

opr. mg/mg