Serce i umysł otwarte na perspektywę Boga

Drodzy Bracia i Siostry, dzień dobry!

W dzisiejszej Ewangelii opowiadanie o Mędrcach, którzy przybyli ze Wschodu do Betlejem, aby oddać pokłon Mesjaszowi, nadaje świętu Objawienia Pańskiego wymiar powszechności. I jest to wymiar Kościoła, który pragnie, aby wszystkie narody ziemi mogły spotkać Jezusa, doświadczyć Jego miłosiernej miłości. To właśnie jest pragnieniem Kościoła: aby odnalazły miłosierdzie Jezusa, Jego miłość.

Dopiero co urodzony Chrystus nie umie jeszcze mówić, a wszystkie narody — reprezentowane przez Mędrców — mogą Go już spotkać, rozpoznać, adorować. Mędrcy mówią: «Ujrzeliśmy bowiem Jego gwiazdę na Wschodzie i przybyliśmy oddać Mu pokłon» (Mt 2, 2). Herod dowiedział się o tym natychmiast, gdy Mędrcy dotarli do Jerozolimy. Owi Mędrcy byli ludźmi cieszącymi się prestiżem, pochodzącymi z odległych regionów i odmiennych kultur; wyruszyli do ziemi Izraela, aby oddać pokłon królowi, który się narodził. Kościół zawsze widział w nich obraz całej ludzkości, a obchodząc dzisiejsze święto Objawienia Pańskiego, pragnie jakby wskazać z szacunkiem każdemu mężczyźnie i każdej kobiecie tego świata Dzieciątko, które narodziło się dla zbawienia wszystkich.

W noc Bożego Narodzenia Jezus objawił się pasterzom, ludziom pokornym i pogardzanym — niektórzy mówią o rozbójnikach; oni pierwsi wnieśli trochę ciepła w tę zimną grotę betlejemską. Teraz docierają Mędrcy z dalekich krajów, także oni tajemniczo przyciągani przez to Dzieciątko. Pasterze i Mędrcy bardzo się od siebie różnią; ale jedno ich łączy — niebo. Pasterze z Betlejem od razu pobiegli, aby zobaczyć Jezusa — nie dlatego, że byli szczególnie dobrzy, ale dlatego, że czuwali w nocy i patrząc w niebo, ujrzeli znak, posłuchali jego przesłania i poszli za nim. Podobnie było z Mędrcami: obserwowali niebo, zobaczyli nową gwiazdę, zinterpretowali znak i wyruszyli w drogę, w długą drogę. Pasterze i Mędrcy uczą nas, że aby spotkać Jezusa, trzeba umieć wznieść wzrok ku niebu, nie być skupionymi na sobie, zamkniętymi w swoim egoizmie, ale mieć serce i umysł otwarte na perspektywę Boga, który nas zawsze zaskakuje, umieć przyjmować Jego przesłania oraz ochotnie i wielkodusznie odpowiadać.

Mędrcy, jak mówi Ewangelia, «gdy ujrzeli gwiazdę, bardzo się uradowali» (Mt 2, 10). Także dla nas wielką pociechą jest dostrzeżenie gwiazdy, to znaczy, jeżeli czujemy się prowadzeni, a nie pozostawieni własnemu losowi. Gwiazdą zaś jest Ewangelia, Słowo Pana, które, jak mówi Psalm, jest: «lampą dla moich kroków i światłem na mojej ścieżce» (119 [118], 105). To światło prowadzi nas do Chrystusa. Bez słuchania Ewangelii nie można Go spotkać! W istocie Mędrcy, idąc za gwiazdą, dotarli do miejsca, gdzie był Jezus. A tu «zobaczyli Dziecię z Matką Jego, Maryją; padli na twarz i oddali Mu pokłon» (Mt 2, 11). Doświadczenie Mędrców zachęca nas, abyśmy nie zadowalali się przeciętnością, nie «wegetowali», ale poszukiwali sensu rzeczy, z pasją badali wielką tajemnicę życia. Uczy nas ono, że nie powinniśmy gorszyć się małością i ubóstwem, ale rozpoznawać majestat w pokorze, i umieć wobec niego paść na kolana.

Niech Dziewica Maryja, która przyjęła Mędrców w Betlejem, pomaga nam wznosić wzrok ponad samych siebie, pozwalać prowadzić się przez gwiazdę Ewangelii, aby spotkać Jezusa i umieć się uniżyć, aby oddać Mu pokłon. W ten sposób będziemy mogli nieść innym promień Jego światła i dzielić z nimi radość wspólnej drogi.

Po modlitwie maryjnej Papież powiedział m.in.:

Drodzy bracia i siostry! Dziś wyrażamy naszą duchową bliskość braciom i siostrom chrześcijańskiego Wschodu, katolikom i prawosławnym, z których wielu jutro będzie świętować Boże Narodzenie. Życzymy im pokoju i dobra. Łączymy nasze owacje jako pozdrowienie!

Pamiętamy również, że Objawienie Pańskie to Światowy Dzień Misyjny Dzieci. To święto dzieci, które przez swoje modlitwy i ofiary pomagają swoim rówieśnikom najbardziej potrzebującym, stając się misjonarzami i świadkami braterstwa i dzielenia się. (...)

Pragnę wspomnieć również o orszakach Trzech Króli, które odbywają się w wielu miastach w Polsce, przy licznym udziale rodzin i stowarzyszeń (...).

Życzę wszystkim udanego święta. I proszę, nie zapominajcie modlić się za mnie. Dobrego obiadu i do widzenia!

opr. mg/mg